Parafia w Knurowie powstała 1 lipca 1915 roku. Nadano jej wezwanie św. Wawrzyńca. W okresie międzywojennym została podjęta decyzja o budowie nowego kościoła. W związku dotychczasowy kościół drewniany został przeniesiony do Chorzowa, gdzie służy jako kościół parafialny na Górze Redena. Przy ul. Niepodległości, naprzeciwko lecznicy brackiej, wybudowano murowany kościół tymczasowy, który został poświęcony 19 grudnia 1926 roku. Obecnie w tym kościele znajdują się salki katechetyczne.
Budowę obecnej świątyni rozpoczęto w 1937 r. według projektu Henryka Gambca z Piotrowic Śląskich (obecnie dzielnica południowa Katowic). Budowniczym kościoła był ks. Alojzy Koziełek (jego imię nosi jedna z ulic Knurowa). Nowy kościół otrzymał wezwanie św. Cyryla i Metodego. Kościół poświęcił biskup Juliusz Bieniek 13 lipca 1947 roku. W związku ze zmianami wprowadzonymi przez sobór watykański II w latach 1960-68 zostało przebudowane wnętrze kościoła. Wystrój wnętrza zaprojektował Henryk Burzec z Zakopanego. Wystrój ten nie został wykończony z powodu braku środków finansowych. Niewielkich rozmiarów kopuła pozostawiona została w stanie surowym. Przykryto ją deskami i odstaje od całości. W projektach Burzca kopułę miała wypełnić mozaika przedstawiająca przestrzeń kosmiczną.
W związku z rozwojem Knurowa doszło do podziału parafii knurowskiej. W 1981 r. odłączył się Krywałd, a w roku następnym została erygowana parafia Matki Bożej Częstochowskiej.
Obecnie parafia wydaje własną gazetkę parafialną pt. "U Cyryla i Metodego".
Ołtarz główny - wykonany w latach 1960-62 przez Henryka Burzca i Władysława Burzeńskiego z Zakopanego, naczelnym motywem jest działalność misyjna św. Cyryla i św. Metodego, nad ołtarzem góruje krzyż - symbol wiary, spód ołtarza wykonany z granitu przez Leopolda Trybowskiego z Katowic, w 1989 dodano elementy metalowe zaprojektowane przez artystę wnętrz Migockiego, ołtarz zawiera m.in. następujące postacie (wszystkie wśród drzew tzw. Drzewo Chrześcijaństwa):
św. Cyryla (z krzyżem), Widok na Drzewo Chrześcijaństwa
św. Metodego (z podniesionymi dwoma palcami do góry i Pismem Świętym),
kobietę trzymającą w ręku dziecko
mężczyznę przyodzianego w słowiański strój
rycerza z mieczem w ręku
Napis po prawej stronie ołtarza głównego (najstarsza polska pieśń religijna):
Bogurodzica Dziewica Bogiem sławiona Maryja.
I Twego Syna Gospodyna. Matko zwolena Maryja.
Ziści nam, spuści nam. Kyrie Elejson.
Napis po lewej stronie ołtarza głównego:Widok na tabernakulum
O Boże, coś nam jak przed tysiąc laty rozświetlił prawdy blask na polskiej ziemi, coś nam z Morawy zesłał w nasze chaty posłańców wiary z dary jej zbawczymi. Wysłuchaj naszych kornych dusz błaganie, racz nam tej wiary skarb zachować Panie. Cześć Ci Cyrylu, dzięki Ci Metody
Ołtarz boczny (z lewej strony) - Serca Jezusowego
Ołtarz boczny (z prawej strony)- poświęcony Matce Boskiej (przedstawionej na tle polskich orłów)
We wnęce bocznej po lewej stronie Anioł z gotowym do lotu trzepoczącym gołębiem i mieczem (symbol pokoju i wojny)
Ołtarzyki boczne - Matki Boskiej Częstochowskiej (1992, wykonany przez Mariettę Puch-Biskup), św. Teresy i św. Antoniego
mozaikowy fryz pod stropem - nawiązuje do historii naszego Państwa od przyjęcia przez Polskę chrztu do współczesności, na prośbę proboszcza parafianie przynosili materiał na mozaikę (kolorowe szkło i kamyki)
Stacje drogi krzyżowej na obrzeżach balkonu chóru - zakupione w 1967 roku
Chrzcielnica - wykonana przez Leopolda Trybowskiego w 1962
Tabernakulum (pozłacane) - wykonane przez artystę-rzeźbiarza Ryszarda Szczypkowskiego z Krakowa
Organy zbudowane przez zakład organmistrzowski Ludwika Kuźnika z Rybnika, w latach 1956-57. Instrument posiada pneumatyczną trakturę Widok na organygry, 40 głosów, rozmieszczonych na dwie klawiatury ręczne oraz klawiaturę pedałową. Instrument zbudowany jest prawdopodobnie z materiałów pochodzących z innych instrumentów, m.in. Hali Stulecia we Wrocławiu. Brak szczegółowych informacji na temat instrumentu w dokumentacji parafialnej. Organy posiadają szereg wad konstrukcyjnych, które wynikają w dużej mierze z niskiej jakości materiałów użytych do ich budowy. Dyspozycja głosów nawiązuje do romantycznego brzmienia, jednak instrument wykazuje również nawiązanie do neobarokowego brzmienia. Ostatni remont organów miał miejsce w 2002 roku, i został wykonany przez Rudolfa Kuźnika z Rybnika.
Dzwony na wieży kościelnej:
największy (ton C) o wadze 290 kg ufundowany w 1655 przez Adama Goszyckiego z wizerunkiem św. Jerzego na koniu
średni (ton G) o wadze 290 kg ufundowany w 1655 przez Jerzego Goszyckiego z wizerunkiem ukrzyżowanego Chrystusa
50°13′16″N 18°40′09″E/50,221111 18,669167
