Państwo wschodniofrankijskie

państwo w Europie środkowej (843–962)

Państwo wschodniofrankijskie lub Królestwo Franków Wschodnich (łac. Francia orientalis, Regnum Francorum Orientalium) – jedno z trzech państw powstałych z podziału Królestwa Franków na mocy traktatu z Verdun (843). Jego królem został Ludwik II Niemiecki. Na terenie tego państwa wykształcało się przez wieki państwo niemieckie. Państwo wschodniofrankijskie określane od XI wieku mianem regnum teutonicorum, było poprzednikiem Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Do początku XII wieku nazywało się oficjalnie Regnum Francorum Orientalium, czyli Królestwo Wschodnich Franków.

Państwo wschodniofrankijskie
Królestwo Franków Wschodnich
Francia orientalis
Regnum Francorum Orientalium
843–962
Położenie
Język urzędowy

łacina

Stolica

Akwizgran[a]

Ustrój polityczny

monarchia

Pierwszy król

Ludwik II Niemiecki

Ostatni król

Otton I Wielki

Traktat w Verdun

843

Przekształcenie w Królestwo Niemieckie

962

Religia dominująca

chrześcijaństwo

Mapa
Imperium Franków po traktacie w Verdun.

Historia edytuj

Powstanie państwa wschodniofrankijskiego ma bezpośredni związek z konfliktami sukcesyjnymi między potomkami Karola Wielkiego. Cesarz Ludwik I Pobożny (778–840) walczył przeciwko swoim synom o panowanie w państwie Franków. Przegrał ostatecznie na początku lat 30. IX wieku. Jego syn Ludwik II Niemiecki, który od roku 831 panował w Księstwie Bawarii, Turyngii, Frankonii i Księstwie Saksonii, przejął w roku 833 władzę we wschodniej części państwa Franków. Traktatem z Verdun wprowadził Ludwik swoje państwo na arenę historii Europy jako niezależne królestwo.

Nazwa regnum francorum orientalium pojawiła się jednak później, dokładnie w roku 920, gdy Karol III Prostak i Henryk I Ptasznik zawarli układ w Bonn.

Inaczej niż zromanizowane państwo zachodnich Franków, państwo wschodniofrankijskie – w większości położone poza dawnymi granicami Imperium Romanum – kształtowane było przez świadomość plemienną. Pozostało to istotną cechą historii Niemiec.

Regnum Teutonicorum edytuj

Od X wieku państwo wschodniofrankijskie określano również jako Królestwo Niemieckieregnum teutonicorum (państwo Niemców). Określenie to utrwaliło się ostatecznie dopiero w wieku XI, jednak nie było to państwo jednolite. Obejmowało swoim zasięgiem Turyngię, Lotaryngię, Fryzję, Frankonię, Saksonię, Szwabię i Bawarię.

Królowie państwa wschodniofrankijskiego edytuj

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

  1. Brak stałej siedziby władcy i nominalnej stolicy. Akwizgran był tradycyjnym miejscem koronacji władców i dawną rezydencją Karola I Wielkiego.