Parafia Świętej Trójcy w Lipsku

parafia rzymskokatolicka w diecezji radomskiej

Parafia rzymskokatolicka pw. Świętej Trójcy w Lipsku – Jedna z 10 parafii dekanatu lipskiego.

Parafia Świętej Trójcy
Ilustracja
kościół parafialny
Państwo

 Polska

Siedziba

Lipsko

Adres

ul. Kilińskiego 13
27-300 Lipsko

Data powołania

1606

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Diecezja

radomska

Dekanat

lipski

Kościół

Świętej Trójcy

Proboszcz

ks. kan. Henryk Jagieło

Wezwanie

Świętej Trójcy

Wspomnienie liturgiczne

Święto Trójcy Świętej

Położenie na mapie Lipska
Mapa konturowa Lipska, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Parafia Świętej Trójcy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Parafia Świętej Trójcy”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, blisko dolnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Parafia Świętej Trójcy”
Położenie na mapie powiatu lipskiego
Mapa konturowa powiatu lipskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Parafia Świętej Trójcy”
Położenie na mapie gminy Lipsko
Mapa konturowa gminy Lipsko, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Parafia Świętej Trójcy”
Ziemia51°09′24″N 21°39′27″E/51,156667 21,657500
Strona internetowa

Historia

edytuj

Lipsko to miasto lokowane w drugiej połowie XVI w. przez Mikołaja Oleśnickiego, co potwierdził Zygmunt Stary lub w 1613. W tym czasie stanowiło własność Krępskich, Wolskich, Gostomskich, w XVII w. Oleśnickich i Denhoffów, a w XVIII w. Sanguszków i Kochanowskich. W 1868 utraciło prawa miejskie, a odzyskało je w PRL. Zbór ewangelicki, dzięki protekcji Oleśnickich, istniał w drugiej połowie XVI w., zaś w 1596 został przekazany katolikom. Parafia erygowana w 1606. Kościół pw. Świętej Trójcy został zbudowany na miejscu dawnego drewnianego zboru kalwińskiego w 1614, z fundacji kasztelana radomskiego Mikołaja Oleśnickiego i Zofii z Lubomirskich, jego żony - po przejściu z kalwinizmu na katolicyzm. Konsekrowany został w 1686, a przekształcony w 1844 według projektu Henryka Marconiego. Podczas pożaru w 1857 został zniszczony. Wieża, zwieńczona kopułą pokrytą blachą miedzianą, zniszczona została w 1945, a odbudowana w 1956 i przekształcona na dzwonnicę. W latach 1977–1979 świątynia była restaurowana staraniem ks. Stanisława Słyka. Kościół jest budowlą jednonawową, orientowaną, wzniesioną z kamienia wapiennego.

Proboszczowie

edytuj
  • 1916 – 1919 – ks. Stanisław Piekarski
  • 1919 – 1930 – ks. Józef Wieczorek
  • 1930 – 1936 – ks. Kazimierz Wiechecki
  • 1936 – 1943 – ks. Jan Wróblewski
  • 1943 – 1949 – ks. Wacław Siwiec
  • 1949 – 1954 – ks. Antoni Szewczyk
  • 1954 – 1960 – ks. Stanisław Żak
  • 1960 – 1969 – ks. Władysław Michałkowski
  • 1969 – 1976 – ks. Zygmunt Wroński
  • 1976 – 1993 – ks. Stanisław Słyk
  • 1993 – 1998 – ks. Edward Warchoł
  • 1998 – 2013 – ks. kan. Eugeniusz Frączyk
  • 2013 – nadal - ks. kan. Henryk Jagieło

Terytorium

edytuj

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj