Philippe Ariès

Philippe Ariès, fr: filip ariɛs (ur. 21 lipca 1914 w Blois, zm. 8 lutego 1984 w Paryżu) – francuski historyk.

Specjalista w zakresie historii średniowiecza (mediewista). Historyk rodziny i dzieciństwa piszący w stylu Georges'a Duby'ego. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli francuskiej szkoły historycznej Annales zaliczany często do jej trzeciej generacji. Wybitny badacz historii mentalności. Razem z Georges Duby i Robertem Mandrou tworzył jej zręby znacząco poszerzając zespół technik badawczych. Wbrew powtarzanym w Polsce opiniom nie był mediewistą. Jego badania nie pomijając średniowiecza były skoncentrowane bardziej na nowożytności.

Po studiach historycznych na Sorbonie pracował jako specjalista w zakresie technik informacyjnych wchodzących w skład nauk o rolnictwie strefy tropikalnej, publikując jednocześnie prace dotyczące eseistyki historycznej.

Ariès jest autorem wielu książek o życiu codziennym. W swoich pracach opisał m.in. zmiany w zachodnim społeczeństwie w podejściu do śmierci. Jest autorem książki Człowiek i śmierć dotyczącej śmierci rozpatrywanej w kategoriach psychologii jednostki, socjologii, obyczajów z nią związanych.

Wydał m.in. następujące publikacje:

  • Les Traditions sociales dans les pays de France, 1943
  • Western attitude towards death, 1974

Dzieła:

  • Les Traditions sociales dans les pays de France, Éditions de la Nouvelle France, 1943.
  • Histoire des populations françaises et de leurs attitudes devant la vie depuis le XVIIIe siècle, Self, 1948.
  • Attitudes devant la vie et devant la mort du XVIIe au XIXe siècle, quelques aspects de leurs variations, INED, 1949.
  • Sur les origines de la contraception en France, extrait de Population. N ̊ 3, juillet-septembre 1953, p. 465-472.
  • 2 contributions à l'histoire des pratiques contraceptives, extrait de Population. N ̊ 4, octobre-décembre 1954, p. 683-698.
  • L'Enfant et la vie familiale sous l'Ancien Régime, Plon, 1960, prix Albéric-Rocheron de l'Académie française en 1961.
  • Essais sur l'histoire de la mort en Occident : du Moyen Âge à nos jours, Seuil, 1975.
  • L'Homme devant la mort, Seuil, 1977.
  • Histoire des populations françaises et de leurs attitudes devant la vie depuis le XVIIIe siècle, réédition corrigée de l'ouvrage paru en 1948, Seuil, 1979.
  • Un historien du dimanche (en collaboration avec Michel Winock), Seuil, 1980.
  • Images de l'homme devant la mort, Seuil, 1983.
  • Le Temps de l'histoire, Éditions du Rocher, 1986.
  • Histoire de la vie privée, (dir. avec Georges Duby), 5 tomes, Paris, Seuil, 1985-1987.
    • I. De l'Empire romain à l'an mil
    • II. De l'Europe féodale à la Renaissance
    • III. De la Renaissance aux Lumières
    • IV. De la Révolution à la Grande Guerre
    • V. De la Première Guerre mondiale à nos jours
  • Essais de mémoire : 1943-1983, Seuil, 1993.
  • Le Présent quotidien, 1955-1966 (Recueil de textes parus dans La Nation française entre 1955 et 1966), Seuil, 1997.
  • Histoire de la vie privée, (dir. avec Georges Duby), le Grand livre du mois, 2001.
  • Pages retrouvées, Le Cerf, 2020.

Tłumaczenia prac na j. polskiEdytuj

Linki zewnętrzneEdytuj

  Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów Philippe Ariès
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Philippe_Ariès&oldid=62152878”