Pedro de Andrade Caminha

Pedro de Andrade Caminha (ur. po 1520, zm. 1589) – poeta portugalski okresu renesansu.

Życiorys edytuj

Pedro (Pêro) de Andrade Caminha urodził się po roku 1520 w Porto[1]. Dokładna data jego narodzin nie jest znana. Był przyjacielem Francisca de Sá de Miranda i Antónia Ferreiry[2]. Był dworzaninem króla Jana III[1]. Brał udział w tragicznej wyprawie króla Sebastiana I do Afryki[1]. Zmarł w Vila Viçosa 9 września 1589 roku. Dzieła poety zostały wydane dopiero w 1791 roku[1]. W 1898 roku w Halle Joseph Priebs opublikował kolejne, wcześniej nieznane utwory[3].

Twórczość edytuj

Pedro de Andrade Caminha był poetą bardzo płodnym. Pisał wiersze liryczne. Tworzył sielanki (vilancete), piosenki (cantiga), sonety (soneto), pieśni (canções), ballady (balata), sestyny (sextina) i epigramaty (epigrama)[3]. Jeden z sonetów przełożył angielski znawca literatury portugalskiej John Adamson i zamieścił go w pierwszym tomie swojej antologii Lusitania Illustrata z 1842 roku. Przekład ten znalazł się też w antologii The Poets and Poetry of Europe Henry'ego Wadswortha Longfellowa[4].

Przypisy edytuj

  1. a b c d Pêro de Andrade Caminha. portaldaliteratura.com. [dostęp 2016-11-11]. (port.).
  2. Portugueze literature, The London Quarterly Review, Tom 1. books.google.pl. s. 240. [dostęp 2016-11-11]. (ang.).
  3. a b Poesias ineditas de P. de Andrade Caminha, publicadas pelo dr. J. Priebsch. archive.org. [dostęp 2016-11-11]. (port.).
  4. Henry Wadsworth Longfellow: The Poets and Poetry of Europe: With Introductions and Biographical Notices. books.google.pl, 1845. s. 750. [dostęp 2016-11-11]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj