Peter Ebdon

snookerzysta angielski

Peter Ebdon (ur. 27 sierpnia 1970 w Kettering) – angielski snookerzysta, mistrz świata z 2002 roku. Dwukrotnie zajął trzecie miejsce na światowej liście rankingowej, w rankingu 2008/2009 uplasował się na pozycji 9. W gronie zawodowych graczy znajduje się od roku 1991. Zwycięzca 9 turniejów rankingowych oraz trzech nierankingowych. Zdobywca dwóch turniejowych breaków maksymalnych. Plasuje się na 19. miejscu pod względem zdobytych setek w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 377[1].

Peter Ebdon
Ilustracja
Pseudonim

Ebbo the Great
(ang.: Ebbo Wielki)

Data i miejsce urodzenia

27 sierpnia 1970
Kettering

Gra zawodowa

1991–2020

Najwyższy ranking

3 (1996/1997)

Najwyższy break

147 (dwa razy)

Zwycięstwa w turniejach
Rankingowe

9

Nierankingowe

3

Mistrz świata

2002

UK Championship

2006

Grand Prix

1993

China Open

2009, 2012

Masters

Nie wygrał ani razu

Thailand Masters

1997

Scottish Masters

1996

Irish Masters

2004

30 kwietnia 2020 roku ogłosił zakończenie profesjonalnej kariery[2].

Kariera snookerowa

edytuj

Udział w turniejach snookerowych z podziałem na lata

edytuj

Aby zobaczyć wyniki Ebdona w Mistrzostwach świata w snookerze, zobacz sekcję →Udział w Mistrzostwach świata.

Początki kariery zawodowej – lata 1991–1994

edytuj

Siedem lat po rozpoczęciu trenowania snookera, w 1991, Peter Ebdon rozpoczął grę zawodową, poświęcając swoją naukę na studiach. Seria sukcesów sprawiła, że w stosunkowo krótkim czasie znalazł się w gronie dobrych graczy w snookera. Do sukcesów tych zalicza się zwycięstwo w Grand Prix w 1993.

Wcześniej, w 1992 Ebdon zakwalifikował się do Mistrzostw świata, gdzie doszedł do ćwierćfinałów. W tym samym roku jego mecze obfitowały w wysokie breaki, to właśnie w tamtym roku zdobył oba maksymalne breaki.

Sezon 1994/1995

edytuj

W sezonie 1994/1995 Peter Ebdon nie wygrał żadnego turnieju rankingowego. Jego największym osiągnięciem było drugie miejsce w turnieju Dubai Classic w 1994; w finale przegrał z Alanem McManusem wynikiem 6:9[3].

W Grand Prix w 1994 Ebdon doszedł do trzeciej rundy, a w UK Championship aż do półfinałów, ulegając tam Stephenowi Hendremu 8:9. Występ Ebdona, zaliczany do najsłabszych miał miejsce na European Open[4], przegrywając 3:5 z Dave’em Haroldem swój pierwszy mecz w pierwszej rundzie[3].

W turnieju Welsh Open Ebdon doszedł do półfinałów, przegrywając ze Steve’em Davisem 3:6. Ten sam zawodnik wyeliminował go 5:2 w trzeciej rundzie w następnym turnieju, International Open. W Thailand Open Ebdon odpadł w ćwierćfinałach, ponosząc porażkę z Ronnie O’Sullivanem 5:1. W British Open Ebdon doszedł do trzeciej rundy, przegrywając z Jamesem Wattaną[3].

Sezon 1995/1996

edytuj

W sezonie 1995/1996 Peter Ebdon zaliczył trzy razy drugie miejsce w turniejach rankingowych (w tym jedno na Mistrzostwach świata), lecz nie udało mu się wygrać żadnych z nich. Wygrał jednak wówczas trzy nierankingowe turnieje – Irish Masters, Malta Grand Prix oraz Scottish Masters.

Na początku sezonu, w turnieju Thailand Classic Peter Ebdon odpadł w drugiej rundzie, wygrywając jeden mecz. W Grand Prix odpadł z kolei w trzeciej rundzie, ponosząc porażkę 3:5 z Joem Swailem[3].

Występ w UK Championship zakończył osiągając drugie miejsce. W drodze do finału pokonał m.in. Nigela Bonda, Stephena Lee czy Andy’ego Hicksa. W finale przegrał 3:10 ze Stephenem Hendrym.

W Welsh Open Ebdon odpadł w ćwierćfinałach, przegrywając 3:5 z Markiem Williamsem. Najgorszy występ w sezonie zaliczył w turnieju International Open, przegrywając już w pierwszej rundzie 4:5 z Joem Johnsonem. Nadrobił to jednak turniejem European Open, rozgrywanym na Malcie, gdzie doszedł aż do finału, w którym przegrał z Johnem Parrottem wynikiem 7:9. W turnieju Thailand Open doszedł do półfinałów[3].

