Wikipedia

Partia Liberalno-Demokratyczna (Japonia)

Partia Liberalno-Demokratyczna (jap. 自由民主党 Jiyū-minshu-tō, często używa się skrótu 自民党 - Jimin-tō) – największa japońska partia polityczna. Pozostająca u władzy od 1955 r., czyli od swego powstania, do 2009, poza krótkim okresem rządów koalicji partii będących w opozycji do PLD w 1993 roku (tzw. system 1955 roku). Nie należy jej mylić z Partią Liberalną (1998), która w listopadzie 2003 r. połączyła się z główną partią opozycyjną: Partią Demokratyczną.

Partia Liberalno-Demokratyczna
自由民主党, Jiyū-minshu-tō
Ilustracja
Państwo  Japonia
Skrót LDP
Lider Shinzō Abe
Data założenia 15 listopada 1955
Adres siedziby 1-11-23 Nagata-cho

Chiyoda-ku, Tokyo
Japonia

Ideologia polityczna konserwatyzm[1], neokonserwatyzm[2], nacjonalizm[3]
Poglądy gospodarcze liberalizm gospodarczy[4]
Liczba członków 1 068 560[5]
Barwy      zieleń
     czerwień
Obecni posłowie
283 / 465
Obecni senatorowie
113 / 242
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Japonia
Herb Japonii
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Japonii
Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Monarcha
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna
Portal Portal Japonia

W wyborach parlamentarnych w sierpniu 2009, PLD odniosła dotkliwą porażkę, zdobywając tylko 119 mandatów w Izbie Reprezentantów i tracąc władzę na rzecz Partii Demokratycznej[6][7].

Program politycznyEdytuj

Partia Liberalno-Demokratyczna nie określa swojej pozycji politycznej, lecz jest powszechnie uważana za partię prawicową. W kwestiach gospodarczych postuluje wolny rynek i liberalizm gospodarczy; opowiada się za opartą na eksporcie gospodarką i ścisłą współpracą z USA w polityce zagranicznej i obronnej. Partia przeprowadziła reformę administracyjną obejmującą m.in.: uproszczenie i usprawnienie biurokracji rządowej, prywatyzację przedsiębiorstw państwowych i reformę podatkowa, w ramach przygotowań do spodziewanego obciążenia gospodarki starzeniem się społeczeństwa. W ostatnich latach widoczne jest jednak bardziej protekcjonalne podejście partii do gospodarki, spowodowane naleganiem ważnych, małych przedsiębiorstw i okręgów rolniczych na jakąś formę subwencji[8].

Partia sprzeciwia się legalizacji związków małżeńskich osób tej samej płci[9].

Obecne władzeEdytuj

Przewodniczący:

Zastępca przewodniczącego

Sekretarz generalny

Przewodniczący PLDEdytuj

Z wyjątkiem Yōhei Kōno i Sadakazu Tanigakiego, każdy z przewodniczących PLD pełnił funkcję premiera Japonii[10]:

  1. Ichirō Hatoyama (4 maja 1956 – 14 grudnia 1956)
  2. Tanzan Ishibashi (14 grudnia 1956 – 21 marca 1957)
  3. Nobusuke Kishi (21 marca 1957 – 14 lipca 1960)
  4. Hayato Ikeda (14 lipca 1960 – 1 grudnia 1964)
  5. Eisaku Satō (1 grudnia 1964 – 5 lipca 1972)
  6. Kakuei Tanaka (5 lipca 1972 – 4 grudnia 1974)
  7. Takeo Miki (4 grudnia 1974 – 23 grudnia 1976)
  8. Takeo Fukuda (23 grudnia 1976 – 1 grudnia 1978)
  9. Masayoshi Ōhira (1 grudnia 1978 – 12 czerwca 1980)
  10. Ei'ichi Nishimura (12 czerwca 1980 – 15 lipca 1980) (p.o.)
  11. Zenkō Suzuki (15 lipca 1980 – 25 listopada 1982)
  12. Yasuhiro Nakasone (25 listopada 1982 – 31 października 1987)
  13. Noboru Takeshita (31 października 1987 – czerwca 1989)
  14. Sōsuke Uno (2 czerwca 1989 – 8 sierpnia 1989)
  15. Toshiki Kaifu (8 sierpnia 1989 – 30 października 1991)
  16. Ki'ichi Miyazawa (31 października 1991 – 29 lipca 1993)
  17. Yōhei Kōno (30 lipca 1993 – 30 września 1995)
  18. Ryūtarō Hashimoto (1 października 1995 – 24 lipca 1998)
  19. Keizō Obuchi (24 lipca 1998 – 5 kwietnia 2000)
  20. Yoshirō Mori (5 kwietnia 2000 – 24 kwietnia 2001)
  21. Jun’ichirō Koizumi (24 kwietnia 2001 – 26 września 2006)
  22. Shinzō Abe (26 września 2006 – 26 września 2007)
  23. Yasuo Fukuda (26 września 2007 - 22 września 2008)
  24. Tarō Asō (22 września 2008 - 16 września 2009)
  25. Sadakazu Tanigaki (28 września 2009 - 26 września 2012)
  26. Shinzō Abe (26 września 2012 - nadal)

Liczba członkówEdytuj

w 1990 LDP miało ponad pięć milionów członków, w grudniu 2017 liczba ta wynosiła milion[11].

Zobacz teżEdytuj

BibliografiaEdytuj

Ewa Pałasz-Rutkowska, Katarzyna Starecka, Japonia, Wydawnictwo TRIO, Warszawa 2004, ​ISBN 83-88542-84-2​

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Karan, Pradyumna P. (2005), Japan in the 21st century: environment, economy, and society, University Press of Kentucky
  2. ↑ Hebert (2011). Wind Bands and Cultural Identity in Japanese Schools. Springer Science & Business Media
  3. ↑ The Resurgence of Japanese Nationalism (ang.). The Globalist, 22 lipca 2015. [dostęp 2015-07-22].
  4. ↑ Muramatsu, Michio (1997). State and Administration in Japan and Germany: A Comparative Perspective on Continuity and Change. Walter de Gruyter
  5. ↑ 役員会後　二階幹事長記者会見 (jap.). liebral Democrats of Japan, 5 marca 2018. [dostęp 2018-03-05].
  6. ↑ Democratic Party wins landslide in legislative elections (ang.). France24, 31 sierpnia 2009. [dostęp 2009-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-01)].
  7. ↑ Japan's Hatoyama sweeps to power (ang.). BBC News, 31 sierpnia 2009. [dostęp 2009-09-16].
  8. ↑ The Liberal Demokratic Party (ang.). oryginalny dokument, 5 kwietnia 2012. [dostęp 2012-05-04].
  9. ↑ Same-Sex Marriage in Japan: A Long Way Away? (ang.). The Wall Street Journal, 20 września 2013. [dostęp 2013-09-20].
  10. ↑ A History of the Liberal Democratic Party (ang.). Official Site of Liberal Democratic Party of Japan. [dostęp 2009-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  11. ↑ 役員会後　二階幹事長記者会見 (jap.). liebral Democrats of Japan, 5 marca 2018. [dostęp 2018-03-05].

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Partia_Liberalno-Demokratyczna_(Japonia)&oldid=57762890”