Paklitaksel
Paklitaksel – organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów terpenowych typu taksanów[2][3] o działaniu cytostatycznym. Po raz pierwszy został wyizolowany z kory cisa krótkolistnego (Taxus brevifolia). Wprowadzony w 1990 roku na rynek przez Bristol-Myers Squibb (BMS) pod nazwą Taxol. Należy do leków fazowo-specyficznych (faza G2 i faza M). Jego działanie antymitotyczne polega na zahamowaniu depolimeryzacji mikrotubul, co uniemożliwia prawidłowe rozdzielenie chromatyd siostrzanych i wędrówkę chromosomów siostrzanych podczas podziału komórki. Konsekwencją zaburzeń mitozy jest śmierć komórki.
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
C47H51NO14 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
853,91 g/mol | ||||||||||||||||||
Wygląd |
biały krystaliczny proszek | ||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||
DrugBank | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||
Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||||||||
ATC | |||||||||||||||||||
|
Produkcja
edytujPoczątkowo lek uzyskiwano z kory cisa krótkolistnego. Leczenie jednego pacjenta wymagało wycięcia przynajmniej sześciu 100-letnich drzew. Ze względu na rzadkie występowanie tego gatunku i jego wyjątkowo powolny wzrost, konieczne było opracowanie technologii wytwarzania syntetycznego paklitakselu na skalę przemysłową. Zaproponowano kilka metod syntezy i semisyntezy tego związku. Metodami inżynierii genetycznej opracowano szczepy bakterii oraz grzybów wytwarzające substancje o podobnej strukturze.
Farmakokinetyka i farmakodynamika
edytuj- biologiczny okres półtrwania: dwufazowy 0,27–0,32 godziny i 2,7–8,6 godziny
- metabolizowany w wątrobie
- wydalany z kałem i moczem
Zastosowanie
edytujDziałania niepożądane
edytuj- supresja szpiku,
- nudności i wymioty,
- biegunki,
- bóle mięśni i stawów,
- duszność,
- neuropatie,
- łysienie.
W celu ograniczenia niektórych działań ubocznych przed podaniem leku choremu podaje się kortykosteroidy (najczęściej deksametazon) i kontynuuje podawanie w dzień następny. Wymioty pozwala opanować ondansetron, supresię szpiku łagodzi czynnik stymulujący tworzenie kolonii granulocytów.
Dawkowanie
edytujPaklitaksel podaje się wyłącznie dożylnie w postaci 3-godzinnego lub 24-godzinnego wlewu kroplowego. Dawkowanie w przypadku nowotworu jądra najczęściej wynosi 100–120 mg/m² pc.
W kardiologii interwencyjnej stosuje się stenty pokryte paklitakselem. Antyproliferacyjne właściwości leku pozwalają ograniczyć częstość restenozy w stencie i poprawić odległe wyniki wszczepienia stentów.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d Paklitaksel [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 8 sierpnia 2023, numer katalogowy: T7191 [dostęp 2023-08-24] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Michael Gordon , Plant Alkaloids, [w:] Online Medical Pharmacology. Online Pharmacology Content, Practice Questions and Practice Exams [online] [dostęp 2015-03-04] (ang.).
- ↑ Jinwoong Kim , Young Mae Choi , Ki-Pung Yoo , Supercritical fluid extraction of alkaloids, [w:] Alkaloids: Chemical and Biological Perspectives, S. William Pelletier (red.), t. 15, s. 419, DOI: 10.1016/S0735-8210(01)80016-9, ISBN 978-0-08-044025-5 (ang.).
Bibliografia
edytuj- Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy, W. Kostowski (red.), wyd. 2, Warszawa 2001 .