Sezon 1996/1997

edytuj

W sezonie 1996/1997 Ebdon zdobył drugie w swojej karierze zwycięstwo w turnieju rankingowym. Wygrał on turniej Thailand Open w 1997, pokonując w finale 9:7 Nigela Bonda. W drodze do finału Peter Ebdon wyeliminował m.in. Johna Parrotta wynikiem 5:0 (w ćwierćfinałach) oraz Ronnie’ego O’Sullivana wynikiem 5:1 (w półfinałach)[3].

Poza turniejem Thailand Open, sezon ten należał do jednego z najbardziej nieudanych w karierze Ebdona. W Grand Prix oraz UK Championship odpadł w pierwszej rundzie, a w German Open – już w kwalifikacjach. W Welsh Open odpadł w drugiej rundzie, przegrywając 4:5 z Fergalem O’Brienem.

W pozostałych turniejach tego sezonu, Ebdon zaprezentował lepszą formę. W International Open oraz British Open doszedł do półfinałów, a w European Open odpadł w ćwierćfinałach, przegrywając z Kenem Dohertym wynikiem 3:5[3].

Sezon 1997/1998

edytuj

W tym sezonie największym osiągnięciem Petera Ebdona (oprócz Mistrzostw świata) było dojście do półfinałów turnieju Welsh Open, gdzie przegrał 1:6 z Paulem Hunterem. Doszedł również do ćwierćfinałów turnieju Thailand Open, w których został wyeliminowany przez Johna Parrotta – przegrał wynikiem 0:5.

W UK Championship 1997 Ebdon odpadł w trzeciej rundzie, przegrywając 5:9 z Jasonem Prince’em. W turnieju Scottish Open odpadł w czwartej rundzie po porażce 3:5 z Fergalem O’Brienem[3].

Drugi rok z rzędu nie udało się mu zakwalifikować do turnieju German Open. Na Grand Prix, przegrał swój pierwszy mecz wynikiem 3:5 z Jonathanem Birchem.

Sezon 1998/1999

edytuj

W tym sezonie największym osiągnięciem Petera Ebdona było osiągnięcie ćwierćfinałów w Grand Prix, gdzie przegrał 3:5 z Marco Fu, oraz w turnieju British Open, gdzie przegrał 4:5 z Fergalem O’Brienem[3].

W pozostałych turniejach Ebdon zaprezentował się następująco:

Turniej Czas odbywania się Osiągnięcie Wynik przegranej
UK Championship 16 listopada – 21 listopada 1998 Pierwsza runda Peter Ebdon 4 : 9 Paul Davies
Irish Open 15 grudnia – 20 grudnia 1998 Druga runda Peter Ebdon 4 : 5 Tony Drago
Welsh Open 25 stycznia – 31 stycznia 1999 Trzecia runda Peter Ebdon 3 : 5 Joe Swail
Scottish Open 15 lutego – 21 lutego 1999 Trzecia runda Peter Ebdon 0 : 5 Stephen Lee
Thailand Masters 1 marca – 7 marca 1999 Druga runda Peter Ebdon 1 : 5 Steve Davis
China International 8 marca – 14 marca 1999 Druga runda Peter Ebdon 3 : 5 Stephen Lee

Sezon 1999/2000

edytuj

W sezonie 1999/2000 Ebdon wypadł najlepiej w turnieju British Open, osiągając drugie miejsce. W finale przegrał ze Stephenem Hendrym wynikiem 5:9.

Poza tym sukcesem reszta sezonu była niekorzystna; w China Open odpadł w pierwszej rundzie, w UK Championship przegrał 3:5 z Barrym Pinchesem w trzeciej rundzie. W trzeciej rundzie odpadł również w Grand Prix, tym razem ponosząc porażkę z Pakistańczykiem Shokatem Alim[3].

W rezultacie, w sezonie 1998/1999 Ebdon zaliczył spadek w światowym rankingu snookera o 6 miejsc, z pozycji 7 na 13.

Sezon 2000/2001

edytuj

W tym sezonie Peter Ebdon zdobył dwa zwycięstwa w rankingowych turniejach. Pierwsze w turnieju British Open, gdzie w finale pokonał Jimmy’ego White’a wynikiem 9:6. W ćwierćfinałach pokonał Ronnie’ego O’Sullivana wynikiem 5:3, a w półfinałach wygrał 6:2 ze Szkotem Alanem McManusem.

Drugie zwycięstwo zdobył w turnieju Scottish Open – w finale odniósł zwycięstwo 9:7 z Kenem Dohertym. W drodze do finału pokonał m.in. Graeme Dotta, Marka Williamsa oraz Alana McManusa[3].

W Grand Prix Ebdon odpadł w trzeciej rundzie, przegrywając wynikiem 2:5 z Brianem Morganem. W UK Championship 2000 odpadł w siódmej rundzie po porażce 9:4 z Johnem Higginsem, a w turnieju China Open w drugiej rundzie, 2:5 ze Stephenem Hendrym[3].

W nierankingowym turnieju Masters wygrał tylko jeden mecz i odpadł w ćwierćfinałach, po przegranym meczu z Paulem Hunterem, wynikiem 3:6. W turnieju Thailand Open Ebdon przegrał swój pierwszy mecz z Adrianem Gunnellem, wynikiem 5:1[3].

