Peter Radford

lekkoatleta brytyjski

Peter Frank Radford (ur. 20 września 1939 w Walsall[1]) – brytyjski lekkoatleta sprinter, dwukrotny medalista olimpijski z Rzymu.

Peter Radford
Ilustracja
Peter Radford w 1960
Data i miejsce urodzenia

20 września 1939
Walsall

Wzrost

180 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Igrzyska olimpijskie
brąz Rzym 1960 lekkoatletyka
(bieg na 100 m)
brąz Rzym 1960 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
Mistrzostwa Europy
srebro Sztokholm 1958 sztafeta 4 × 100 m
brąz Sztokholm 1958 bieg na 100 m
Igrzyska Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej
złoto Cardiff 1958 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 110 j)
złoto Perth 1962 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 110 j)

Na igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej reprezentował Anglię, a na pozostałych dużych zawodach międzynarodowych Wielką Brytanię.

Zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 110 jardów (która biegła w składzie: Adrian Breacker, David Segal, Roy Sandstrom i Radford), a także zajął 4. miejsce w biegu na 100 jardów i odpadł w półfinale biegu na 220 jardów na igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1958 w Cardiff[2]. Na mistrzostwach Europy w 1958 w Sztokholmie zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Radford, Sandstrom, Segal i Breacker) oraz brązowy medal w biegu na 100 metrów (za Niemcami Arminem Harym i Manfredem Germarem)[3].

28 maja 1960 w Wolverhampton ustanowił rekord świata w biegu na 200 metrów wynikiem 20,5 s (bieg był rozgrywany na dystansie 220 jardów)[4].

Na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie zdobył brązowe medale w biegu na 100 metrów (za Harym i Davidem Sime ze Stanów Zjednoczonych) i w sztafecie 4 × 100 metrów (biegła w składzie: Radford, David Jones, Segal i Nick Whitehead). W biegu na 200 metrów odpadł w półfinale[1].

Na mistrzostwach Europy w 1962 w Belgradzie odpadł w półfinałach biegów na 100 metrów i na 200 metrów[5]. Ponownie zwyciężył w sztafecie 4 × 110 jardów (w składzie: Alf Meakin, David Jones, Len Carter i Radford) oraz odpadł w półfinałach biegów na 100 jardów i na 220 jardów na igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1962 w Perth[2].

Wystąpił również na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio, gdzie odpadł w ćwierćfinałach biegów na 100 metrów i na 200 metrów, a w sztafecie 4 × 100 metrów zajął w finale 8. miejsce[1].

Był mistrzem Wielkiej Brytanii (AAA) na 100 jardów w 1959[6] i 1960[7].

Po zakończeniu kariery sportowej był m.in. prezesem UK Athletics oraz profesorem sportu na Brunel University w Londynie. Opublikował biografię XIX-wiecznego miłośnika pieszych wędrówek Roberta Barclaya Allardice’a The Celebrated Captain Barclay: Sport, Money and Fame in Regency Britain (2001).

Przypisy edytuj

  1. a b c Peter Radford [online], olympedia.org [dostęp 2021-04-26] (ang.).
  2. a b Peter Frank Radford [online], thecgf.com [dostęp 2021-04-26] (ang.).
  3. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 509, 513 [dostęp 2021-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  4. Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 43 [dostęp 2021-04-26] (ang.).
  5. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 516 [dostęp 2021-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  6. GBRAthletics: British Athletic Championships 1945-1959. [dostęp 2010-06-19]. (ang.).
  7. GBRAthletics: AAA Championships (Men). [dostęp 2010-06-19]. (ang.).