Philippe de Gaulle
Philippe Henri Xavier Antoine de Gaulle (ur. 28 grudnia 1921 w Paryżu) – francuski polityk i wojskowy. Najstarszy z trojga dzieci i jedyny syn Charles’a de Gaulle’a.
| |
 admirał
| |
| Data i miejsce urodzenia |
28 grudnia 1921 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1940–1982 |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
polityk |
| Odznaczenia | |
      
| |
.svg){kind=small}
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Senator | |
| Okres |
od 28 września 1986 |
| Przynależność polityczna | |
ŻyciorysEdytuj
Jako dziecko wychowywał się m.in. w Niemczech i Libanie, w zależności od miejsca stacjonowania swojego ojca. Ukończył paryskie Collège Saint-Nicolas i Collège Stanislas, egzamin wstępny do szkoły Marynarki Narodowe przerwała mu niemiecka agresja na Francję.
18 czerwca został ewakuowany wraz z rodziną z Brestu do Wielkiej Brytanii. Dwa dni później zaciągnął się do Sił Morskich Wolnych Francuzów służąc na pokładach pancerników "Courbet" i "Président Théodore Tissier" oraz szkunerów "Belle Poule" i "Étoile", uczestniczył w kursach oficerskich m.in. na Britannia Royal Naval College. Po jej ukończeniu brał udział w bitwie o Atlantyk i patrolach Kanału La Manche, m.in. jako dowódca ścigacza "Ch 11". W 1944 r. przeniesiono go do walczącego na lądzie Pancernego Pułku Fizylierów Morskich, na stanowisko dowódcy plutonu. Przeszedł cały szlak bojowy 2 Dywizji Pancernej od Normandii do Berghof, w czasie II wojny światowej został sześciokrotnie ranny[1][2].
W 1946 r. ukończył w Chapel Hill kurs pilotażu służąc następnie w lotnictwie morskim floty Francuskich Siła Zbrojnych na różnych stanowiskach oraz w Sztabie Generalnym. Odszedł z wojska w 1982 jako Generalny Inspektor Marynarki Narodowej. 28 września 1986 został wybrany senatorem z ramienia Zgromadzenia na rzecz Republiki (wybrano go ponownie w 1995 r.), pełnienie mandatu parlamentarzysty zakończył 30 września 2004[3]. Od 2006 r. należy do Komitetu Honorowego Ruchu Inicjatywy i Wolności, honorowo przewodniczy także Narodowej Unii Międzyuczelnianej[4].
Życie prywatneEdytuj
Jest pierwszym z trojga dzieci Yvonne i Charles’a – przywódcy Wolnej Francji i Francji Walczącej podczas II wojny światowej oraz pierwszego Prezydenta V Republiki Francuskiej. Jego rodzicami chrzestnymi są Marguerite Vendroux (babcia od strony matki) i Xavier de Gaulle (brat ojca). W 1947 poślubił Henriette de Montalembert de Cers (1929–2014), której ojcem chrzestnym był Henryk Orleański – pretendent do francuskiego tronu. Para miała czwórkę dzieci[4]:
- Charles de Gaulle (ur. 1948) – prawnik, polityk Unii na rzecz Demokracji Francuskiej, Zgromadzenia na rzecz Republiki i Frontu Narodowego Jean-Marie Le Pena (wystąpił z niego w 2004), w latach 1994–2004 deputowany do Parlamentu Europejskiego
- Yves de Gaulle (ur. 1951) – przedsiębiorca, były sekretarz GDF-Suez
- Jean de Gaulle (ur. 1953) – polityk Zgromadzenia na rzecz Republiki oraz Unii na rzecz Ruchu Ludowego, w latach 1986–2007 deputowany do Zgromadzenia Narodowego
- Pierre de Gaulle (ur. 1963)
AwanseEdytuj
- aspirant – październik 1941
- podporucznik marynarki – luty 1943
- porucznik marynarki – luty 1944
- kapitan marynarki – 24 grudnia 1948
- komandor podporucznik – 1 kwietnia 1956
- komandor porucznik – 1961
- komandor – 1 kwietnia 1966
- kontradmirał – 1 września 1971
- wiceadmirał – 1 czerwca 1975
- admirał floty – 1 czerwca 1977
- admirał – 25 czerwca 1980[4]
OdznaczeniaEdytuj
.JPG)
- Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (2005)[5]
- Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (1980)
- Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (1946)
- Krzyż Wielki Orderu Narodowego Zasługi (1984)
- Komandor Orderu Zasługi Morskiej
- Krzyż Wojenny 1939–1945 z trzema palmami
- Medal Lotniczy
- radziecki Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia (1985)
Mimo licznych zasług z okresu II wojny światowej Philippe de Gaulle nigdy nie został odznaczony Orderem Wyzwolenia. Wiązałoby się to z automatycznym przyjęciem marynarza do Zakonu Towarzyszy Wyzwolenia i oskarżeniami o nepotyzm wobec Charles’a de Gaulle’a[4].
PrzypisyEdytuj
- ↑ http://www.rbfm-leclerc.com/historique.html
- ↑ https://www.lemonde.fr/politique/article/2019/11/26/l-amiral-de-gaulle-enfin-honore-a-l-assemblee-nationale_6020579_823448.html
- ↑ https://artsandculture.google.com/entity/philippe-de-gaulle/m05zfpv
- ↑ a b c d https://gw.geneanet.org/wikifrat?lang=fr&n=de+gaulle&oc=1&p=philippe
- ↑ https://www.babelio.com/auteur/Philippe-de-Gaulle/118574
BibliografiaEdytuj
- Ancien sénateur de Paris senat.fr