Parowozownia normalnotorowa w Ełku
Parowozownia normalnotorowa w Ełku – nieużywana parowozownia normalnotorowa w Ełku, wybudowana w 1906 roku przy głównej ełckiej stacji kolejowej. Obiekt figuruje w Rejestrze Zabytków[1] – nr rej.: A-1014 z 10.11.1994.
 nr rej. A-1014 z 10.11.1994.
| |
 Widok na parowozownię z lotu ptaka | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Sportowa 1 |
| Ukończenie budowy |
1906 |
Położenie na mapie Ełku  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu ełckiego  | |
 53°49′27,3″N 22°21′54,3″E/53,824250 22,365083
| |
Parowozownia jest wyposażona w wyciąg węglowy Teudloffa. Na torach parowozowni stoją parowozy Ol49, Ty2, które niszczeją.
Powojenna parowozownia eksploatowała parowozy serii: Ty2/Ty42, Ol49, Ok1[2]. Obiekt lokomotywowni wachlarzowej z czternastoma stanowiskami wraz z obrotnicą był używany przez PKP Cargo do roku 2009 w obsłudze lokomotyw serii SM42, SU45, ST44[3], gdzie funkcjonowało Gniazdo Drużyn Trakcyjnych. W roku 2014 PKP SA dokonały remontu dachu, natomiast w 2016 roku rozebrano nieukończony segment.
Tutejsza parowozownia jako druga w kraju po parowozowni Wolsztyn najdłużej eksploatowała parowozy w czynnym ruchu planowym[4].
_Lichen99.jpg)
_Lichen99.jpg)
_Lichen99.jpg)
_Lichen99.jpg)
_Lichen99.jpg)
_Lichen99.jpg)
Przypisy edytuj
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo warmińsko-mazurskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2013-01-11].
- ↑ Przeminęło z parą [GALERIA] [online], elk.wm.pl [dostęp 2018-12-17] (pol.).
- ↑ Paweł Czech, Ilostany - Lokomotywowania Ełk, Koleje Małe i Duże, 2-3/2008, s. 8-9.
- ↑ Marcin Przygiętka, Dzieje kolei normalnotorowych na Warmii i Mazurach, [w:] Dawid Keller (red.), Dzieje kolei w Polsce, Rybnik: Eurosprinter, Muzeum w Rybniku, 2012, s. 321, ISBN 978-83-931006-8-2.