Palankin
Palankin (ben. পালকি) – dawny środek transportu w formie krytej lektyki zaopatrzonej w dach i firanki, używany na Dalekim i Środkowym Wschodzie, w szczególności w Indiach i Chinach[1][2]. Noszony był przez tragarzy za pomocą drążków. W przypadku długich podróży do obsługi palankinu najmowano trzy zmiany tragarzy – do 12 osób – oraz jednego tragarza do niesienia bagażu.
Średnia prędkość podczas podróżowania palankinem wynosiła około 6–6,5 km na godzinę.
Przypisy
edytuj- ↑
palankin [w:] W. Doroszewski (red.), Słownik języka polskiego [online], PWN [dostęp 2025-05-30].
- ↑ palankin. W: M. Arct: Słowniczek wyrazów obcych. Warszawa: M. Arct, 1899, s. 305. [dostęp 2025-05-30].
Bibliografia
edytuj- Паланкин, w: Энциклопедическiй словарь, red. И. Е. Андреевский, К. К. Арсеньев, Ф. Ф. Петрушевский, С.-Петербургъ 1890–1907.