Pałac w Bilczach Złotych
Pałac w Bilczach Złotych[1] – wybudowany w 1866 r. przez Adama Stanisława Sapiehę[2].
 Pałac Sapiehów, ok. 1935 r. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
pałac |
| Inwestor | |
| Ukończenie budowy |
1866 |
| Zniszczono | |
| Pierwszy właściciel |
Adam Stanisław Sapieha |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 48°46′35″N 25°52′57″E/48,776389 25,882500
| |
Zamek
edytujDzieje Bilczych Złotych są stosunkowo mało znane. Wiadomo, że dobra te były własnością rodziny Potockich. Miejscowy zamek wybudowany prawdopodobnie w XVI w. przez Jazłowieckich został zniszczony przez Tatarów w pierwszej połowie XVII w. Obecnie po zamku pozostały nieznaczne ślady[3].
Pałac
edytujW 1854 r. wieś kupił ks. Adam Stanisław Sapieha, który wzniósł w 1866 r. obszerny pałac. Obiekt został prawdopodobnie zburzony przez bolszewików po II wojnie światowej za czasów ZSRR. W jego miejsce wybudowano dom kultury w stylu socrealistycznym.
Park
edytujPark, w którym mieści się rezydencja istniał już w XVIII w. Zajmuje on 11 ha i jest jednym z najcenniejszych w zachodniej części Ukrainy. Znaleźć w nim można imponującą liczbę gatunków drzew, m.in. tulipanowce, orzech grecki, sosnę krymską. Wiele drzew w parku ma olbrzymie wymiary, wyróżnią się olbrzymia korona lipy w centrum parku.
Przypisy
edytuj- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I. Warszawa: 1880-1902, s. 226.
- ↑ Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 9: Województwo podolskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 29-31, ISBN 83-04-04268-1, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ Замок в селе Бильче-Золотое. zamki-kreposti.com.ua. [dostęp 2013-10-23].
Bibliografia
edytuj- Grzegorz Rąkowski: Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Cz. II : Podole. Pruszków, 2006. ISBN 83-89188-46-5.
Linki zewnętrzne
edytuj- Bilcze Złote, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 226.