Pedro de la Rosa

hiszpański kierowca wyścigowy

Pedro Martínez de la Rosa (ur. 24 lutego 1971 w Barcelonie) – hiszpański kierowca wyścigowy. Aktualnie pełni funkcję kierowcy rozwojowego teamu Scuderia Ferrari w Formule 1[1]. Mieszka w Barcelonie, jest żonaty i ma dwie córki.

Pedro de la Rosa
Ilustracja
Pedro de la Rosa w 2010 roku
Imię i nazwisko

Pedro Martínez de la Rosa

Państwo

 Hiszpania

Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1971
Barcelona

Sezon 2013
Seria

Formuła 1

Zespół

Scuderia Ferrari

Samochód

Ferrari F138

Sukcesy

1990: Hiszpańska Formuła Ford (mistrz)
1992: Brytyjska Formuła Renault (mistrz)
1995: Japońska Formuła 3 (mistrz)
1997: Formuła Nippon (mistrz)
1997: Japońskie Mistrzostwa GT (mistrz)

Strona internetowa

Życiorys edytuj

Początki kariery edytuj

Karierę kierowcy rozpoczął późno, bo dopiero w wieku 17 lat w kartingu w lokalnej serii (Catalonian Championship). Szybko zainteresowała się nim Hiszpańska Federacja Motorowa. Został objęty programem “Ofensiva Uno”, który pomagał kierowcom jednoosobowych bolidów. W 1989 r. rozpoczął starty w Hiszpańskiej Formule Fiat Uno. Wziął udział w siedmiu wyścigach, wygrał dwukrotnie, a na podium stawał pięciokrotnie. W następnym roku przeniósł się do Hiszpańskiej Formuły Ford 1600, w której okazał się bezkonkurencyjny wygrywając 8 z 10 wyścigów. W 1991 r. zajął czwartą pozycję w Hiszpańskiej Formule Ford, a w 1992 r. został Mistrzem Brytyjskiej Formuły Renault. W tym samym roku startował w Europejskiej Formule Renault i także zdobył tytuł mistrzowski. Kolejne dwa lata spędził w Brytyjskiej Formule 3, ale udało mu się tylko trzykrotnie stanąć na podium. W roku 1995 został Mistrzem Japońskiej Formuły 3. W sezonie 1996 rozpoczął starty w Formule Nippon, a w 1997 wywalczył tytuł mistrza. W 1997 zdobył także tytuł mistrzowski w Japońskich Mistrzostwach GT.

Formuła 1 edytuj

 
Pedro de la Rosa podczas GP Kanady 2001

W 1998 został rezerwowym kierowcą stajni Jordan.

Zespół Arrows zatrudnił go jako głównego kierowcę od sezonu 1999. Podczas swojego debiutu (Grand Prix Australii) zdobył także swój pierwszy punkt, zajmując szóstą pozycję. Okazało się, że był to jedyny punkt, jaki zdobędzie w sezonie, który ukończył na 17 pozycji. Kolejny sezon był bardziej udany, ale także nie najlepszy. Zdołał dwukrotnie ukończyć wyścig na szóstej pozycji (Grand Prix Węgier i Grand Prix Niemiec). Ostatecznie sezon ukończył na 15 pozycji w klasyfikacji.

Sezon 2001 rozpoczął w barwach Jaguar Racing, ale dopiero w piątej eliminacji sezonu (Grand Prix Hiszpanii). Podczas Grand Prix Włoch udało się mu zająć piątą pozycję, był także szósty podczas Grand Prix Kanady. Zdobył łącznie 3 punkty i uplasował się na 16 pozycji. Sezon 2002 był najgorszym w jego karierze - nie zdobył ani jednego punktu.

 
Pedro de la Rosa podczas kwalifikacji do GP Węgier 2006
 
de la Rosa w Sauberze C29 podczas Grand Prix Malezji w 2010 roku

Od sezonu 2003 został kierowcą testowym McLarena, a w sezonie 2005 także ich trzecim kierowcą. Pedro powrócił do wyścigów podczas Grand Prix Bahrajnu, zastępując kontuzjowanego Juana Pablo Montoyę. Debiut w barwach zespołu był bardzo udany, wyścig zakończył na piątej pozycji i zdobył 4 punkty w klasyfikacji, a także ustanowił rekord okrążenia toru.

W sezonie 2006 kontynuował współpracę z McLarenem. Gdy w lipcu Montoya postanowił rozpocząć starty w serii NASCAR, zespół zakończył z nim współpracę, a de la Rosę wybrano na jego zastępcę. W pierwszym starcie sezonu - Grand Prix Francji, wywalczył siódmą pozycję. Podczas eliminacji w Niemczech wyeliminowała go awaria techniczna. Szczęście uśmiechnęło się do Hiszpana już tydzień później, podczas Grand Prix Węgier. Po tym, jak z wyścigu wycofali się najgroźniejsi rywale: partner z zespołu - Kimi Räikkönen oraz dwaj pretendenci do tytułu - Fernando Alonso i Michael Schumacher, Pedro musiał uznać tylko wyższość Jensona Buttona i stanął po raz pierwszy w karierze na podium.

