Pałac Kotulińskich
Pałac Kotulińskich – pałac znajdujący się w Czechowicach-Dziedzicach przy ulicy Zamkowej.
 nr rej. 28/60 z 24.02.1960
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Zamkowa 2 |
| Styl architektoniczny | |
| Ukończenie budowy |
lata 30. XVIII wieku |
| Pierwszy właściciel |
Franciszek Karol Kotuliński |
| Kolejni właściciele |
rodzina Renardów, Bernhard Heldreich, Joseph Heiser, Ödenburger Allgemeine Bank, rodzina Zipserów, skarb państwa, miasto Czechowice-Dziedzice, Pascal Polska, Polplast |
| Obecny właściciel |
Piotr Londzin |
Położenie na mapie Czechowic-Dziedzic  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu bielskiego  | |
Położenie na mapie gminy Czechowice-Dziedzice  | |
 49°53′25″N 19°00′00″E/49,890278 19,000000
| |
Historia edytuj
Czechowice zostały nabyte przez Fryderyka Aleksandra barona Kotulińskiego z Kotulina w 1675 roku. Jego syn i następca Franciszek Karol Kotuliński został nadkanclerzem Dolnego i Górnego Śląska, starostą Księstwa Głogowskiego[1] i ok. 1730 roku postanowił wybudować rezydencję na miarę tego stanowiska. W 1765 roku nowym właścicielem Czechowic i pałacu został hrabia Andrzej Renard, który zakupił go za 62 tysiące guldenów reńskich. Rodzina Renardów była jej właścicielem do 1856 roku, a do tego czasu upiększyła pałac, założyła ogród kwiatowy i sad owocowy, wzniesiono domek ogrodnika. W trójkątnym tympanonie zwieńczającym ryzalit zawieszono herb Renardów podtrzymywany przez dwa lwy. Przez następne lata właścicielami pałacu wraz z dobrami czechowickimi byli: baron Bernhard Heldreich, Joseph Heiser (przekazał pałac w posagu córce Paulinie - przyszłej żonie barona Edwarda Raabena) i Ödenburger Allgemeine Bank z Sopronu na Węgrzech. Ostatnimi prywatnymi właścicielami została rodzina Zipserów, fabrykantów z pobliskiego Bielska. Na początku XX wieku w tyle pałacu dobudowano w parterze trójboczną oszkloną werandę, mieszczącą ogród zimowy[1]. W 1945 roku pałac został upaństwowiony i powstała w nim szkoła rolnicza. Pałac został wpisany do rejestru zabytków 24 lutego 1960 roku. Na początku lat 90. XX wieku pałac przeszedł na własność miasta Czechowice-Dziedzice i funkcjonował w nim ośrodek doskonalenia zawodowego.
W 2001 roku pałac kupiła firma Pascal Polska z zamiarem utworzenia w nim luksusowego hotelu. Do realizacji jednak nie doszło z powodu kłopotów finansowych firmy. W październiku 2006 roku pałac kupiła firma Polplast[2], która przystąpiła do ochrony obiektu przed dalszą dewastacją. Rokokowy pałac został gruntownie odrestaurowany, wnętrzom oraz parkowi przywrócono dawną świetność. Obiekt został przekształcony w czterogwiazdkowy hotel. Remont zabytku został dofinansowany przez Wojewódzkiego konserwatora zabytków w Katowicach.
4 września 2017 roku Sąd Rejonowy w Bielsku-Białej ogłosił upadłość firmy Polplast[3], właściciela Pałacu. Obiekt został wystawiony na sprzedaż[4]. Wobec braku zainteresowania pierwszą aukcją, kiedy to cena wywoławcza Pałacu wyniosła 5,2 mln złotych, w drugiej turze sprzedaży wyłączono z niej zabytkowe wyposażenie obiektu. W ten sposób Pałac Kotulińskich nabył prywatny przedsiębiorca[5].
Galeria edytuj
-
Pałac przed remontem -
Po remoncie -
Herb von Renard -
Park
Przypisy edytuj
- ↑ a b Dom - zabytkowa architektura mieszkalna, Wiadomości konserwatorskie Województwa Śla̜skiego, Katowice: Śląski Wojewódzki Konserwator Zabytków w Katowicach, 2014, s. 20-21, ISBN 978-83-939745-0-4 [dostęp 2023-09-30].
- ↑ Piękny pałac Kotulińskich czeka na gości. bielskobiala.gazeta.pl, 08.08.2011. [dostęp 2011-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-02)].
- ↑ Sygnatura akt / sprawy: VI GU 82/17. Internetowy Monitor Sądowy i Gospodarczy. [dostęp 2018-03-11]. (pol.).
- ↑ Pałac Kotulińskich na sprzedaż! Aukcja odbędzie się w kwietniu!. czecho.pl, 2018-03-08. [dostęp 2018-03-11]. (pol.).
- ↑ Czechowice-Dziedzice: Pałac Kotulińskich zmienia właściciela. dziennikzachodni.pl, 2018-06-25. [dostęp 2018-12-02].
Bibliografia edytuj
- Mariusz Makowski: Szlacheckie siedziby na Śląsku Cieszyńskim. Cieszyn: Regio/Muzeum Śląska Cieszyńskiego, 2005, s. 292-295. ISBN 80-239-6051-2.