Płaskowyż

płaski, wyniesiony teren

Płaskowyż (plateau) – obszar wysoko położony o płaskiej lub lekko falistej powierzchni i o stromych stokach, będący fragmentem wydźwigniętej powierzchni zrównania lub równiny wulkanicznej[1].

Piaskowcowy płaskowyż u stóp gór Pirin, na wschód od Melnika w Bułgarii

Płaskowyż jest słabo urozmaicony dolinami i wyraźnie zaznacza się wśród otaczających go niższych obszarów. W Polsce najczęściej występuje na obszarach wyżynnych (np. Płaskowyż Nałęczowski, Płaskowyż Rybnicki, Płaskowyż Tarnogrodzki, Płaskowyż Jędrzejowski). Przykładem płaskowyżów na świecie może być Dekan w Indiach lub Kras położony na terenie Włoch i Słowenii.

Przypisy edytuj

  1. płaskowyż, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2018-04-28].

Bibliografia edytuj

  • Wojciech Jaroszewski, Leszek Marks, Andrzej Radomski: Słownik geologii dynamicznej. Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985. ISBN 83-220-0196-7. OCLC 830183626.