Park Narodowy Padjelanta
 |
Ten artykuł od 2016-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Park Narodowy Padjelanta (szw. Padjelanta nationalpark) – park narodowy, największy w Szwecji i jeden z największych w Europie. Jest położony na terenie gminy Jokkmokk, w regionie Norrbotten. Park utworzono w 1962 roku, a w 1996 wraz z położonymi w pobliżu parkami narodowymi Sarek, Muddus i Stora Sjöfallet trafił na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako obszar Laponia. Na zachodzie granicę parku wyznacza granica państwowa z Norwegią. Po norweskiej stronie leży Park Narodowy Rago.
| |
| park narodowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Data utworzenia | |
| Powierzchnia |
1984 km² |
Położenie na mapie Szwecji  | |
 67°22′22″N 16°48′15″E/67,372778 16,804167
| |
| Strona internetowa | |
Nazwa parku wywodzi się ze słowa Badjelánnda, które w języku lule oznacza wyżynę bądź teren górski, co znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości, gdyż znaczna część parku leży powyżej granicy drzew. Obecnie na terenie parku znajdują się 3 wsie Lapończyków – Duorbun, Jåhkågasska oraz Sirges. Ich mieszkańcy wypasają renifery na łąkach parku.
Park chroni głównie płaskowyż otaczający jeziora Vastenjaure i Virihaure, którego pojedyncze szczyty sięgają 1850 m n.p.m.[1] W rezultacie krajobraz parku jest dość płaski, szczególnie w porównaniu z alpejskim charakterem Parku Narodowego Sarek, położonego na wschód od Padjelanta. Pomimo pozornego ubóstwa przyrodniczego, liczba gatunków roślin jest zaskakująco wysoka: na terenie Parku Narodowego Padjelanta stwierdzono 413 gatunków roślin[1], co jest rekordowym wynikiem na szwedzkich fieldach[2].
Spośród ssaków na terenie parku można spotkać m.in. niedźwiedzia brunatnego, rysia, lisa polarnego i rosomaka. Z ptaków sowę śnieżną, sokoła białozora i gęś małą.[1]
Na teren parku można dostać się łodzią z Ritsem przez jezioro Akkajaure lub w czasie letnich miesięcy samolotem do stacji badawczej Staloluokta.
Przez teren parku przebiega znany szlak turystyczny zwany Padjelantaleden (Szlak Padjelanta). Szlak ma 160 km długości i jego punkty końcowe leżą w Kvikkjokk na południowym wschodzie i w Vaisaluokta lub Änonjalme poniżej szczytu Áhkká na północy.
Niektóre źródła[3] podają, że południowo-wschodnia zatoka jeziora Rissájávrre jest szwedzkim biegunem niedostępności. Droga położona najbliżej tego punktu znajduje się w odległości 47 km. Izolacja tego miejsca jest częściowo iluzją, gdyż szlak Padjelantaleden przebiega w odległości mniej niż 5 km od tego punktu.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Dmowski Krzysztof, Romanowski Jerzy, Ślepowroński Andrzej: Parki narodowe północnej Szwecji, w: "Przyroda Polska" nr 3/1983
- ↑ Strona Parku Narodowego Padjelanta. [dostęp 2008-11-07]. (ang.).
- ↑ C. Grundsten: Vandra Kungsleden och andra färdvägar. T. 2. Svenska Turistföreningen, 1991, s. 74.
Linki zewnętrzne edytuj
- Park Narodowy Padjelanta. naturvardsverket.se. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-04)].