Parzychwost
Parzychwost (słow. Parichvost) – potok w słowackich Tatrach Zachodnich spływający doliną Parzychwost. Jest jednym z dwóch źródłowych potoków Jałowieckiego Potoku (drugim jest Potok z Polany[1][2][3]). Takie jest ujęcie w polskich źródłach. Odmienny pogląd – oparty przede wszystkim na wielokrotnej różnicy w wielkościach przepływu – występuje we wszystkich źródłach słowackich. Zgodnie z nimi potok Parzychwost występuje pod nazwą Jalovecký potok (jako jego górny bieg), będący jednocześnie jedynym źródłowym ciekiem Jałowieckiego Potoku[4][5].
Parzychwost bierze początek w trzech źródłowych ciekach na odcinku od Banówki po Banikowską Przełęcz. Spływa w południowo-zachodnim kierunku dnem doliny Parzychwost i u południowych podnóży Małego Łyśca, na wysokości około 1000 m łączy się z Potokiem z Polany[2]. Następuje to w miejscu o współrzędnych 49°11′19,4″N 19°39′45,8″E/49,188722 19,662722. W pobliżu, około 10 m powyżej stromego jaru Parzychwostu, położone jest rozdroże do Parzychwostu. Szlak turystyczny wiodący od wylotu Doliny Jałowieckiej na Palenicę w trzech miejscach trzema mostkami przekracza tutaj potoki[2].
Największym dopływem Parzychwostu (orograficznie prawym) jest Głęboki Potok spływający Doliną Głęboką. Oprócz niego do Parzychwostu uchodzi jeszcze kilka innych potoków, szczególnie z orograficznie lewych zboczy doliny Parzychwostu[2]. Są to niewielkie i nienazwane potoki o dużym spadku, często z licznymi kaskadami i progami.
Szlaki turystyczne edytuj
– zielony: rozdroże do Parzychwostu – Praszywe – Dolina Głęboka – Pośrednia Salatyńska Przełęcz. Czas przejścia: 2:30 h, ↓ 2:10 h
– niebieski: rozdroże do Parzychwostu – Praszywe – Dolina Parzychwost – Banikowska Przełęcz. Czas przejścia: 2:30 h, ↓ 2 h.
Obydwa szlaki otwarte są tylko od 16 czerwca do 31 października.
Przypisy edytuj
- ↑ Marian Kunicki, Tadeusz Szczerba: Tatry Zachodnie. Słowacja. Kraków: PTTK „Kraj”, 1992. ISBN 83-7005-248-7.
- ↑ a b c d Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2009/10. ISBN 83-87873-36-5.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski, Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker Tatrzański, str. 284. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ Turystyczna mapa Słowacji. [dostęp 2011-06-10].