Płotno

wieś w województwie zachodniopomorskim

Płotno (niem. Blankensee, nazwa przejściowa – Ustronie, Stawiska[3]) – osada sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Pełczyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego. W roku 2007 osada liczyła 429 mieszkańców.

Płotno
osada
Ilustracja
Pałac
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

choszczeński

Gmina

Pełczyce

Wysokość

60 m n.p.m.

Liczba ludności (2007)

429

Strefa numeracyjna

95

Kod pocztowy

73-236[2]

Tablice rejestracyjne

ZCH

SIMC

0185689

Położenie na mapie gminy Pełczyce
Mapa konturowa gminy Pełczyce, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Płotno”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Płotno”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Płotno”
Położenie na mapie powiatu choszczeńskiego
Mapa konturowa powiatu choszczeńskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Płotno”
Ziemia53°05′24″N 15°17′58″E/53,090000 15,299444[1]

Leśniczówka wchodząca w skład sołectwa: Sułkowo.

Geografia

edytuj

Osada leży ok. 6 km na północ od Pełczyc, między Pełczycami a Choszcznem przy drodze wojewódzkiej nr 151, w pobliżu byłej linii kolejowej nr 410.

Historia

edytuj

Osada wzmiankowana w roku 1322, kiedy to książę pomorski Otton I nadał Cysterkom z Pełczyc 4 łany ziemi, stanowiące wcześniej lenno rycerza Betekina. W XV wieku jako właściciele Płotna występują Billerbeckowie, część klasztorną po sekularyzacji przejęli von Waldowowie. W 1628 r. w Płotnie było 36 chłopów, 8 zagrodników, 2 młyny, karczma, kuźnia, owczarnia – własność Billerbecków. W XVIII wieku podzielono miejscowość na 3 części, po czym często zmieniali się właściciele (Benkendorf, Martini, później rodziny von Stranz, von Bornstedt, von Knobelsdorff). W jakimś momencie wieś została scalona i jako taka przeszła w roku 1795 w ręce rodu von Wedel. Majątek w Płotnie pozostał w posiadaniu Wedlów aż do 1945 r. Należne doń ziemie w poł. XIX wieku i na pocz. XX wieku przekraczały 1200 ha, a liczba mieszkańców osady wynosiła ok. 270 osób. Od średniowiecza istniał tu kościół. Co najmniej od XIX w. wieś zdominowana jest przez majątek rycerski, w tym czasie własność chłopska praktycznie tu nie istnieje. Po 1945 r. folwark upaństwowiono[4].

Zabytki

edytuj

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[5][6]:

Komunikacja

edytuj

W Płotnie znajduje się nieczynny przystanek kolejowy.

 
Kościół

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 102607
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 953 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Rymar 1968 ↓, s. 193.
  4. Historia. „UMiG”. Pełczyce. 
  5. Rejestr zabytków nieruchomych woj. zachodniopomorskiego – stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 9. [dostęp 2013-04-25].
  6. „Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków”. Szczecin. 
  7. M. Majewski Ludwisarstwo stargardzkie XVI-XVII wieku. Przyczynek do "Corpusu Campanorum Pomeranorum" [w:] Mała Ojczyzna – Wczoraj i Dziś. Materiały z sesji, Stargard 1999, s. 60
  8. Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 105, ISBN 978-83-7495-133-3.

Bibliografia

edytuj
  • Edward Rymar. Przywrócenie i nadanie nazw miejscowościom powiatu pyrzyckiego w latach 1945–1947. „Zeszyty Pyrzyckie”. 1, 1968. Szczecin: Instytut Zachodniopomorski. Towarzystwo Miłośników Ziemi Pyrzyckiej.