Peperomia srebrzysta

Peperomia srebrzysta
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	magnoliopodobne
Rząd	pieprzowce
Rodzina	pieprzowate
Rodzaj	peperomia
Gatunek	Peperomia srebrzysta
	Nazwa systematyczna
	Peperomia argyreia (Miq.) E. Morren; Belgique Hort. 17:2. 1867
Synonimy
	Peperomia arifolia var. argyreia Miq.;
	Peperomia arifolia var. argyreia Miq.;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Peperomia srebrzysta (Peperomia argyreia) – gatunek rośliny z rodziny pieprzowatych. Dawniej nazywana była peperomią Sandersa (Peperomia sandersii). Pochodzi z tropikalnych obszarów Brazylii^[4]. W Polsce jest uprawiany jako ozdobna roślina pokojowa.

Morfologia edytuj

Jest krzaczastą byliną o wysokości ok. 20 cm. Ma pojedyncze, mięsiste, gładkie, ciemnozielone, szerokoowalne liście o ostrym wierzchołku i długości do 10 cm. Ich charakterystyczną cechą są srebrzyste paski kontrastujące z czerwonymi ogonkami liściowymi o długości do 12 cm^[4]. Liście są głównym walorem ozdobnym tej rośliny. Istnieją też kultywary o innych barwach liści.

Uprawa edytuj

Gatunek trudny w uprawie, ale przy pewnej wprawie i staraniu możliwy do uprawy w warunkach mieszkaniowych.

Podłoże. Najlepsza jest próchniczna ziemia kwiatowa na podłożu z torfu.
Wilgotność. Wymaga dużej wilgotności powietrza, szczególnie gdy jest ciepło, jednakże jest bardzo wrażliwa na nadmierne podlewanie powodujące gnicie jej korzeni. Podlewa się ją rzadko; w lecie raz na tydzień, zimą co 14–18 dni, koniecznie wodą bezwapienną. Można ustawić jej doniczkę na podkładzie ze stale wilgotnego torfu, w zimie lepiej przetrzymywać ją w kuchni, gdzie jest bardziej wilgotno.
Oświetlenie. Nie musi natomiast stać w pełnym słońcu, w swoim naturalnym środowisku bowiem rośnie pod drzewami. Bezpośrednie światło powoduje odbarwianie jej liści, wystarczy jej średnie oświetlenie.
Temperatura. W lecie nie powinna przekroczyć 24 °C, w zimie nie powinna być niższa niż 16 °C
Rozmnażanie. Po 2 latach uprawy staje się nieładna i należy ją odnowić przez ukorzenienie nowej sadzonki. Sadzonki wykonuje się wiosną z pędu wierzchołkowego o długości ok. 2,5 cm. Po zanurzeniu w ukorzeniaczu sadzi się je do piasku lub ziemi liściowej, przykrywa folią i trzyma w temperaturze ok. 18 °C.
Zabiegi uprawowe. W lecie należy co 2 tygodnie nawozić płynnym nawozem wieloskładnikowym. Zakurzone liście czyści się przez ścieranie wilgotną szmatką. Gdy powietrze jest suche należy ją spryskiwać wodą. Nie wymaga cięcia.

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-05-30] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].
↑ ^a ^b Miejski Ogród Botaniczny w Zabrzu. [dostęp 2010-01-20].

Bibliografia edytuj

Dawid Longman: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Warszawa: PWR i L, 1997. ISBN 83-09-01559-3.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-05-30] (ang.).

[3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].

[A-4] Miejski Ogród Botaniczny w Zabrzu. [dostęp 2010-01-20].

[4]

[1]

[2]

[3]