Sezon 2001/2002

edytuj

Sezon 2001/2002 okazał się dla Ebdona bardzo korzystny (ze względu m.in. wygrania Mistrzostw świata).

Peter Ebdon w LG Cup zajął drugie miejsce, w finale przegrywając 4:9 ze Stephenem Lee. W drodze do finału Ebdon pokonał Anthony’ego Hamiltona wynikiem 5:4, następnie tym samym wynikiem pokonał Paula Huntera. W ćwierćfinałach wygrał z Ronnie O’Sullivanem, również 5:4, a w półfinałach rozegrał zwycięski mecz z Joem Swailem, który zakończył się wynikiem 6:3.

Również drugie miejsce zaliczył w turnieju Irish Masters. W ćwierćfinałach wygrał mecz z Markiem Williamsem wynikiem 6:4, a w półfinałach wygrał 6:3 z Kenem Dohertym. W finałowym meczu zmierzył się z Johnem Higginsem, przegrywając wynikiem 10:3[3].

W pozostałych turniejach Peter Ebdon zaprezentował się następująco:

Turniej Czas odbywania się Osiągnięcie Wynik przegranej
UK Championship 3 grudnia – 16 grudnia 2001 Ćwierćfinały Peter Ebdon 8 : 9 Ronnie O’Sullivan
Welsh Open 23 stycznia – 27 stycznia 2002 Ćwierćfinały Peter Ebdon 4 : 5 Paul Hunter
Masters 3 lutego – 10 lutego 2002 Ćwierćfinały Peter Ebdon 5 : 6 Paul Hunter
China Open 24 lutego – 3 marca 2002 Pierwsza runda Peter Ebdon 3 : 5 Quinten Hann
Thailand Masters 4 marca – 10 marca 2002 Druga runda Peter Ebdon 1 : 5 Fergal O’Brien
Scottish Open 6 kwietnia – 14 kwietnia 2002 Półfinały Peter Ebdon 3 : 6 David Gray

Sezon 2002/2003

edytuj

W sezonie 2002/2003 Peter Ebdon nie wygrał żadnego turnieju, osiągając w turniejach snookerowych następujące wyniki:

Turniej Czas odbywania się Osiągnięcie Wynik przegranej
Scottish Masters 24 września – 29 września 2002 Ćwierćfinały Peter Ebdon 4 : 6 Stephen Hendry
LG Cup 5 października – 13 października 2002 Druga runda Peter Ebdon 4 : 5 Fergal O’Brien
British Open 9 listopada – 17 listopada 2002 Trzecia runda Peter Ebdon 3 : 5 Alan McManus
UK Championship 7 grudnia – 15 listopada 2002 Półfinały Peter Ebdon 3 : 9 Mark Williams
Welsh Open 22 stycznia – 26 stycznia 2003 Pierwsza runda Peter Ebdon 2 : 5 Michael Holt
Masters 2 lutego – 9 lutego 2003 Druga runda Peter Ebdon 5 : 6 Jimmy White
European Open 11 marca – 16 marca 2003 Półfinały Peter Ebdon 3 : 6 Ronnie O’Sullivan
Irish Masters 25 marca – 30 marca 2003 Druga runda Peter Ebdon 2 : 5 Quinten Hann
Scottish Open 5 kwietnia – 13 kwietnia 2003 Druga runda Peter Ebdon 2 : 5 Allister Carter

Sezon 2003/2004

edytuj

W sezonie 2003/2004 Peter Ebdon odniósł zwycięstwo w turnieju rankingowym Irish Masters. Odnosił zwycięstwa kolejno: w pierwszej rundzie nad Ianem McCullochiem 5:2, w drugiej rundzie 5:3 nad Nigelem Bondem, a w ćwierćfinałach 6:2 z Ronnie O’Sullivanem. W półfinałach, po zaciętym meczu pokonał Quintena Hanna wynikiem 6:5, a w finale wygrał 10:7 z Markiem Kingiem. Było to jego dziewiąte zwycięstwo w turnieju snookerowym, w tym szóste w snookerowym turnieju rankingowym[3].

Kolejnym udanym występem Petera Ebdona był udział w turnieju Daily Record Players Championship, w którym doszedł aż do półfinałów. Po zaciętej walce z Jimmym White’em przegrał ostatecznie 5:6. Wcześniej pokonał Marka Williamsa, Graeme Dotta oraz Stuarta Binghama[3].

W nierankingowym turnieju Masters Ebdon pokonał australijskiego gracza Quintena Hanna i doszedł do ćwierćfinałów, przegrywając w nim z Jimmym White’em wynikiem 4:6[3].

W pozostałych turniejach Ebdon nie odniósł większych sukcesów. W European Open odpadł w pierwszej rundzie, po meczu przegranym ze Stephenem Maguire’em wynikiem 4:5. W Welsh Open odpadł w trzeciej rundzie, przegrywając tym samym wynikiem, 4:5, z Alanem McManusem. Podczas turnieju UK Championship przegrał w trzeciej rundzie z Quintenem Hannem wynikiem 6:9. W British Open odpadł w trzeciej rundzie (po porażce 3:5 z Matthew Stevensem), a w LG Cup przegrał z Barrym Hawkinsem w drugiej rundzie (wynikiem 4:5)[3].

