Pałac Roberta Schweikerta
Pałac Roberta Schweikerta – pałac Roberta Teodora Schweikerta (syna Fryderyka Wilhelma Schweikerta) znajdująca się przy ulicy Piotrkowskiej 262/264 w Łodzi.
 nr rej. A/310/1-5 z 31 sierpnia 1987[1]
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Piotrkowska 262 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Kondygnacje |
2 |
| Ukończenie budowy | |
| Pierwszy właściciel | |
| Kolejni właściciele | |
Położenie na mapie Łodzi  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
 51°45′00,06″N 19°27′41,10″E/51,750017 19,461417
| |
Opis edytuj
W 1897 roku na terenie posesji znajdowały się: apteka, zakład wód mineralnych i napoi gazowanych, filia warszawskiej fabryki obuwia N.Lejzermana oraz laboratorium chemiczno-farmaceutyczne F. Müllera. Po wyburzeniu istniejących na posesji budynków Robert Schweikert wybudował zespół pałacowy (ukończony w 1913 roku)[3]. Główny budynek pałacowy powstał w 1910 według projektu Leona Lubotynowicza, bądź Romualda Millera[a][2]. Założenie zespołu pałacowego wzorowane jest naposiadłościach magnackich[3].
Jest to niewielki, neobarokowy, wolnostojący pałac z reprezentacyjnym dziedzińcem, który wytyczony jest przez usytuowane po bokach budynki gospodarcze (stajnia, wozownia, stróżówka z pomieszczeniami gospodarczymi) i ograniczony żeliwnym ogrodzeniem z bramami. Budowla jest dwukondygnacyjna z wysokim parterem, portykiem z półkolistym podjazdem oraz dachem czterospadowym z mansardami. Z tyłu pałacu znajduje się ogród „włoski” z symetrycznymi prostokątnymi kwaterami. Dekoracja zewnętrzna pałacu nawiązuje także do uproszczonych form klasycystycznych, historycznych, nadając budowli charakter modernistyczny. Klasycyzujące wnętrza zachowały znaczną część pierwotnych dekoracji.
W czasie II wojny światowej w pałacu Schweikertów mieścił się bank niemiecki, a po wojnie kolejno siedziby: PPR, ZHP i ZSMP. W 1991 roku obiekt otrzymał w użytkowanie Ośrodek Studiów Europejskich Uniwersytetu Łódzkiego, pałac poddano renowacji i od 1993 znajduje się w nim Instytut Europejski[4].
Zobacz też edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ a b Autorstwo Leona Lubotynowicza nie jest pewne, choć jego podpis widnieje na kopii projektu budowli, ale często projekt ten przypisuje się architektowi Romualdowi Millerowi.
Przypisy edytuj
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo Łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 43 [dostęp 2011-08-27].
- ↑ a b Stefański Krzysztof, Ludzie, którzy zbudowali Łódź. Leksykon architektów i budowniczych miasta (do 1939 r.), Łódź, 2009, s. 113.
- ↑ a b Sławomir Krajewski, Jacek Kusiński: Spacer drugi. Ulica Piotrkowska. Łódź: Wydawnictwo Jacek Kusiński, 2008. ISBN 978-83-927666-8-1.
- ↑ Towarzystwo Opieki nad Zabytkami w Łodzi, Karty Zabytki Łodzi I, Widzewska Oficyna Wydawnicza „Zora”, Łódź 2004.