Piżmowiec ciemny

gatunek ssaka

Piżmowiec ciemny[3] (Moschus fuscus) – gatunek ssaka z rodziny piżmowcowatych (Moschidae). Ssak kopytny, występujący w Azji, jest zagrożony wyginięciem.

Piżmowiec ciemny
Moschus fuscus[1]
Li, 1981
Ilustracja
Wypchany okaz piżmowca ciemnego znajdujący się w zbiorach Kunming Natural History Museum of Zoology
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

parzystokopytne

Podrząd

przeżuwacze

Rodzina

piżmowcowate

Rodzaj

piżmowiec

Gatunek

piżmowiec ciemny

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Zasięg występowania edytuj

Piżmowiec ciemny występuje w południowych Chinach (północno-zachodnie Junnan (26°30’N, 98°50’E) i południowo-wschodni Tybet (28°25’N, 97°06’E)), w północnej Mjanmie, północnych Indiach (Arunachal Pradesh), Bhutanie i wschodnim Nepalu[2][4]. Jest możliwe że ze względów geograficznych (występowanie w Arunachal Pradesh) że zwierzę widziane w Khumbu w rejonie Mount Everestu w północno-zachodnim Nepalu na wysokości 4000 m n.p.m. może reprezentować ten gatunek[4].

Taksonomia edytuj

Gatunek po raz pierwszy opisany naukowo przez chińskiego przyrodnika Li Zhixianga w 1981 roku (choć być może takson opisany przez Briana Houghtona Hodgsona w 1939 roku pod nazwą Moschus saturatus reprezentuje ten gatunek[5][6])[7]. Jako miejsce typowe Li wskazał Bapo, w Gongshan Xian, w prowincji Yunnan, na wysokości 3500 m n.p.m.[7] Holotypem był dorosły samiec o numerze katalogowym 73556 zebrany 21 grudnia 1973 roku, paratypem była dorosła samica o numerze katalogowym 73456 schwytana 15 listopada 1973 roku w tym samym miejscu co holotyp[7]. Oba okazy znajdują się w kolekcji Kunming Institute of Zoology[7].

Piżmowiec ciemny był przez niektórych autorów traktowany jako podgatunek piżmowca górskiego (M. chrysogaster)[8], jednak Colin Groves i współpracownicy w 1995 roku uznali ważność tego gatunku[9]; potwierdziła to analiza cytochromu b przeprowadzona w 2001 roku[10].

Etymologia edytuj

Nazwa rodzajowa: gr. μόσχος moskhos – piżmo, od pers. ‏مشک‎ mušk – piżmo[11]. Epitet gatunkowy: łac. fuscus – brązowy, ciemny, czarny[12].

Morfologia edytuj

Długość ciała 73–80 cm, ogona 4–6 cm; masa ciała 10–15 kg[4]. Długość czaszki 13,5–14,5 cm[4]. Sierść jest w większości czarniawo-brązowa, znacznie ciemniejsza niż u jakiegokolwiek innego gatunku piżmowca, bez oznaczeń na szyi i gardle, w górnej części ciała bardzo rzadko rozproszone żółtawe plamy[4]. Szyja może być nieco bledsza niż ciało; gardło nie ma żadnych podłużnych pasm biegnących w dół, ale często występują dwie niepełne, żółte obroże. Spód ciała jest ciemny jak jego górna część. Sierść na zadzie z ochrowym odcieniem, ale pośladki są czarne. U młodych osobników na sierści znajdują się pasy podobne do tych, które występują u pak, ale włosy dorosłych są w stałym kolorze z wyjątkiem bardzo krótkich, białych podstaw. Włosy są długie, na kłębie długości 32-46 mm, na zadzie 51-63 mm[4]. Pysk jest krótki, mniejszy niż połowa długości czaszki, ale kanał łzowy jest dłuższy niż jej wysokość[4]. Kończyny są bardziej wydłużone niż u piżmowca karłowatego (M. berezovskii), pomimo mniejszej czaszki. Długość kości śródręcza 88-101 mm, śródstopia 126-135 mm, więc kończyny tylne są jeszcze bardziej wydłużone niż u M. berezovskii, długość śródstopia wynosi 152% długości śródręcza i 96% długości czaszki, kości śródręcza stanowi 63% długości czaszki[4]. Kopyta są wydłużone: długość u jednego okazu wynosiła 27-29 mm (maksymalna długość u innych gatunków wynosi 24 mm)[4]. Okazy z regionu Khumbu mają nieco bledszy spód i dolną część żuchwy niż te z Chin i Mjanmy[4].

Ekologia edytuj

Gatunek ten zamieszkuje w pobliżu linii drzew w zacienionym lesie iglastym i wśród różaneczników, na wysokości 2200-4600 m n.p.m., rozciągającej się do strefy alpejskiej[4]. Najprawdopodobniej prowadzą nocny tryb życia, podobnie jak spokrewnione gatunki[4].

W skład diety piżmowca ciemnego wchodzą głównie trawy, mchy i delikatne pędy różnych roślin, ale żadne szczegółowe dane nie są dostępne[4].

Nie ma żadnych informacji na temat okresu rozrodczego tego ssaka[4].

Status i ochrona edytuj

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii EN (ang. Endangered – zagrożony wyginięciem)[2]. Gatunek ten notowany jest w załączniku I konwencji waszyngtońskiej CITES w większości krajów jego zasięgu i w załączniku II w Chinach[13]. Największym zagrożeniem dla piżmowcowatych są polowania dla pozyskania piżma stosowanego do wyrobu kosmetyków[2]. Gatunek ten jest nominalnie chroniony w Mjanmie przez utworzenie Khakaborazi National Park, ale w wielu obszarach kłusownictwo nadal jest poważnym problemem[2].

Przypisy edytuj

  1. Moschus fuscus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e Y. Wang, R. Harris, Moschus fuscus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-06-11] (ang.).
  3. W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński, W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 171. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. a b c d e f g h i j k l m n C. Groves: Family Moschidae (Musk-deer). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. 2011, s. 347. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
  5. B.H. Hodgson. On three new species of Musk (Moschus) inhabiting the Hemalayan districts. „The journal of the Asiatic Society of Benga”. 8, s. 203, 1839. (ang.). 
  6. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Moschus fuscus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2016-10-26]
  7. a b c d Z.-X. Li. On A New Species of Musk-Deer From China. „Zoological Research”. 2 (2), s. 159, 1981. (chiń. • ang.). 
  8. Y.-t. Gao: Classification and distribution of the musk deer (Moschus) in China. W: T. Kawamichi: Contemporary Mammalogy in China and Japan. Tokio: Mammalogical Society of Japan, 1985, s. 113–116. (ang.).
  9. C.P. Groves, Y. Wang, P. Grubb. Taxonomy of musk-deer, genus Moschus (Moschidae, Mammalia). „Acta Theriologica Sinica”. 15 (3), s. 181–197, 1995. (chiń. • ang.). 
  10. B. Su, Y. Wang, H. Lan, W. Wang, Y. Zhang. Phylogenetic study of complete cytochrome b genes in Musk deer (Genus Moschus) using museum samples. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 12 (3), s. 241-249, 2001. (ang.). 
  11. T.S. Palmer: Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. Washington: Government Printing Office, 1904, s. 433, seria: North American Fauna. (ang.).
  12. fuscus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-27] (ang.).
  13. Appendices I, II and III. Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora. [dostęp 2015-10-26]. (ang.).