Pielęgniczka Reitziga
Pielęgniczka Reitziga[2], pielęgniczka żółta[3], pielęgniczka Borella[4] (Apistogramma borellii) – gatunek słodkowodnej ryby okoniokształtnej z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae). Hodowany w akwariach. Opisany został przez Regana w 1906 roku pod nazwą Heterogramma borellii oraz (niezależnie) przez Mitsch-Königsdörfera (w 1938) i Ahla (w 1939) pod nazwą Apistogramma reitzigi[5].
| Apistogramma borellii[1] | |||
| (Regan, 1906) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
pielęgniczka Reitziga | ||
| Synonimy | |||
| |||
Występowanie edytuj
Pielęgniczka żółta występuje w środkowej części dorzecza Paragwaju, od Mato Grosso w Brazylii aż do północnej części Argentyny oraz w dolnym biegu Parany w Argentynie[6][7].
Charakterystyka edytuj
Pielęgniczka żółta jest niewielką rybą, osiągającą 4–5 cm (samice) do 8 cm (samce)[7] o owalnym, lekko wygrzbieconym zarysie ciała[8]. Podstawową barwą ryb jest kolor żółtobrunatny z pojawiającymi się w zależności od sytuacji ciemnymi wzorami. W okresie tarła samice są intensywnie żółte[7]. Płetwy są relatywnie duże[8].
Dymorfizm płciowy jest dobrze widoczny: samce są znacznie większe od samic, ich płetwa grzbietowa jest wyższa, zaś tylne części płetw grzbietowej i odbytowej wydłużone[8].
Pielęgniczki żółte odżywiają się głównie drobnymi bezkręgowcami wodnymi: robakami, skorupiakami i owadami[6].
Hodowla edytuj
Jest to spokojna i dość łatwa w hodowli ryba[7]. Toleruje dość znaczne wahania pH wody od 6,0 do 8,0[6], temperaturę 22–26 °C[8] oraz twardość wody w granicach 5–19 dH[6]. Wymaga akwarium dobrze obsadzonego roślinami wodnymi, wśród których poszukują kryjówek oraz kamiennych grot lub łupin orzecha kokosowego niezbędnych jako miejsca składania ikry[7]. W warunkach hodowlanych preferuje pokarm żywy, możliwie urozmaicony, chociaż przyjmuje również płatki[8].
W okresie tarła pielęgniczki żółte dobierają się w pary, starsze samce mogą odbywać tarło z większą liczbą samic[8]. Wymagana do tarła temperatura wody wynosi 25–28 °C, pH 6,5–7, twardość ogólna 8, a węglanowa poniżej 1 dH[7]. Samica składa w ukryciu zazwyczaj 50–100[8] jajeczek koloru wiśniowego, z których po pięciu dniach następuje wylęg[7]. Opiekę nad potomstwem sprawuje samica, samiec pilnuje otoczenia gniazda[8].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Apistogramma borellii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Nazewnictwo ryb egzotycznych, AKWARIUM, Nr 1–2/70 (występuje pod synonimiczną nazwą Apistogramma reitzigi).
- ↑ Stanislav Frank: Wielki atlas ryb. Przekład: Henryk Szelęgiewicz. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1974.
- ↑ Eugeniusz Grabda, Tomasz Heese: Polskie nazewnictwo popularne krągłouste i ryby – Cyclostomata et Pisces. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1991.
- ↑ Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, seria: Mały słownik zoologiczny.
- ↑ a b c d Apistogramma borellii. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 2023-10-05]
- ↑ a b c d e f g Marcin Janik, Małe pielęgnice południowoamerykańskie [dostęp 4 maja 2010].
- ↑ a b c d e f g h Super Akwarium [dostęp 4 maja 2010].