Patriarsze parafie w Stanach Zjednoczonych
Patriarsze parafie w Stanach Zjednoczonych (ros. Патриаршие приходы в США) – struktura grupująca parafie prawosławne na terytorium Stanów Zjednoczonych podległe Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu. Są to placówki duszpasterskie założone przez misjonarzy rosyjskich w czasie ich pracy w Ameryce Północnej, które po uzyskaniu autokefalii przez Kościół Prawosławny w Ameryce wyraziły wolę pozostania w jurysdykcji patriarchy Moskwy. Katedrą patriarszych parafii jest sobór św. Mikołaja na nowojorskim Manhattanie. Czasowo pełniącym obowiązki zwierzchnika patriarszych parafii jest biskup suroski Mateusz (Andriejew)[1].
 Sobór św. Mikołaja w Nowym Jorku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data powołania |
1970 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sobór | |
| Proboszcz |
p.o. biskup suroski Mateusz (Andriejew) |
| Dane statystyczne (2022) | |
| Liczba dekanatów |
4 |
| Liczba parafii |
34 |
| Liczba klasztorów |
1 |
Położenie na mapie Nowego Jorku  | |
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |
Położenie na mapie stanu Nowy Jork  | |
 40°47′00,7″N 73°57′58,5″W/40,783528 -73,966250
| |
| Strona internetowa | |
Historia
edytujPatriarsze parafie wywodzą się, podobnie jak parafie współczesnego Kościoła Prawosławnego w Ameryce, z misji, jaką od końca XVIII w. prowadził w Ameryce Północnej Rosyjski Kościół Prawosławny. Sukcesy misji sprawiły, że w 1905 została ona przekształcona w archieparchię z dwoma wikariatami. Całość pozostawała w jurysdykcji Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego do konfliktu między arcybiskupem amerykańskim Platonem a locum tenens patriarchatu moskiewskiego Sergiuszem (Stragorodskim). Konflikt ten wybuchł na tle wymogu lojalności rosyjskich duchownych prawosławnych wobec władz radzieckich i zakończył się zerwaniem więzi kanonicznych. Od 1934 do 1946 obydwie struktury nie utrzymywały ze sobą kontaktów, zaś patriarchat moskiewski powołał do życia Egzarchat Amerykański z metropolitą Beniaminem (Fiedczenkowem) na czele, do którego przeszły te parafie, które poparły stanowisko metropolity Sergiusza (zobowiązanie lojalności). Dopiero w 1970 Rosyjski Kościół Prawosławny stosownym tomosem nadał Kościołowi w Ameryce status autokefaliczny. Egzarchat Amerykański został zlikwidowany, zaś wchodzące w jego skład parafie miały – w zamyśle autorów tomosu tymczasowo – tworzyć strukturę o nazwie Patriarsze parafie w Stanach Zjednoczonych. Jej zwierzchnik jest każdorazowo tytularnym biskupem jednego z miast w eparchii moskiewskiej.
Podział administracyjny
edytujPatriarsze parafie w Stanach Zjednoczonych są zgrupowane w następujące dekanaty:[2]
- Dekanat Stanów Atlantyckich
- Dekanat Stanów Centralnych
- Dekanat Stanów Wschodnich
- Dekanat Stanów Zachodnich (obejmujący jedyną parafię na terytorium Meksyku).
Poza tym jako odrębna jednostka funkcjonuje parafia przy soborze św. Mikołaja w Nowym Jorku[2]. Łącznie Patriarsze parafie w Stanach Zjednoczonych zrzeszają 35 placówek duszpasterskich, w tym jeden monaster[2].
Zwierzchnicy
edytuj- biskup sierpuchowski Klemens (Kapalin), 1987–1990[3]
- biskup kliński Makary (Swystun), 1990–1992[4]
- biskup zarajski Paweł (Ponomariow)[5]
- biskup zarajski Merkuriusz (Iwanow), 2000–2009[6]
- biskup naro-fomiński Justynian (Owczinnikow), 2009–2014[7]
- biskup naro-fomiński Jan (Roszczin), 2014–2018[1]
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Назначен новый управляющий приходами Московского Патриархата в Италии. patriarchia.ru, 15 października 2018. [dostęp 2018-10-16]. (ros.).
- ↑ a b c Parish Directory. mospatusa.com. [dostęp 2022-02-20]. (ang.).
- ↑ Климент, митрополит Калужский и Боровский (Капалин Герман Михайлович)
- ↑ Макарий, митрополит Винницкий и Могилёв-Подольский (Свистун Леонид Никитич)
- ↑ Павел, митрополит Минский и Слуцкий, Патриарший экзарх всея Беларуси (Пономарев Георгий Васильевич)
- ↑ Меркурий, митрополит Ростовский и Новочеркасский (Иванов Игорь Владимирович)
- ↑ Biogram w serwisie Patriarchatu Moskiewskiego
Bibliografia
edytuj- Pospielovsky D., The Russian Church under the Soviet regime 1917–1982, St. Vladimir’s Seminary Press, New York 1984, t.I–II, ISBN 0-88141-033-0