Pierścień (grzyby)
Pierścień – u grzybów kapeluszowych część osłony znajdująca się na trzonie. Może powstać na trzy sposoby: z osłony częściowej, osłony całkowitej, lub obydwu osłon. U opieniek (Armillaria) powstaje z obydwu osłon[1]. Podczas wzrostu owocnika osłona ulega rozerwaniu, a jej resztki pozostają na różnych częściach owocnika (w zależności od gatunku), jako łatki, strzępki czy brodawki na kapeluszu, pierścień na trzonie lub pochwa w nasadzie trzonu. Pierścień może być zwisający, wzniesiony, podwójny lub krynolinowy (z zasnówką), może być silnie związany z trzonem, może też mieć postać obrączki łatwo dającej się po trzonie przesuwać (o takim pierścieniu mówi się, że jest wolny)[2]. U niektórych gatunków pierścień jest trwały, u niektórych jest nietrwały, tzn. wstępuje tylko na młodych owocnikach, później zanika, u niektórych brak go zupełnie, czasami występuje tylko w postaci śladowej jako strefa pierścieniowa[3]. Pierścień może być płatowaty, śluzowaty, pajęczynowaty lub błonkowaty[4]. Występowanie pierścienia, jego morfologia i trwałość mają duże znaczenie przy oznaczaniu wielu gatunków[3].
Rodzaje pierścieni edytuj
-
zwisający -
wzniesiony -
podwójny -
wolny -
z zasnówką (młody) -
z zasnówką (stary)
Przypisy edytuj
- ↑ Clemençon Heinz, Anatomie der Hymenomyceten, Teufen: F. Flück-Wirth, 1997, s. 1–996.
- ↑ Till R.Lohmeyer, Ute Kũnkele, Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie, Warszawa 2006, s. 22-35, ISBN 83-85444-65-3.
- ↑ a b Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL, 1985, s. 30-51, ISBN 83-09-00714-0.
- ↑ Lech Krzysztofiak i inni red., Świat śluzowców, grzybów i mszaków Wigierskiego Parku Narodowego, Suwałki: Stowarzyszenie „Człowiek i Przyroda”, 2010, s. 77, ISBN 978-8-360115-30-5.