Sezon 2004/2005

edytuj

W tym sezonie Peter Ebdon nie wygrał żadnego turnieju ani nie zajął drugiego miejsca w żadnym turnieju. Największym jego sukcesem było dojście do półfinałów nierankingowych zawodów Masters. Pokonał go tam John Higgins wynikiem 3:6. Przed tym Ebdon wyeliminował w ćwierćfinałach Steve’a Davisa wynikiem 6:1, a w drugiej rundzie pokonał 6:0 Davida Graya.

W turnieju Welsh Open Ebdon doszedł do ćwierćfinałów, przed tym pokonawszy Joego Perry’ego wynikiem 5:4 oraz Davida Graya 5:3. Przegrał z Barrym Hawkinsem wynikiem 3:5.

Podczas snookerowego Grand Prix Ebdon odpadł w trzeciej rundzie, po meczu przegranym z Markiem Selbym wynikiem 3:5. W British Open niespodziewanie przegrał swój pierwszy mecz z Barrym Hawkinsem, również wynikiem 3:5. Odpadł w trzeciej rundzie turnieju UK Championship, po wyrównanym, lecz przegranym 8:9 meczu ze Stephenem Lee. W Malta Cup odpadł w drugiej rundzie po porażce 5:2 z Johnem Higginsem.

W Irish Masters Ebdon odpadł w pierwszej rundzie, po meczu przegranym 5:4 z Dave’em Haroldem. W ostatnim turnieju w sezonie (pomijając Mistrzostwa świata), China Open, Ebdon poniósł porażkę w pierwszej rundzie przegrywając 0:5 z młodym, dopiero wkraczającym w świat profesjonalnego snookera chińskim zawodnikiem Dingiem Junhui[3].

Sezon 2005/2006

edytuj

W sezonie 2005/2006 największym sukcesem Ebdona było drugie miejsce na Mistrzostwach świata (→Udział w Mistrzostwach świata). W pozostałych turniejach snookerowych Anglik zaprezentował się następująco:

Turniej Czas odbywania się Osiągnięcie Wynik przegranej
Northern Ireland Trophy 15 sierpnia – 21 sierpnia 2005 Druga runda Peter Ebdon 0 : 4 Alan McManus
Grand Prix 8 października – 16 października 2005 Druga runda Peter Ebdon 3 : 5 Barry Hawkins
UK Championship 5 grudnia – 18 grudnia 2005 Trzecia runda Peter Ebdon 7 : 9 Allister Carter
Masters 15 stycznia – 22 stycznia 2006 Ćwierćfinały Peter Ebdon 2 : 6 Ronnie O’Sullivan
Malta Cup 30 stycznia – 5 lutego 2006 Pierwsza runda Peter Ebdon 4 : 5 Stuart Bingham
Welsh Open 27 lutego – 5 marca 2006 Druga runda Peter Ebdon 0 : 5 Joe Swail
China Open 19 marca – 26 marca 2006 Druga runda Peter Ebdon 0 : 5 John Higgins

Sezon 2006/2007

edytuj

W sezonie 2006/2007 Peter Ebdon zdobył zwycięstwo w turnieju rankingowym UK Championship.

W trzeciej rundzie pokonał on 9:4 Stuarta Binghama, a następnie w ćwierćfinałach wygrał z faworytem turnieju, Dingiem Junhui wynikiem 9:5. W półfinale zmierzył się ze Szkotem Johnem Higginsem i wygrał 9:7, przechodząc do finału. W finałowym meczu spotkał się ze szkockim snookerzystą, Stephenem Hendrym. Pierwsza sesja meczu była wyrównana i zakończyła się wynikiem 4:4. W drugiej sesji słabsza forma Stephena Hendrego[5] pozwoliła Ebdonowi wygrać cztery frejmy z rzędu, doprowadzając do stanu 8:4. Hendry zrewanżował się później wygrywając dwa kolejne frejmy, jednak seria błędów Hendry’ego spowodowała, że Ebdon wygrał mecz 10:6.

W turnieju Northern Ireland Trophy Ebdon odpadł już w drugiej rundzie, w meczu z Dominikiem Dale’em, który zakończył się wynikiem 5:3 na korzyść Walijczyka. W jednodniowym Pot Black Ebdon odpadł w półfinałach – w ćwierćfinałach wygrał 61:20[6], a później przegrał 81:0 z Johnem Higginsem. W Grand Prix Peter Ebdon nie wyszedł z grupy. W zaproszeniowym turnieju Masters Ebdon przegrał 3:6 w drugiej rundzie z chińskim snookerzystą Dingiem Junhui, który zrewanżował się za ćwierćfinały UK Championship.

W Malta Cup Ebdon doszedł do półfinałów, gdzie przegrał 3:6 z Walijczykiem Ryanem Dayem. Przedtem, w drugiej rundzie Ebdon wygrał 5:2 ze Stephenem Maguire’em, a w ćwierćfinałach pokonał Irlandczyka Kena Doherty’ego wynikiem 5:3.

