Piórków
Piórków – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Baćkowice[4].
| wieś | |
.jpg) Cmentarz w Piórkowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2020) |
467[1] |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
27-552[2] |
| Tablice rejestracyjne |
TOP |
| SIMC |
0786816[3] |
Położenie na mapie gminy Baćkowice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu opatowskiego  | |
 50°47′55″N 21°09′20″E/50,798611 21,155556
| |
Był wsią biskupstwa włocławskiego w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku[5]. Do 1954 roku siedziba gminy Piórków. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.
Części wsi Edytuj
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0786822 | Dolny Piórków | część wsi |
| 0786839 | Górki | część wsi |
| 0786845 | Górny Piórków | część wsi |
| 0786851 | Podlesie | część wsi |
| 0786868 | Załącze | część wsi |
Historia Edytuj
Piórków, u Długosza „Pirkow”, w XVI w. „Pierków”.
W wieku XIV Edytuj
Była to z dawna posiadłość biskupów kujawskich. Przechował się dokument datowany z Pirkowa w 1399 r., którym Mikołaj z Kurowa, biskup kujawski, nadał pewne przywileje Przecławowi Młeczkowiczowi, młynarzowi, dla młyna wzniesionego na rzece Łagowicy i zwanego „Wbrogow” (Kod. dypl. Muczk. Rzysz., II, 353).
Według Długosza L.B. (t.II s.466) był tu dwór biskupi Jana Rzeszowskiego[7] i folwark bogaty, 8 łanów kmiecych, 3 ogrodników z rolą. Dziesięcinę, wartości 8 grzywien, pobierał biskup kujawski. Dwie karczmy z rolami płaciły po 1 1/2, grzywny czynszu.
Szczegółowe wyliczenie posług i powinności ciążących na ludności wsi podaje Liber Beneficiorum Długosza w t.I, s.629.
W rejestrze poborowym z 1508 r. Piórków zaliczony jest do rzędu miast wraz z Łagowem, jest to zapewne pomyłka, gdyż w rejestrze z 1578 r. spotykamy wieś „Pierków”, w parafii Łagów, własność biskupa krakowskiego (mylnie, zamiast kujawskiego), mającą 5 łanów i 5 osadników (Pawiński, Kod. Małop. s.189 i s.464).
W wieku XIX Edytuj
Piórków opisany jest jako wieś i folwark, w powiecie opatowskim, gminie Piórków, parafia Łagów, odległy od Opatowa 17 wiorst, posiada urząd gminny, W roku 1882 było tu 135 domów, 799 mieszkańców, 619 mórg ziemi dworskiej i 1394 mórg włościańskiej Obszar folwarczny stanowi majorat rządowy[8].
W 1827 r. było tu 51 domów 469 mieszkańców.
Piórków gmina należy do sądu gminnego okręgu III w Łagowie, gdzie jest i stacja poczt., ma 2735 mieszkańców i 7535 mórg obszaru, w tem 2335'mr. ziemi dworskiej. W skład gminy wchodzą: Dębiany, Łazy, Piotrów, Piórków i Nieskurzów.
W drugiej połowie XVIII wieku, na życzenie biskupa kujawskiego, dyrektor fabryk żelaznych w dobrach biskupich krakowskich Szobert, zbudował tu wielki piec, obecnie nieistniejący[8].
Zabytki Edytuj
- Kaplica pw. św. Stanisława Biskupa wzniesiona w 1640 roku, obecnie prezbiterium kościoła dobudowanego do niej w latach 1954–1956, wpisana do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.510 z 2.10.1956, z 15.04.1967 i z 16.06.1977)[9].
Ludzie związani z Piórkowem Edytuj
- Zbigniew Masternak – ur. w 1978 r., polski prozaik, dramaturg, scenarzysta filmowy.
Zobacz też Edytuj
Przypisy Edytuj
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 11 [dostęp 2022-03-16]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 928 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-02-24].
- ↑ Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku. ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 112.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Jan Rzeszowski h. Półkozic, www.ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2023-08-07] (pol.).
- ↑ a b Piórków, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 183.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 13 lipca 2023, s. 36 [dostęp 2015-11-23].