Park historyczny Ajutthaja

Park historyczny Ajutthaja (taj. อุทยานประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา) – jeden z 10 parków historycznych w Tajlandii, w prowincji Ajutthaja, utworzony w 1982 roku dla ochrony ruin starożytnego miasta Ajutthaja obejmujący ponad 400 ruin[1]. W 1991 roku na 15-tej sesji UNESCO zabytkowe miasto zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO razem z trzema innymi parkami historycznymi Tajlandii: Sukhothai, Si Satchanalai i Kamphaeng Phet.

Historyczne miasto Ajutthaja[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Tajlandia

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

III

Numer ref.

576

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1991
na 15. sesji

Położenie na mapie Tajlandii
Mapa konturowa Tajlandii, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Historyczne miasto Ajutthaja”
Ziemia14°21′01,2″N 100°33′24,5″E/14,350333 100,556806

Historia edytuj

Miasto zostało założone przez pierwszego króla Syjamu Ramathibodiego I w połowie XIV wieku na wyspie utworzonej przez połączenie trzech rzek: Menamu, Lopburi i Pa Sak i ustanowione stolicą królestwa. W szczytowej fazie rozwoju miasto było zamieszkiwane przez kilkaset tysięcy mieszkańców. Zdobycie i zniszczenie miasta przez wojska birmiańskie w 1767 położyło kres rozwojowi miasta i rozpoczęło proces jego niszczenia powstrzymany utworzeniem parku historycznego w 1982 roku[2].

Architektura edytuj

Większość budynków i świątyń powstało w pierwszych 150 latach od załaozenia miasta czyli do końca XV wieku. Budowniczowie czerpali z architektury kambodżańskiej (np. przypominające kolby kukurydzy prangi) i cejlońskiej - w szczególności dzwonowate stupy. Te wzory po modyfikacji i udoskonaleniu wykształciły unikalny styl architektury Syjamu widoczne w architekturze Bangkoku[3]. Na terenie miasta znajdują się ruiny wielu świątyń, między innymi:

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj