Paweł Bylczyński (generał)
Paweł Bylczyński (ros. Павел Болеславович Быльчинский, ur. 14 marca?/26 marca 1862 w Kozłowiczach koło Nowogródka, zm. w czerwcu 1941 na Białorusi) – generał major armii Imperium Rosyjskiego, ofiara masakr więziennych[1] na Zachodniej Białorusi.
| |
 generał-major
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1941 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1879–1919 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
7 Batalion Pontonowy |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Pochodził z polskiej, ziemiańskiej rodziny h. Dęboróg z Grodzieńszczyzny. Był synem Bolesława Bylczyńskiego – oficera carskiego[2]. Ukończył Orelski Korpus Kadetów Bachtina (w Orelu. W roku 1879 wstąpił do armii[3]. W 1882 ukończył I Pawłowską Szkołę Wojsk Inżynieryjnych[4] i Nikołajowską Szkołę Wojskową w Sankt-Petersburgu. W latach 1883-1902 służył w 7 Batalionie Pontonowym w regionie zakaspijskim, Aszchabacie i w Emiracie Buchary. Prowadził tam prace inżynieryjne, kontrolował prace przy kolei transsyberyjskiej itd. Za osobisty wkład w rozwój Uzbekistanu został odznaczony Orderem Św. Anny i Orderem Emiratu Buchary. W 1902 przeniesiony na Ukrainę jako dowódca wojsk inżynieryjnych w Żytomierzu. W roku 1912 awansowany na generał-majora, przeniesiony w stan spoczynku wrócił do rodzinnego majątku pod Nowogródkiem.
Zmobilizowany po wybuchu I Wojny Światowej. W roku 1918 został przymusowo wcielony do Armii Czerwonej, z której uciekł do "Białej Armii" na Ukrainie.
W czerwcu 1941, tuż przed wkroczeniem do Nowogórdka armii niemieckiej, został aresztowany przez NKWD i zamordowany w nieznanych okolicznościach w czasie tzw. masakr więziennych na Zachodniej Białorusi[5].
Był bratem "białego" generała Bolesława Bylczyńskiego[6], zamordowanego w Kijowie w roku 1918, po wkroczeniu do miasta oddziałów bolszewickich pułkownika Murawjowa[7]. Miał syna – Konstantego – oficera armii polskiej.
Odznaczenia[7] edytuj
- Order Św. Stanisława 3 Kl. (1892)
- Order Św. Anny 3 Kl. (1897)
- Order Św. Stanisława 2 Kl. (1907)
- Order Św. Anny 2 Kl. (1910)
- Order Emiratu Buchary (1900)
Przypisy edytuj
- ↑ Indeks represjonowanych IPN (dostęp: 4.09.2019)
- ↑ Быльчинский - Центр генеалогических исследований [online], rosgenea.ru [dostęp 2019-09-05] (ros.).
- ↑ Сергей Владимирович Волков, Генералитет Российской империи: энциклопедический словарь генералов и адмиралов от Петра I до Николая II, Центрполиграф, 2009 [dostęp 2019-09-05] (ros.).
- ↑ Быльчинский - Szukaj w Google [online], www.google.com [dostęp 2019-09-05].
- ↑ Bogdan Musiał, Rozstrzelać elementy kontrrewolucyjne! : brutalizacja wojny niemiecko-sowieckiej latem 1941 roku. Warszawa : Fronda, 2001
- ↑ Быльчинский Павел-Петр Болеславович [online], regiment.ru [dostęp 2019-09-05].
- ↑ a b Русская армия в Великой войне: Картотека проекта: Быльчинский Павел Болеславович [online], www.grwar.ru [dostęp 2019-09-05].
Bibliografia edytuj
- Valerij Ivanov-Smolenskij, Generaly Belarusi, T. 1, Minsk 2013.
- Spisok polkovnikam po starsinstvu, sost. po 01.03.1914, Sankt-Peterburg 1914.
- Sergiej V. Volkov, Generalitet Rossijskoj Imperii. Enciklopediceskij slovar generalov i admiralov ot Petra I do Nikolaa II, Moskva 2009.
- Sumakov D. M., Orlovskij Bahtina kadetskij korpus. 1843-1918, 2017 ISBN 978-5-4485-7669-0
- Bogdan Musiał, Rozstrzelać elementy kontrrewolucyjne! : brutalizacja wojny niemiecko-sowieckiej latem 1941 roku. Warszawa : Fronda, 2001
- Janina Mikoda (red.), Zbrodnicza ewakuacja więzień i aresztów NKWD na kresach wschodnich II Rzeczypospolitej w czerwcu - lipcu 1941 roku : materiały z sesji naukowej w 55. rocznicę ewakuacji więźniów NKWD w głąb ZSRR : Łódź, 10 czerwca 1996 r., Warszawa : Gł. Kom. Badania Zbrodni Przeciwko Nar. Polskiemu, 1997