Pierre-Paul Lemercier de La Rivière
Pierre-Paul Lemercier de La Rivière (ur. w 1719 w Saumur, zm. w 1792 w Paryżu[potrzebny przypis]) – ekonomista francuski, zwolennik fizjokratyzmu. Jako pierwszy użył nazwy absolutyzm oświecony[1].
| Data i miejsce urodzenia |
1719 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1792 |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Ważne dzieła | |
Doradca parlamentu Paryża od 1747 do 1758, potem intendent wyspy Martynika (1759 – 1764), dzięki wsparciu Madame Pompadour. Przeciwnik reżimu feudalnego, na temat którego pisał Każdy wielki właściciel ziemski komenderuje despotycznie tą cząstka ludu, która odeń zależy; stąd samowolne dręczenie, tyranizowanie, nadużycia wszelkiego rodzaju[2].
W roku 1767 caryca Katarzyna II Wielka zaprosiła go do Rosji. Denis Diderot, osobisty przyjaciel Lemerciera, reklamował dzieło Lemerciera pośród filozofów, choć zwykle był fizjokratom bardzo niechętny.
Dzieła edytuj
- l'Ordre naturel et essentiel des sociétés politiques (1767) (w dziele tym udowodnił swój monarchizm, co wywołało kontrowersję między Voltaire'm i Gabriel Mably'm).
Przypisy edytuj
- ↑ J. Malec, D. Malec, Historia administracji i myśli administracyjnej, Kraków 2003, s.39
- ↑ Jan Baszkiewicz, Francja nowożytna. Szkice z historii wieków XVII-XX. Wydawnictwo Poznańskie Poznań 2002, s.13.