Pierre Joxe

polityk francuski

Pierre Joxe (ur. 28 listopada 1934 w Paryżu[1]) – francuski polityk, prawnik i samorządowiec, długoletni parlamentarzysta, w latach 80. i pierwszej połowie lat 90. minister w różnych resortach, działacz Partii Socjalistycznej, prezes Trybunału Obrachunkowego (1993–2001), członek Rady Konstytucyjnej (2001–2010).

Pierre Joxe
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1934
Paryż

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik

Odznaczenia
Komandor Orderu Narodowego Zasługi (Francja) Kawaler Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny) Krzyż Wielki Orderu Zasługi Cywilnej (Hiszpania) Komandor Orderu Feniksa (Grecja)

Życiorys edytuj

Syn Louisa Joxe, dyplomaty i polityka. Po ukończeniu studiów prawniczych odbył służbę wojskową, a następnie w latach 1960–1962 kształcił się w École nationale d’administration. W 1962 został audytorem w Trybunale Obrachunkowym. W latach 1963–1973 prowadził również wykłady w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu. W 1967 przeszedł czasowo do pracy w ministerstwie spraw zagranicznych, gdzie do 1970 kierował jedną z dyrekcji[2].

W 1973 zaangażował się w działalność polityczną w ramach Partii Socjalistycznej. Z jej ramienia w tym samym roku uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego z departamentu Saona i Loara. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w kolejnych wyborach w 1978, 1981, 1986 i 1988[1]. Od 1981 do 1984 przewodniczył frakcji deputowanych Partii Socjalistycznej. Pełnił też różne funkcje w strukturach administracji samorządowej. Był radnym departamentu (1973–1979), jednym z zastępców mera Chalon-sur-Saône (1977–1983), przewodniczącym rady regionalnej Burgundii (1979–1982), radnym Paryża (1989–1993) i radnym regionu Île-de-France (1992–1993). W 1977 był delegatem do Parlamentu Europejskiego, w którym zasiadał do 1979[2].

Jako minister wchodził w skład sześciu socjalistycznych rządów. Od maja do czerwca 1981 był ministrem przemysłu w gabinecie, którym kierował Pierre Mauroy. Od lipca 1984 do marca 1986 pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych i decentralizacji u Laurenta Fabiusa. W dwóch gabinetach Michela Rocarda od maja 1998 do stycznia 1991 był ministrem spraw wewnętrznych, a następnie do maja 1991 ministrem obrony. Urząd ministra obrony sprawował także w kolejnych rządach, na czele których stali Édith Cresson (do kwietnia 1992) i Pierre Bérégovoy (do marca 1993)[1].

W marcu 1993 powołany na prezesa Trybunału Obrachunkowego, na czele tego sądu stał do lutego 2001. W marcu 2001 został członkiem Rady Konstytucyjnej z nominacji przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego Raymonda Forniego. Dziewięcioletnią kadencję zakończył w marcu 2010[2]. Pozostał aktywny zawodowo, podejmując w tym samym roku praktykę adwokacką[3].

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Pierre Joxe. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2016-01-31]. (fr.).
  2. a b c d Pierre Joxe. conseil-constitutionnel.fr. [dostęp 2016-09-24]. (ang.).
  3. Un ex-sage prête serment. lejdd.fr, 14 marca 2010. [dostęp 2016-09-24]. (ang.).