Wikipedia

Philippe Djian

pisarz francuski

Philippe Djian (ur. 3 czerwca 1949) – francuski pisarz, popularny w Niemczech, za sprawą filmu Jean-Jacques’a Beineix, także w świecie anglojęzycznym.

Philippe Djian
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1949
Paryż

Narodowość

francuska

Dziedzina sztuki

literatura

Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys edytuj

Urodził się i dorastał w Paryżu, z dwójką młodszych braci, w rodzinie dekoratora wnętrz. Matka pochodziła z zamożnej, burżuazyjnej i katolickiej rodziny, ojciec zaś ukrywał swoje żydowskie korzenie. Oboje rodzice pracowali, wielką rolę w wychowaniu Philippe’a Djiana (i jego braci) odegrali dziadkowie, poddany był więc sprzecznym i skrajnym wpływom. Edukację odebrał w Lycée Turgot. Przez rok był studentem literatury na Uniwersytecie Vincennes, potem trafił do szkoły dziennikarstwa na Rue de Rennes, gdzie przerwał naukę. Jego celem było podróżowanie. Zaczął pracować jako robotnik w porcie w Hawr, mając nadzieję dostać się na statek do Ameryki Południowej; ostatecznie po dwóch miesiącach poleciał do Nowego Jorku ze szkolnym przyjacielem Jerôme’em Equerem. Spędził tam pół roku, pracując w Librairie française w Rockefeller Center, później udał w wymarzoną podróż do Kolumbii. Razem z Jerômem napisali reportaż o Guerilleros, który jednak nie wzbudził zainteresowania we Francji.

Po powrocie przez półtora roku pisał artykuły w piśmie brukowym Détective, publikował w nim także felietony pod pseudonimem Dan Miller. Później pracował w znanej księgarni Gibert Jeune. W 1974 poznał swoją przyszłą żonę Année (właściwie Anne-Marie), malarkę. W 1975 urodziło się ich pierwsze dziecko. Ze względu na nie przeprowadzili się do Ferté-Bernard, niedaleko Mans, gdzie Philippe Djian znalazł pracę na bramce autostrady. Tam, na nocnych zmianach, napisał swoją pierwszą książkę, zbiór krótkich opowiadań. Skończył ją w 1978. W tym samym roku przeniósł się do Fitou, obok Amiens.

50 contre 1 została opublikowana w 1981. Za zarobione pieniądze Djian razem z bratem odbudował starą kamienną owczarnię, w której mieszkał. W tym samym czasie pisał Bleu comme l'enfer, powieść wydaną w 1983. Powstawały kolejne książki, zainteresowali się nim filmowcy. On sam w 1985 przeprowadził się do Biarritz w Kraju Basków.

W 1986 pojawiły się dwa filmy na podstawie jego prozy, jednak dopiero drugi, 37,2° le matin, okazał się przebojem (800 tys. widzów w ciągu trzech tygodni). Od tej pory Djian zaczął utrzymywać się z pisania. W 1988 zamieszkał na małej wyspie obok Bostonu, potem co kilka lat zmieniał miejsce pobytu, kolejno na Florencję, w Bordeaux i Lozannę. Obecnie mieszka w Paryżu, z Année, którą poślubił w 1993, z synem (Loïc) i dwiema córkami (Clara i Lou-Anne).

Bibliografia edytuj

  • 50 contre 1 (1981)
  • Bleu comme l'enfer (1983)
  • Zone érogène (1984)
  • 37,2° rano (37,2° le matin, 1985, wyd. polskie 1991)
  • Maudit manège (1986)
  • Échine (1988)
  • Crocodiles (1989)
  • Lent dehors (1991)
  • Lorsque lou (1992)
  • Sotos (1993)
  • Carcassonne (1993)
  • Assassins (1994)
  • Bram Van Velde (1995)
  • Contes de Noël (1996)
  • Criminels (1997)
  • Sainte-bob (1998)
  • W stronę niewinności (Vers chez les blancs, 2000, wyd. polskie 2006)
  • Ardoise (2002)
  • Ça c'est un baiser (2002)
  • Frykcje (Frictions, 2003, wyd. polskie 2007)
  • Nieczystości (Impuretés, 2005, wyd. polskie 2006)
  • Doggy Bag 1ère saison (2005)

Pisze także teksty dla francuskiego piosenkarza Stephana Eichera.

Filmografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Philippe_Djian&oldid=71256510”