Pawieł Popowicz

kosmonauta radziecki

Pawieł Romanowicz Popowicz (ros. Павел Романович Попович; ukr. Павло Романович Попович, Pawło Romanowycz Popowycz; ur. 5 października 1930 w Uzynie[1], zm. 29 września 2009 w Gurzufie[2][3]) – radziecki kosmonauta i lotnik wojskowy. Pierwszy Ukrainiec w przestrzeni kosmicznej. Generał major Wojskowych Sił Powietrznych. Dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego oraz Lotnik Kosmonauta ZSRR. Kandydat nauk technicznych. Wieloletni deputowany Rady Najwyższej USRR.

Pawieł Popowicz
Павел Романович Попович
Data i miejsce urodzenia

5 października 1930
Uzyn, USRR, ZSRR

Data i miejsce śmierci

29 września 2009
Gurzuf, Autonomiczna Republika Krymu, Ukraina

Narodowość

ukraińska

Łączny czas misji kosmicznych

18 dni 16 godzin 27 minut 11 sekund

Misje

Wostok 4, Sojuz 14

Stopień wojskowy

generał major lotnictwa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Lotnik Kosmonauta ZSRR
Order Księcia Jarosława Mądrego IV klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order Honoru Order Lenina Order Lenina Order Czerwonej Gwiazdy Order Przyjaźni Narodów Order „Znak Honoru” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR” Medal „Za umacnianie braterstwa broni” Medal „Za rozwój dziewiczych ziem” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „70 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal „W upamiętnieniu 1500-lecia Kijowa” (ZSRR) Medal „Za nienaganną służbę” I Klasy (ZSRR) Medal „Za nienaganną służbę” II Klasy (ZSRR) Medal „Za nienaganną służbę” III Klasy (ZSRR) Order Hồ Chí Minha (do 2014)

Życiorys edytuj

W rzeczywistości urodził się w 1929, jednak jego akt urodzenia został zniszczony w czasie okupacji niemieckiej. Po wojnie jego matka podała, że urodził się w 1930[4]. Początkowo uczył się w szkole rzemieślniczej w Białej Cerkwi. W 1951 ukończył naukę w technikum przemysłowym w Magnitogorsku jako technik budowlany. Jesienią tego samego roku został powołany do wojska w Nowosybirsku[1]. W 1954 został absolwentem szkoły lotniczej i został pilotem wojskowym. W 1968 ukończył wojskową akademię lotniczą[5]. Od 1954 należał do Komsomołu, w 1957 wstąpił do KPZR.

 
Pawieł Popowicz na pokładzie statku kosmicznego podczas misji Wostok 4

7 marca 1960 roku trafił do pierwszej grupy radzieckich kosmonautów WWS 1. W jej składzie znajdował się do 26 stycznia 1982 roku.

Uczestniczył w dwóch lotach kosmicznych, po raz pierwszy w 1962 roku na pokładzie statku kosmicznego Wostok 4. Był to lot grupowy, w którym uczestniczył również Wostok 3 z A. Nikołajewem. Trwał on w sumie 2 dni 22 godziny 56 minut i 43 sekundy.

Na swój drugi lot czekał do 1974 roku. Został wówczas dowódcą dwuosobowej załogi statku kosmicznego Sojuz 14. Razem z nim na pokład stacji kosmicznej Salut 3 poleciał również Jurij Artiuchin. Kosmonauci wystartowali 3 lipca. Powrócili po blisko 16 dniach spędzonych w kosmosie – 19 lipca. Program lotu miał charakter wojskowy. Obaj przebywali poza Ziemią 15 dni 17 godzin 30 minut i 28 sekund.

Łącznie w czasie swoich dwóch misji Popowicz spędził w kosmosie 18 dni 16 godzin 27 minut i 11 sekund.

Ordery i odznaczenia edytuj

ZSRR, Ukraina i Federacja Rosyjska edytuj

Pozostałe edytuj

Wykaz lotów edytuj

Loty i starty kosmiczne, w których uczestniczył Pawieł R. Popowicz
L.p.
Data startu
Statek kosmiczny
Data lądowania
Funkcja
Czas trwania
1
12 sierpnia 1962
Wostok 4
15 sierpnia 1962
Pilot
2 dni 22 godziny 56 minut i 43 sekundy.
2
3 lipca 1974
Sojuz 14
19 lipca 1974
Dowódca
15 dni 17 godzin 30 minut i 28 sekund.
Łączny czas spędzony w kosmosie – 18 dni 16 godzin 27 minut i 11 sekund.

Upamiętnienie edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Praca zbiorowa: ZSRR. Droga w kosmos. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, Agencja Prasowa Nowosti, 1965, s. 185–206.
  2. Agence France-Presse, Pavel Popovich, 79, a Pioneer in Space for the Soviet Union, Dies (Published 2009), „The New York Times”, 30 września 2009, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-10-30] (ang.).
  3. Pavel Popovich, sixth man in orbit, dies, collectSPACE.com [dostęp 2020-10-30].
  4. Космонавт Попович сегодня навсегда покинул землю, web.archive.org, 5 października 2009 [dostęp 2020-10-30] [zarchiwizowane z adresu 2009-10-05].
  5. Praca zbiorowa: Kosmonautyka. Ilustrowana Encyklopedia dla wszystkich. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1971, s. 233, seria: Ilustrowana Encyklopedia Techniki dla Wszystkich.
  6. Пам'ятник-бюст льотчику-космонавту, двічі Герою Радянського Союзу П. Р. Поповичу, heritage.toolforge.org [dostęp 2020-10-30].

Linki zewnętrzne edytuj