W Welsh Open Peter Ebdon odpadł w drugiej rundzie przegrywając z Dave’em Haroldem. Mecz odbył się na wyrównanym poziomie i w dziewiątym frejmie, przy stanie 4:4 i przy wyrównanym stanie punktowym, Peter Ebdon ustawił snookera za czarną bilą, jednak niespodziewanie wpadła mu bila zielona i musiał on sam wyjść z własnego snookera. Nie udało mu się, popełnił faul i Dave Harold wygrał mecz 5:4.

W China Open Ebdon przegrał w swoim pierwszym meczu z Joem Swailem 3:5[3].

Sezon 2007/2008

edytuj

W sezonie 2007/2008 Peter Ebdon nie wygrał żadnego turnieju, osiągając następujące wyniki:

Turniej Czas odbywania się Osiągnięcie Wynik przegranej
Shanghai Masters 6 sierpnia – 12 sierpnia 2007 Pierwsza runda Peter Ebdon 3 : 5 Dave Harold
Grand Prix 13 października – 21 października 2007 Ćwierćfinał Peter Ebdon 3 : 5 Shaun Murphy
Northern Ireland Trophy 4 listopada – 11 listopada 2007 Ćwierćfinał Peter Ebdon 3 : 5 Shaun Murphy
UK Championship 8 grudnia – 16 grudnia 2007 Pierwsza runda Peter Ebdon 8 : 9 Ian McCulloch
Masters 13 stycznia – 20 stycznia 2008 Ćwierćfinał Peter Ebdon 1 : 6 Stephen Lee
Welsh Open 11 lutego – 17 lutego 2008 Druga runda Peter Ebdon 1 : 5 Joe Perry
China Open 24 marca – 30 marca 2008 Druga runda Peter Ebdon 2 : 5 Mark J. Williams

Ponadto Ebdon wziął udział w 2 innych turniejach nierankingowych. W Malta Cup zajął trzecie miejsce w swojej grupie i nie awansował do półfinałów, natomiast w jednodniowym Pot Black przegrał w swoim pierwszym meczu z Shaunem Murphym

Sezon 2008/2009

edytuj

Peter Ebdon podczas ostatniego frejma w meczu z Copem (podczas 2 rundy Grand Prix) położył się na chwilę na podłodze (na plecach). Był to gest odnoszący się do faktu, iż Cope będąc w pozycji snookera, odpowiedział przypadkowo innym snookerem. Po podniesieniu się z podłogi, Ebdon nie potrafił wyjść z tej sytuacji i zostawił grę Cope’owi a ten wygrał mecz.[7]

5 kwietnia 2009 roku Ebdon wygrał rankingowy turniej China Open pokonując w finale Johna Higginsa 10:8.[8]

Sezon 2009/2010

edytuj

Początek sezonu 2009/2010 nie był dla Ebdona udany. W turnieju Shanghai Masters odpadł już w pierwszej rundzie rozgrywek ulegając Liangowi Wenbo 1-5. Turniej Grand Prix był bardziej udany. Tutaj Peter Ebdon doszedł do ćwierćfinału pokonując kolejno Lianga Wenbo i Marka Davisa, ulegając jednak Dingowi Junhuiowi 2-5. W UK Championship zaś doszedł do drugiej rundy, pokonując Judda Trumpa 9-4, przegrywając później z Ronnie O’Sullivanem 3-9.

W pierwszej połowie stycznia, Ebdon brał udział w nierankingowym, lecz bardzo prestiżowym turnieju Masters. Doszedł w nim do ćwierćfinału, w którym przegrał z Ronnie O’Sullivanem 3-6. W pierwszej rundzie zaś pokonał Australijczyka Neila Robertsona[9].

Występu w turnieju Welsh Open 2010 na pewno nie można zaliczyć do udanych. Peter Ebdon przegrał w nim już w pierwszej rundzie ulegając Barry’emu Hawkinsowi 0-5[9].

W turnieju China Open Ebdon doszedł do ćwierćfinału eliminując w pierwszej rundzie Judda Trumpa 5:4, w drugiej pokonując Neila Robertsona 5:1 (Robertson zdobył w tym meczu breaka maksymalnego). W ćwierćfinale przegrał z Dingiem Junhuiem 2:5[9].

Po zakończeniu sezonu Ebdon spadł na 18. miejsce na liście rankingowej na sezon 2010/2011 – tym samym stracił automatyczną kwalifikacje do wszystkich turniejów rankingowych tego sezonu.

Zwycięstwa w turniejach

edytuj

Peter Ebdon łącznie wygrał osiem turniejów rankingowych oraz trzy nierankingowe (wszystkie trzy w sezonie 1995/1996). Poniżej znajduje się ich chronologiczna lista.

