Pałac Cecilienhof
Pałac Cecilienhof (niem. Schloss Cecilienhof) – pałac w północnej części Nowego Ogrodu w Poczdamie.
 Pałac, widok od dziedzińca | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj związkowy | |
| Miejscowość | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy |
1913 |
| Ukończenie budowy |
1917 |
Położenie na mapie Poczdamu  | |
Położenie na mapie Niemiec  | |
Położenie na mapie Brandenburgii  | |
 52°25′09″N 13°04′15″E/52,419167 13,070833
| |
| Strona internetowa | |
Ostatni pałac wzniesiony przez Hohenzollernów. Zbudowany przez Paula Schultze-Naumburga dla następcy tronu Wilhelma Hohenzollerna i jego małżonki Cecylii, księżniczki Meklemburgii i Schwerina. Wzorowany na angielskich dworach gotyckich z czasów Tudorów.
W dniach od 17 lipca do 2 sierpnia 1945 w Cecilienhof obradowali uczestnicy konferencji poczdamskiej.
Cecilienhof należy do grupy pałaców i zespołów parkowych w Poczdamie i Berlinie wpisanych w 1990 r. na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Historia edytuj
Rezydencja edytuj
W 1912 cesarz Wilhelm II zlecił przygotowanie środków pieniężnych na budowę nowej rezydencji w Nowym Ogrodzie w północnej części Poczdamu, pomiędzy jeziorem Heiliger See a jeziorem Jungfernsee. Umowę budowy pałacu na kwotę 1 498 000 marek zawarto z biurem projektowym Paula Schultze-Naumburga Saalecker Werkstätten GmbH. Schultze-Naumburg sporządził projekt w stylu gotyckiego dworu angielskiego, według życzenia księcia. Pałac miał zostać ukończony przed 1 października 1915. W maju 1913 książę Wilhelm położył kamień węgielny pod budowę nowej rezydencji.
Pałac został ukończony z opóźnieniem wskutek przerwy w pracach budowlanych spowodowanej wybuchem I wojny światowej. Cecylia wprowadziła się do rezydencji w sierpniu 1917, a we wrześniu urodziła szóste dziecko – księżniczkę Cecylię. Prace nad pałacem ukończono ostatecznie 1 października 1917.
W 1918 cesarz abdykował; w 1926 pałac został zwrócony Wilhelmowi i Cecylii, którzy mieszkali w rezydencji aż do wywłaszczenia w 1945 r.
Konferencja poczdamska edytuj
W dniach od 17 lipca do 2 sierpnia 1945 w Cecilienhof obradowali uczestnicy konferencji poczdamskiej: Winston Churchill (Wielka Brytania), Harry Truman (USA) i Józef Stalin (ZSRR). Obrady odbywały się w Wielkiej Sali. Uczestnicy zasiadali przy okrągłym stole o średnicy 3,05 metra, który został wyprodukowany przez moskiewską firmę Lux. Podczas konferencji prezydent USA Harry Truman wydał telefonicznie rozkaz zrzucenia bomby atomowej Little Boy na Hiroszimę.
Pałac po II wojnie światowej edytuj
Po zakończeniu konferencji poczdamskiej pałac wraz z otaczającym go parkiem został udostępniony zwiedzającym. Później rezydencja stała się centrum szkoleniowym Demokratycznego Zrzeszenia Kobiet (niem. Demokratischer Frauenverband) (DFD).
W 1960 r. w skrzydle zachodnim otwarto hotel dla gości dewizowych, który funkcjonuje jako luksusowy hotel do dnia dzisiejszego. W pozostałej części pałacu urządzono muzeum.
W pałacu sporadycznie organizowane są oficjalne uroczystości rządu Brandenburgii. W listopadzie 2004 w pałacu gościła królowa Wielkiej Brytanii Elżbieta II. 30 maja 2007 w Cecilienhof odbyło się posiedzenie ministrów spraw zagranicznych krajów G8.
Architektura edytuj
Architektura zewnętrzna edytuj
Poszczególne elementy budowli koncentrują się wokół pięciu dziedzińców wewnętrznych: centralnego cour d'honneur (pol. dziedzińca honorowego), mniejszego Gartenhof oraz trzech dziedzińców gospodarczych. Cour d’honneur pokrywa równo przycięty trawnik z kwietnikiem w kształcie czerwonej gwiazdy, założonym przez żołnierzy sowieckich w 1945 r.
Fasady pałacu zdobi mur pruski z ciemnego dębu. Na szczególną uwagę zasługuje 55 kominów w stylu Tudorów.
Nad głównym wejściem średniowieczne herby Prus i Meklemburgii oraz napis ANNO DOMINI MCMXVI.
Architektura wewnętrzna edytuj
Pałac ma 176 pokoi. Oryginalne wyposażenie zostało usunięte z pałacu w związku z przygotowaniami do konferencji poczdamskiej i zdeponowane w pomieszczeniach Alte Meierei nad brzegiem jeziora Jungfern. Budynek Alte Meierei wraz z cennym depozytem został zniszczony przez pożar 25 lipca 1945. Przed konferencją, brakujące elementy wyposażenia sprowadzono z okolicznych dworów i pałaców. Narożny pokój Stalina otrzymał skórzaną sofę oraz masywne biurko. Do kwatery Trumana wystawiono klasycystyczne meble pochodzące z Pałacu Marmurowego, neogotyckie wyposażenie pokoju Churchilla przywieziono z zamku Babelsberg.
Większość prywatnych pokoi pary książęcej zaprojektował Paul Ludwig Troost, znany z projektów wnętrz luksusowych statków parowych. Na życzenie księżniczki Cecylii jeden z pokoi urządzono w stylu kajuty – maszt podtrzymuje lekko wygięty sufit a trzy małe okna, otwierane przy pomocy korbek, pochodzą najprawdopodobniej z prawdziwego statku. Do tej pory zachowało się jego oryginalne wyposażenie – było przytwierdzone do ścian, co uniemożliwiło przeniesienie go do składu w Alte Meierei. Wedle legendy, w piwnicy pod pokojem miał znajdować się silnik symulujący odgłosy maszynowni na statku, a specjalny mechanizm miał wprawiać pokój w lekkie kołysanie.
Centralny punkt pałacu stanowi Wielka Sala (niem. Große Halle) (26 m dług.; 12 m wys.) w stylu gotyku angielskiego. Jej ściany pokrywa boazeria, a sufit wspierany jest przez masywną konstrukcję z drewnianych bali. Schody z ciemnego drewna dębowego w stylu baroku gdańskiego były podarunkiem miasta Gdańska.
-
Pałac Cecilienhof -
Pałac Cecilienhof, charakterystyczny mur pruski -
Pałac Cecilienhof, jeden z mniejszych dziedzińców -
Herby nad wejściem -
Herb Prus nad wejściem -
Herb Meklemburgi nad wejściem, kraju Cecylii
Literatura edytuj
- Stiftung Preußische Schlösser und Gärten Berlin-Brandenburg (wyd.): Schloss Cecilienhof und die Konferenz von Potsdam 1945. Poczdam: 1999. (niem.).
- Gert Streidt, Klaus Frahm: Potsdam. Die Schlösser und Gärten der Hohenzollern. Kolonia: Könemann, 1996. ISBN 3-89508-238-4. (niem.).