Parafia św. Jana Chrzciciela w Magnuszewie
parafia rzymskokatolicka w diecezji radomskiej
Parafia św. Jana Chrzciciela w Magnuszewie – jedna z 8 parafii rzymskokatolickich dekanatu głowaczowskiego diecezji radomskiej. Erygowana w 1377 roku.
 Kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Siedziba | |
| Adres |
ul. I Armii Wojska Polskiego 41 |
| Data powołania |
1377 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół | |
| Proboszcz |
ks Krzysztof Dukielski |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
29 sierpnia |
Położenie na mapie Magnuszewa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu kozienickiego  | |
Położenie na mapie gminy Magnuszew  | |
 51°45′43,9″N 21°22′58,9″E/51,762194 21,383028
| |
Historia edytuj
- Magnuszew był gniazdem rodu Magnuszewskich herbu Ogończyk, a potem własnością Potockich i Zamoyskich. Właściciel wsi Świętosław uzyskał w 1377 prawa miejskie od Siemowita III, księcia mazowieckiego, później kilkakrotnie potwierdzane. Rozwój sąsiedniej Warki spowodował upadek Magnuszewa, który ok. 1576 utracił prawa miejskie. Dopiero kolejny właściciel Andrzej Zamojski, kanclerz wielki koronny uzyskał w 1774 odnowienie praw miejskich od Stanisława Augusta Poniatowskiego. W 1778 pożar zniszczył miasto. Odbudowano je w pierwszej połowie XIX w. staraniem Stanisława Zamojskiego, który rozwijał tu rzemiosło. W 1869 utracił prawa miejskie. Kościół pierwotny powstał przed 1378, w tym czasie erygowano też parafię. Kościół spłonął w 1655. Kolejny drewniany wybudowano w 1758, ale dwadzieścia lat później i ten został spalony. Obecny kościół pw. św. Jana Chrzciciela, według projektu arch. Joachima Hempla, fundacji Konstancji z Czartoryskich Zamojskiej, wzniesiony został w latach 1786–1787. Konsekrował go w 1821 bp. Adam Prosper Burzyński. Po zniszczeniach I wojny światowej został odnowiony staraniem ks. Tomasza Krauzera. W latach 1972–1975 był gruntownie restaurowany staraniem ks. Jana Rogusia. Jest świątynią orientowaną, późnobarokową, wybudowaną z cegły palonej.
Duchowni edytuj
| Okres probostwa | Proboszcz | Wikariusze |
|---|---|---|
| 1917–? | ks. Tomasz Kruzer (1865–?) | (?–1912) ks. Stanisław Brzeski[1] (1919– ) ks. Antoni Prügel (23 X 1884, Morawy – ?)[2] |
| 1945–1948 | ks. Aleksander Paduszyński | |
| 1948–1951 | ks. Piotr Wysocki | |
| 1951–1953 | ? | |
| 1953–1967 | ks. Józef Czuba | |
| 1967–1968 | ks. Wacław Krzysztofik | |
| 1968–2001 | ks. prał. Jan Roguś | |
| 2001–2007 | ks. kan. Florian Rafałowski | |
| 2007–2021 | ks. kan. Szczepan Iskra | |
| 2021-nadal | ks. Krzysztof Dukielski | 2023- ks Tomasz Walasik |
Terytorium edytuj
- Do parafii należą wierni z miejscowości: Aleksandrów, Bożówka, Dębowola, Grzybów, Kępa Skórecka, Kurki, Latków, Magnuszew, Osiemborów, Ostrów, Przewóz Stary, Przewóz Tarnowski, Przydworzyce, Trzebień, Tyborów, Urszulin, Wilczkowice Dolne, Wilczowola, Wola Magnuszewska, Wólka Tarnowska, Żelazna Nowa, Żelazna Stara[3].
Godziny Mszy świętych edytuj
- Niedziele i święta: 7.00; 9.00; 10.15; 12.00; 16.00
- Święta zniesione: 7.00; 9.00; 18.00
- Dni powszednie: 7.00; 7.30; w maju 17.30, w październiku 16.30
Przypisy edytuj
- ↑ [Ryx, Marian Józef]: Kronika. „Kronika Diecezji Sandomierskiej” R. 12: 1912: nr 11 (listopad), s. 18.
- ↑ Catalogus ecclesiarum et cleri saecularis ac regularis dioecesis sandomiriensis pro anno domini 1920. Sandomierz, 1920; s. 72.
- ↑ Informacje o parafii na stronie Diecezji Radomskiej
Bibliografia edytuj
- Rocznik Diecezji Radomskiej – 2007 ISBN 978-83-920767-7-3.
- Informacje na stronie „Skuterem po Polsce”