Turniej Rok
Skoda Grand Prix 1993
Irish Masters (nierankingowy) 1995
Malta Grand Prix (nierankingowy) 1995
Scottish Masters (nierankingowy) 1996
Thailand Open 1997
British Open 2000
Scottish Open 2001
Mistrzostwa świata 2002
Irish Masters 2004
UK Championship 2006
China Open 2009
 
Wykres ukazujący osiągnięcia Ebdona na Mistrzostwach świata

1992-1999

edytuj

Po raz pierwszy Peter Ebdon zakwalifikował się do mistrzostw świata w 1992, co było udanym debiutem; doszedł wówczas do ćwierćfinału. Rok później odpadł w pierwszej rundzie po grze z tym samym graczem, co poprzednim razem – Steve’em Davisem. W 1995 doszedł do ćwierćfinału; wygrał 29 000 funtów.

Na mistrzostwach świata w 1996 Peter Ebdon zdobył drugie miejsce, pokonawszy szereg dobrych zawodników. Dzięki temu, że osiągnął wówczas również najwyższy break mistrzostw (144), łącznie zainkasował nagrodę w wysokości 128 500 funtów. Koniec lat 90 XX wieku nie był dla Anglika udany; w 1998 roku doszedł do ćwierćfinału, w którym przegrał z Markiem Williamsem.

  1992 1993 1994 1995[10]
1R 10:4 Steve Davis 3:10 ze Steve Davis 6:10 James Wattana 10:2 Rod Lawler
2R 13:4 Martin Clark 13:7 Mark Davis
¼F 7:13 Terry Griffiths 8:13 Andy Hicks
½F
F
  1996[11] 1997[12] 1998[13] 1999[14]
1R 10:1 Dene O’Kane 3:10 Stefan Mazrocis 10:3 Terry Murphy 7:10 Matthew Stevens
2R 13:12 Jimmy White 13:5 Fergal O’Brien
¼F 13:10 Steve Davis 11:13 Mark J. Williams
½F 16:14 Ronnie O’Sullivan
F 12:18 Stephen Hendry

2000–2009

edytuj

W 2000 roku Ebdon odpadł w pierwszej rundzie, pokonany przez Dominica Dale’a, by w 2001 dojść do ćwierćfinału, w którym Ronnie O’Sullivan zrewanżował mu się za półfinał z 1996 roku.

Rok później, w 2002 roku, Peter Ebdon został mistrzem świata[15]. Rozegrał wówczas dwa długie i wyrównane pojedynki. W półfinale po 33 frejmach udało mu się pokonać Matthew Stevensa 17:16. W finale Peter Ebdon wygrał ze Szkotem Stephenem Hendrym ostatnim frejmem (ostateczny wynik – 18:17), rewanżując się tym samym za finał mistrzostw w 1996. Była to dla Ebdona udana rozgrywka także dlatego, że zaliczył cztery ponadstupunktowe breaki – 140, 134, 111 oraz 103.

W następnym roku Anglikowi nie udało się obronić tytułu – po bardzo wyrównanym spotkaniu zatrzymał go wówczas Paul Hunter. 2004 rok okazał się jeszcze mniej udany, ponieważ Ebdon odpadł w pierwszej rundzie, przegrawszy z Ianem McCullochem 8:10. W 2005 roku były mistrz świata pokazał dobrą formę; pokonany został dopiero w półfinale przez przyszłego mistrza świata Shauna Murphy’ego. Ebdon zrewanżował się za tę porażkę rok później – pokonał Murphy’ego w ćwierćfinale. Odpadł dopiero w finale, w którym przegrał z Graemem Dottem. Podczas finałowej rozgrywki zdobył dwa stupunktowe breaki (117 i 100) oraz jeden break 99-punktowy. W 2007 roku odpadł w drugiej rundzie; pokonał go przyszły finalista, Mark Selby.

W 2008 w pierwszej rundzie Ebdon wygrał po zaciętym pojedynku z debiutującym w Crucible Theatre Jamiem Cope’em 10:9, a odpadł w ćwierćfinale, po przegranej 9:13 z Allisterem Carterem. W tym pojedynku Ebdon atakował break maksymalny, ale zakończył podejście po 113 punktach (spudłował piętnastą czarną bilę). W następnym frejmie break ten został osiągnięty przez Cartera.

W mistrzostwach 2009 roku Peter Ebdon odpadł w pierwszej rundzie, po przegranej z nierozstawionym Nigelem Bondem. Ebdon przegrał w tym meczu pierwszą sesję 3:5 (została ona przerwana po ośmiu partiach ze względu na wolne tempo meczu). W drugiej sesji wygrał dwa pierwsze frejmy, ale potem jego przeciwnik wygrał pięć frejmów z rzędu, zwyciężając tym samym 5:10[16].