W barwach McLarena startował do końca sezonu. Po GP Węgier punktował jeszcze trzykrotnie - podczas GP Turcji i GP Chin zajął piąte miejsca, a GP Brazylii ukończył na ósmym miejscu. W sezonie 2006 zdobył łącznie 19 punktów, czyli prawie dwukrotnie więcej, niż w swojej dotychczasowej karierze i zajął najlepszą pozycję w klasyfikacji generalnej w karierze - jedenaste miejsce.

De la Rosa był uważany za mocnego kandydata na partnera dla Fernando Alonso w McLarenie w sezonie 2007. Szefostwo zespołu zdecydowało się jednak powierzyć tę rolę własnemu wieloletniemu protegowanemu - Lewisowi Hamiltonowi. De la Rosa zdecydował się tym samym na kontynuowanie współpracy z brytyjskim zespołem jako ich kierowca testowy.

De la Rosa został uznany za jednego z podejrzanych w tzw. aferze szpiegowskiej (McLaren został ukarany za posiadanie poufnych danych zespołu Ferrari). Szczególna burza została wywołana po wymianie tajnych e-maili z Fernando Alonso, w których to de la Rosa przekonywał, iż jest w posiadaniu tajnych danych zespołu Ferrari[2].

Starty w Sauberze edytuj

2010 edytuj

W sezonie 2010 wraz z Kamui Kobayashim startował w zespole Sauber[3].

Od Grand Prix Singapuru został zastąpiony przez Nicka Heidfelda[4].

2011 edytuj

W 2011 roku Hiszpan zastąpił w Grand Prix Kanady Sergio Péreza. Meksykanin nie był w stanie kontynuować jazdy w weekendzie wyścigowym z powodu złego samopoczucia po pierwszym treningu, które powstało po wypadku na torze w Monte Carlo dwa tygodnie wcześniej[5].

Wyniki edytuj

Formuła 1 edytuj

Sezon Zespół Samochód Pozycje startowe / w wyścigach
Silnik 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
2002                                  
  Jaguar Racing   Jaguar Racing
R3/R3B
20 17 11 21 16 19 20 16 16 21 15 20 15 11 08 17 17
  Cosworth
CR-3 3.0 V10/CR-4 3.0 V10
08 10 08 989NU 989NU 989NU 10 989NU 10 11 09 989NU 13 989NU 989NU 989NU 989NU
2005                                      
  McLaren   McLaren
MP4-20
995- 995- 08 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995-
  Mercedes-Benz
FO 110R 3.0 V10
995- 995- 05 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995-
2006                                    
  McLaren   McLaren
MP4-21
995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 08 09 05 12 07 07 13 12
  Mercedes-Benz
FO 108S 2.4 V8
995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 07 989NU 02 05 989NU 05 11 08
2010                                      
  BMW Sauber F1 Team   Sauber
C29
14 14 12 17 12 15 13 17 16 09 14 09 22 16 995- 995- 995- 995- 995-
  Ferrari
056 2,4l V8
989NU 12 992NW 989NU 989NU 989NU 11 989NU 12 989NU 15 07 11 14 995- 995- 995- 995- 995-
2011                                      
  Sauber F1 Team   Sauber
C30
995- 995- 995- 995- 995- 995- 17 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995-
  Ferrari
056 2,4l V8
995- 995- 995- 995- 995- 995- 12 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995-
2012                                        
  HRT F1 Team   HRT
F112
993NZ 22 22 20 22 21 20 21 21 23 23 21 23 24 20 23 22 22 23 24
  Cosworth
CA2012
993NZ 22 21 20 19 989NU 989NU 17 20 21 22 18 18 17 18 989NU 989NU 17 21 17

Rekordy edytuj

Rekord Liczba
Rekord toru Bahrain International Circuit 1:31.447 (2005)[6]

Przypisy edytuj

  1. Łukasz Godula: De la Rosa dołączył do Ferrari. f1wm.pl, 2013-01-16. [dostęp 2013-01-16]. (pol.).
  2. Marek Roczniak: FIA: Coughlan nie działał na własną rękę. f1wm.pl, 2007-09-14. [dostęp 2009-08-10]. (pol.).
  3. Marek Roczniak: A jednak Pedro de la Rosa. f1wm.pl, 2010-01-19. [dostęp 2010-01-19]. (pol.).
  4. Marek Roczniak: Heidfeld potwierdzony przez Saubera - de la Rosa odchodzi. f1wm.pl, 2010-09-14. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
  5. Michał Roszczyn: De la Rosa zastąpi Péreza w Grand Prix Kanady. f1wm.pl, 2011-06-10. [dostęp 2011-06-10]. (pol.).
  6. 2016 FORMULA 1 GULF AIR BAHRAIN GRAND PRIX. formula1.com. [dostęp 2016-07-09]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj