Paweł (Łebid)
Paweł, imię świeckie Petro Dmytrowycz Łebid (ur. 19 kwietnia 1961 w Borbinie) – biskup Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego. Po agresji Rosji na Ukrainę znalazł się na liście osób objętych sankcjami za sprzyjanie Moskwie.
| Petro Łebid | |
| Metropolita wyszhorodzki | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 kwietnia 1961 |
| Metropolita wyszhorodzki i czarnobylski | |
| Okres sprawowania |
od 2011 |
| Przełożony Ławry Peczerskiej | |
| Okres sprawowania |
od 1994 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
1989 |
| Diakonat |
24 maja 1987 |
| Prezbiterat |
7 stycznia 1988 |
| Chirotonia biskupia |
19 kwietnia 1997 |
| Data konsekracji |
19 kwietnia 1997 |
|---|---|
ŻyciorysEdytuj
Jego ojciec był robotnikiem, matka pracowała w kołchozie. Przyszły metropolita urodził się jako trzecie z ośmiorga dzieci[1]. Ukończył technikum handlowe w Łucku. W 1984, po odbyciu zasadniczej służby wojskowej, rozpoczął naukę w moskiewskim seminarium duchownym, które ukończył w 1988[2]. Będąc słuchaczem seminarium, przeżył pożar budynku mieszkalnego dla seminarzystów, po czym postanowił poświęcić życie Bogu, wstępując do monasteru. Jego decyzja o kształceniu w szkole duchownej sprawiła, że rodzice zostali zwolnieni z pracy, a młodsza siostra musiała przerwać naukę w szkole[1].
24 maja 1987 został wyświęcony na diakona, zaś 7 stycznia 1988 – na kapłana. Został wówczas proboszczem parafii Zaśnięcia Matki Bożej w Niskieniczach (Nizkiniczach[3]). W 1989 złożył wieczyste śluby zakonne, zaś w 1992 otrzymał godność archimandryty. Po dwóch latach został namiestnikiem ławry Peczerskiej. W 1996 ukończył Kijowską Akademię Duchowną[2].
19 kwietnia 1997, zachowując stanowisko przełożonego ławry Peczerskiej, został wyświęcony na biskupa wyszhorodzkiego, wikariusza eparchii kijowskiej[2]. Stanął wówczas na czele komisji ds. monasterów w Ukraińskim Kościele Prawosławnym Patriarchatu Moskiewskiego. W 2003 otrzymał godność arcybiskupią, zaś w 2011 został metropolitą[4]
W 2011 wszedł w skład Wyższej Rady Cerkiewnej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[5]. 26 stycznia 2012 mianowano go tymczasowym administratorem metropolii kijowskiej w związku z przedłużającą się chorobą i rehabilitacją metropolity Włodzimierza[6]. Obowiązki te pełnił do maja tego samego roku, gdy metropolita wrócił do czynnej działalności duszpasterskiej[7].
23 stycznia 2014, w trakcie protestów na Ukrainie, porównał prezydenta kraju Wiktora Janukowycza do Chrystusa niosącego krzyż i (w imieniu własnym) zapewnił go o poparciu całej Cerkwi[8].
Po agresji Rosji na Ukrainę znalazł się na liście osób objętych sankcjami za sprzyjanie Moskwie, w tym blokadą aktywów. Zgromadzony przez niego majątek jest znaczny, m.in. w 2016 sprzedał pod Kijowem jeden ze swoich domów za 1,3 mln dolarów. Z uwagi na ponadprzeciętne bogactwo bywa potocznie nazywany „Paszą Mercedesem”. Dziennikarzy pytających o jego sprawy finansowe i majątkowe określił opętanymi przez diabła[9].
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Жанна Шевченко. Мамы настоятелей украинской церкви. Segodnya.ua (ros.)
- ↑ a b c Biogram na stronie Kościoła
- ↑ Матеріяли і замітки. Три тестаменти Адама Кисїля. (ukr.) (pol.)
- ↑ Предстоятель Украинской Православной Церкви возвел наместника Киево-Печерской лавры в сан митрополита. (ros.)
- ↑ Образован Высший Церковный Совет Украинской Православной Церкви
- ↑ Журнали засідання Священного Синоду УПЦ від 26 січня 2012 року
- ↑ Журнали засідання Священного Синоду УПЦ від 8 травня 2012 року
- ↑ Януковича порівняли з Христом
- ↑ Rusłan Szoszyn, Cios Zełenskiego w czuły punkt Rosji, „Rzeczpospolita”, MSN [dostęp 2022-12-05] (pol.).