  2000[17] 2001[18] 2002[19] 2003[20] 2004[21]
1R 6:10 Dominic Dale 10:8 James Wattana 10:4 Michael Judge 10:3 Gerard Greene 8:10 Ian McCulloch
2R 13:12 Stephen Lee 13:7 Joe Perry 13:5 Tony Drago
¼F 6:13 Ronnie O’Sullivan 13:6 Anthony Hamilton 12:13 Paul Hunter
½F 17:16 Matthew Stevens
F 18:17 Stephen Hendry
  2005[22] 2006[23] 2007 2008[24] 2009[25]
1R 10:2 Quinten Hann 10:8 Michael Holt 10:7 Nigel Bond 10:9 Jamie Cope 5:10 Nigel Bond
2R 13:9 Stephen Lee 13:2 David Gray 8:13 Mark Selby 13:9 Mark King
¼F 13:11 Ronnie O’Sullivan 10:7 Shaun Murphy 9:13 Allister Carter
½F 12:17 Shaun Murphy 17:16 Marco Fu
F 14:18 Graeme Dott
 
Peter Ebdon, 2010

W 2010 roku Ebdon odpadł z turnieju o tytuł mistrza świata w pierwszej rundzie (przegrana 5:10 z Graeme Dottem). Pierwsza sesja tego meczu zakończyła się wynikiem 7:2 dla Dotta. W drugiej odsłonie pojedynku Ebdon nie był w stanie zniwelować tej straty[26].

Sezon Miejsce Różnica miejsc
1994/1995 10
1995/1996 10 → 0
1996/1997 3 ↑ 7
1997/1998 5 ↓ 2
1998/1999 7 ↓ 2
1999/2000 13 ↓ 6
2000/2001 12 ↑ 1
2001/2002 7 ↑ 5
2002/2003 3 ↑ 4
2003/2004 7 ↓ 4
2004/2005 8 ↓ 1
2005/2006 7 ↑ 1
2006/2007 7 → 0
2007/2008 6 ↑ 1
2008/2009 9 ↓ 3
2009/2010 14 ↓ 5
2010/2011 18 ↓ 4

Breaki

edytuj
  • W ciągu swojej zawodowej kariery Ebdon zrobił dwa maksymalne breaki – 147.
  • Do końca sezonu 2011/2012, na swoim koncie zapisał 286 breaków stupunktowych.

Styl gry

edytuj

Peter Ebdon prezentuje specyficzny styl gry, nazywany przez część fanów snookera – „ebdoniarskim”. Ebdon znany jest z wolnego stylu gry, także w stosunku do prostych zagrań. Preferuje rozgrywkę defensywną, a jego zagrania są przemyślane i układają się w taktyczną całość. Dzięki takiej grze Ebdon nierzadko wygrywa nawet kilka frejmów z rzędu. Potrafi również odrobić sporą stratę w meczu, w sytuacji, gdy jego przeciwnikowi brakuje tylko jednej partii do zwycięstwa.

Wolny styl gry Peter Ebdon stosował także podczas meczu z Ronnie O’Sullivanem na Mistrzostwach świata 2005. Ebdon potrzebował 5 minut na wbicie zaledwie dwunastopunktowego breaka, natomiast Ronnie O’Sullivan w czasie 5 minut i 20 sekund wbił jednego ze swoich maksymalnych (147-punktowych) breaków. Średni czas wykonania jednego zagrania przez Ebdona waha się od 25 do 30 sekund, podczas gdy czas innych zawodników wynosi najczęściej kilka sekund.

Peter Ebdon jest jednym z nielicznych graczy, który podczas zagrania nie patrzy, ani na zagrywaną bilę, ani na bilę białą tylko na kieszeń, do której zagrywana bila ma wpaść.

Krytyka

edytuj

Na Mistrzostwach świata w 2005 posądzano Petera Ebdona, że celowo swoim zachowaniem próbował wyprowadzić z równowagi obrońcę tytułu Ronnie’ego O’Sullivana. Udało mu się to i wyeliminował go w ćwierćfinale[27].

Zarobki

edytuj

Peter Ebdon podczas wszystkich turniejów snookerowych łącznie zdobył sumę 3 639 502 funtów[28].

Informacje dodatkowe

edytuj

Życie prywatne

edytuj
  • W 2005 Peter Ebdon wyemigrował wraz z rodziną do Dubaju. Pytany o powody wyjazdu, w wywiadzie dla BBC podał niski poziom przestępczości, niskie podatki i lepsze warunki atmosferyczne w odróżnieniu do Anglii oraz to, że panujący tam styl życia oraz środowisko pomyślnie wpłynie na wychowanie jego dzieci;
  • Prywatnie Ebdon jest żonaty z Deborah, i posiada czwórkę dzieci: Clarissę (ur. 1993), Tristana (ur. 1997), Ethana (ur. 1998) oraz Ruby May (ur. 8 maja 2000);
  • W młodości Peter Ebdon uczył się w szkole muzycznej gry na oboju oraz na pianinie. Lubił także słuchać muzyki poważnej;
  • Jego zdjęcie posłużyło jako okładka do muzycznego singla Davida Bruce’a Cassidy’ego o nazwie I am a Clown (język angielski: Jestem klaunem);
  • Jak przyznaje w wywiadach, codziennie regularnie przepływa 1 milę (około 1,6 km), aby utrzymać się w dobrej formie fizycznej. Stosuje także ścisłą dietę;
  • Peter Ebdon studiował łacinę i starożytną grekę, lecz nie zdał egzaminów (pomimo dobrych wyników osiąganych w nauce) i ryzykownie postanowił rozpocząć swoją karierę snookerową jako profesjonalny gracz. Po kilkunastu latach, w 2002 po tym jak zdobył mistrzostwo świata, dostał zaproszenie na spotkanie od swojego dawnego nauczyciela łaciny. Ebdon przyjechał na uczelnię, spotykając się z dawnymi nauczycielami oraz obecnymi uczniami[29].
  • Jest fanem wyścigów konnych, posiada własną hodowlę koni wyścigowych.

