Pałac Myślewicki w Warszawie

Pałac Myślewickipałac znajdujący się w Łazienkach Królewskich w Warszawie.

Pałac Myślewicki w Warszawie
Zabytek: nr rej. 2/4 z 1.07.1965
Ilustracja
Pałac Myślewicki, fasada frontowa
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

klasycyzm

Architekt

Dominik Merlini

Inwestor

Stanisław August Poniatowski

Pierwszy właściciel

Stanisław August Poniatowski

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Myślewicki w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Pałac Myślewicki w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Myślewicki w Warszawie”
Ziemia52°12′56″N 21°02′18″E/52,215556 21,038333
Strona internetowa

Historia

edytuj

Pałac wzniesiono na polecenie Stanisława Augusta Poniatowskiego w latach 1774–1779, według projektu Dominika Merliniego, w stylu wczesnoklasycystycznym. Jego nazwa pochodzi od pobliskiej, nieistniejącej obecnie, wsi Myślewice.

Początkowo mieszkali w nim dworzanie królewscy, później przejął go książę Józef Poniatowski (w kartuszu nad wejściem znajdują się jego inicjały).

W okresie międzywojennym był zajmowany przez komendanta Warszawy Bolesława Wieniawę-Długoszowskiego, a potem wicepremiera Eugeniusza Kwiatkowskiego.

Pałac przetrwał II wojnę światową[1]. Wydział Architektury Zabytkowej Biura Odbudowy Stolicy urządził w nim magazyn mebli i detali architektonicznych[1]. Pałac pozostał budynkiem rządowym. W budynku mieściły się apartamenty gościnne Urzędu Rady Ministrów. Zatrzymali się w nim m.in. przywódca Jugosławii Josip Broz Tito[2], premier Indii Indira Gandhi i wiceprezydent Stanów Zjednoczonych Richard Nixon. Obiekt został przejęty przez Muzeum Łazienki Królewskie w 1980[3].

W latach 1958–1970 w jadalni pałacu odbywały się poufne rozmowy ambasadorów Chińskiej Republiki Ludowej i Stanów Zjednoczonych, których wynikiem było nawiązanie stosunków dyplomatycznych między tymi państwami[4][5]. Te wydarzenia upamiętnia tablica znajdująca się przy wejściu.

W 2015 zakończył się remont pałacu Myślewickiego, będący częścią większych prac renowacyjnych prowadzonych w Łazienkach. Naprawiono wtedy więźbę dachową i wymieniono jej pokrycie z miedzianej blachy oraz odnowiono elewację[6]. W 2019 przed pałacem odsłonięto pomnik Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego[7].

Opis budynku

edytuj

Korpus główny o trzech kondygnacjach posiada biegnącą przez całą jego wysokość pośrodku niszę wejściową oraz ujęty jest w ćwierćkoliste skrzydła. Fasadę zdobi ogromna muszla z rzeźbami Jakuba Monaldiego, przedstawiająca Zefira i Florę. Łagodne wygięcia dachów nawiązują do popularnych w tamtym czasie wzorów chińskich.

Budynek zachował XVIII-wieczny wystrój malarski. W sieni i klatce schodowej są oryginalne polichromie, które wykonał Antoni Herliczka. W jadalni na parterze widoczne są – wykonane przez nadwornego malarza Stanisława Augusta, Jana Bogumiła Plerscha – weduty miast włoskich: widok zamku i mostu Świętego Anioła w Rzymie, widok papieskiej willi Piusa VI w Watykanie oraz dwa widoki placu Świętego Marka w Wenecji. W pokoju krajobrazowym ocalał zespół ośmiu rokokowych widoków z antycznymi ruinami na tle włoskiego krajobrazu, stworzonych przez Antoniego Herliczkę.

W pałacu znajduje się jedna z dwóch ocalałych w Polsce XVIII-wiecznych łazienek (druga to łazienka Izabeli Lubomirskiej w pałacu w Wilanowie). Do dziś przetrwały stiuki, marmurowe wykończenia oraz plafon autorstwa Plerscha Zefir i Flora (jedyne takie malowidło artysty zachowane we wnętrzu pałacowym w Warszawie). Łazienka jest połączona sekretnymi schodami z sypialnią umiejscowioną piętro wyżej. Istnieją przesłanki, że miał z nich korzystać sam władca[8].

Galeria

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 110. ISBN 978-83-280-3725-0.
  2. Stanisław Łukasiewicz: Byłem sekretarzem Bieruta. Wspomnienia z pracy w Belwederze w latach 1945–1946. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 106. ISBN 83-03-01927-9.
  3. Marek Kwiatkowski: Muzeum Łazienki Królewskie, w: 200 lat muzealnictwa warszawskiego. Dzieje i perspektywy. Warszawa: Arx Regia Ośrodek Wydawniczy Zamku Królewskiego w Warszawie, 2006, s. 134. ISBN 978-83-7022-160-7.
  4. Izabela Zychowicz, Jadwiga Abramowicz: Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. Warszawa: Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie, 2013, s. 151 i 152. ISBN 978-83-935584-3-8.
  5. Pałac Myślewicki | Łazienki Królewskie [online], lazienki-krolewskie.pl [dostęp 2019-03-13] (pol.).
  6. Tomasz Urzykowski. Łazienki piękniejsze i bez asfaltu. „Gazeta Stołeczna”, s. 3, 11 września 2015. 
  7. Pomniki Pomnik Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego. [w:] Muzeum Łazienki Królewskie [on-line]. [dostęp 2021-01-27].
  8. Marek Kwiatkowski, Wielka Księga Łazienek, Warszawa: Prószyński i S-ka, 2000, s. 54-56.