Paweł Matraszek
Paweł Matraszek (ur. 25 stycznia 1896 we Wronowie, zm. 23 października 1980 w Puławach) – podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 plutonowy
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 stycznia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 października 1980 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1921 |
| Siły zbrojne |
Polska Organizacja Wojskowa |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Łukasza (rolnika) i Zofii z domu Wojdaszek[1].
Po ukończeniu szkoły rozpoczął pracę w gospodarstwie rodziców. Od początku lutego 1917 roku pełnił służbę w plutonie „Wronów” 2 kompanii 2 Obwodu VIII Okręgu Polskiej Organizacji Wojskowej. Z początkiem listopada 1918 roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego, w którym otrzymał przydział do 23 pułku piechoty, wchodzącego w tym czasie w skład 3 Dywizji Piechoty Legionów. Po ukończeniu szkoły podoficerskiej w Lublinie wziął udział w wojnie polsko-ukraińskiej (walczył pod Rawą Ruską) oraz w działaniach Frontu Litewsko-Białoruskiego podczas wojny polsko-bolszewickiej. Za męstwo wykazane podczas walk pod Kijowem plutonowy Paweł Matraszek odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2]. Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.2979 z 17 maja 1921 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 21 z dnia 28 maja 1921 roku)[3].
W randze plutonowego został przeniesiony do rezerwy w dniu 30 sierpnia 1921 roku, po czym prowadził własne gospodarstwo rolne w Osadzie Nowosiółki koło Wołkowyska. Działał w PSL „Wyzwolenie”, a do roku 1938 pełnił funkcję sołtysa w swojej miejscowości. Służył również w Przysposobieniu Wojskowym Konnym („Krakusi”)[4]. Zarządzeniem prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego z dnia 21 kwietnia 1937 roku został, za pracę w dziele odzyskania niepodległości, odznaczony Medalem Niepodległości.
We wrześniu 1939 walczył w szeregach jednostek Obrony Narodowej, a w okresie okupacji działał w strukturach Armii Krajowej. Po zakończeniu II wojny światowej podjął pracę w puławskim Instytucie Weterynarii, z którego przeszedł na rentę w roku 1956. Zmarł w Puławach i spoczął na cmentarzu w Końskowoli[4].
Żoną Pawła Matraszka była od 1923 roku Jadwiga z domu Kaniewska, z którą mieli syna Zenona i córkę Zofię.
Ordery i odznaczenia edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ Monitor Polski Nr 93 z 23 kwietnia 1937 roku, poz. 128, str. 4 (https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WMP19370930128/O/M19370128.pdf).
Przypisy edytuj
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 94.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 94-95.
- ↑ a b Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 V 1921, s. 992.
- ↑ a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 95.
- ↑ Witkowski 1928 ↓, s. 22.
Bibliografia edytuj
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-02-03].
- Stefan Witkowski: Zarys historii wojennej 23-go pułku piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.