Związane ze snookerem

edytuj
  • Peter Ebdon jest jedynym daltonistą wśród profesjonalnych graczy w snookera. Sam w wielu wywiadach przyznaje, że w pierwszych latach trenowania tego sportu miał wielkie trudności z odróżnieniem bil czerwonych od bili brązowej; nagminnie je mylił, lecz z czasem przyzwyczaił się do tego[30];
  • Oficjalnymi sponsorami Petera Ebdona są firma Harlequin Property[31] oraz linie lotnicze Emirates Airlines[32].
  • Jest pierwszym na świecie zawodnikiem snookerowym, który zrobił cztery ponad stupunktowe breaki podczas jednego, pięciofrejmowego meczu[33].
  • Jest jednym z dziewięciu graczy, którzy zdobyli zarówno Mistrzostwo świata, jak i zwycięstwo w turnieju UK Championship (po Stevie Davisie, Stephenie Hendrym, Johnie Parrott, Ronnie O’Sullivanie, Johnie Higginsie, Marku Williamsie, Terrym Griffithsie oraz Alexie Higginsie).

Porównanie z innymi mistrzami świata

edytuj
Główny artykuł: Mistrzowie świata w snookerze.

Przypisy

edytuj
  1. 100+ Centuries, snookerinfo (ang.).
  2. Ebdon Retires From Pro Snooker [online], World Snooker, 30 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-30] (ang.).
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t snooker.org: Tournaments. [dostęp 2009-10-07]. (ang.).
  4. Turniej ten jest dzisiaj znany pod nazwą Malta Cup.
  5. Hendry rozgrywał swój półfinałowy mecz z Graeme Dottem poprzedniego dnia, podczas gdy Ebdon miał jeden dzień przerwy między półfinałem a finałem.
  6. 61:20 to suma punktów; Pot Black jest turniejem trwającym zaledwie jeden dzień, a mecze toczy się w nim do jednego wygranego frejma.
  7. bbc.co.uk: Exasperated Ebdon hits the deck (materiał video) (ang.).
  8. worldsnooker.com: Character And Spirit’ Help Ebdon Triumph. [dostęp 2009-04-06]. (ang.).
  9. a b c snooker.org: Tournament Diary 2009/2010. [dostęp 2010-06-24]. (ang.).
  10. snooker.org: 1995 Embassy World Championship. [dostęp 2009-07-06]. (ang.).
  11. snooker.org: Embassy World Championship. [dostęp 2009-07-06]. (ang.).
  12. snooker.org: Embassy World Championship 1997. [dostęp 2009-07-06]. (ang.).
  13. snooker.org: Embassy World Championship 1998. [dostęp 2009-07-06]. (ang.).
  14. snooker.org: Embassy World Championship 1999. [dostęp 2009-07-06]. (ang.).
  15. Wiadomości BBC na temat zdobycia mistrzostwa świata w snookerze przez Petera Ebdona (ang.).
  16. worldsnooker.com: Man With The Golden Cue. [dostęp 2009-04-22]. (ang.).
  17. snooker.org: Embassy World Championship 2000. [dostęp 2009-07-06]. (ang.).
  18. snooker.org: Embassy World Championship 2001. [dostęp 2009-07-06]. (ang.).
  19. snooker.org: Embassy World Championship 2002. [dostęp 2009-07-06]. (ang.).
  20. snooker.org: Embassy World Championship 2003. [dostęp 2009-07-06]. (ang.).
  21. snooker.org: Embassy World Championship 2004. [dostęp 2009-07-06]. (ang.).
  22. snooker.org: Embassy World Championship 2005. [dostęp 2009-07-06]. (ang.).
  23. snooker.org: 888.Com World Championship 2006. [dostęp 2009-07-06]. (ang.).
  24. snooker.org: 888.Com World Championship 2008. [dostęp 2009-07-06]. (ang.).
  25. snooker.org: Betfred.com World Championship 2009. [dostęp 2009-07-06]. (ang.).
  26. eurosport.pl: Graeme Dott załatwił Ebdona. Na dobre. [dostęp 2010-06-24]. (pol.).
  27. Wiadomości BBC na temat kontrowersyjnego meczu Ebdona z O’Sullivanem (ang.).
  28. CueTracker – Career Total Statistics For Peter Ebdon – Professional Results – Snooker Results & Statistics [online], cuetracker.net [dostęp 2020-04-30].
  29. Źródło: Telegraph.co.uk.
  30. BBC na temat daltonizmu Petera Ebdona (ang.).
  31. Oficjalna strona firmy.
  32. Oficjalna strona Emirates Airlines.
  33. Podczas kwalifikacji do turnieju European Open, 6 września 1992.

Linki zewnętrzne

edytuj

Bibliografia

edytuj