Pierwiosnek wyniosły
Pierwiosnek wyniosły, pierwiosnka wyniosła (Primula elatior (L.) Hill.) – gatunek rośliny należący do rodziny pierwiosnkowatych. Rośnie dziko głównie w górach (od Pirenejów i Alp po Ural i Ałtaj). W Polsce jest pospolity w Sudetach i Karpatach, na niżu jest rzadki. Rozproszone stanowiska znajdują się w Wielkopolsce i na Lubelszczyźnie[3].
![]() | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
pierwiosnek wyniosły | ||
Nazwa systematyczna | |||
Primula elatior (L.) Hill Veg. syst. 8:25. 1765 | |||
Synonimy | |||
|


Morfologia
edytuj- Łodyga
- Głąbik o wysokości 15–30 cm, pokryty krótkimi[4], białymi, kędzierzawymi włoskami.
- Liście
- Zebrane w przyziemną rozetę liściową. U nasady z oskrzydlonym ogonkiem. Blaszka podłużnie jajowata, pomarszczona z wierzchu i karbowana na brzegach[4], omszona po obu stronach.
- Kwiaty
- Zebrane w podbaldach na szczycie głąbika. Kielich obcisły – nie odstaje od rurki korony, jest ostrokanciasty i dwubarwny – zielony na kantach i białawy między nimi; działki na końcu kielicha lancetowate, zaostrzone[4][5]. Korona bladożółta z pomarańczowym pierścieniem w gardzieli, z płatkami o płaskim brzegu[5], o średnicy ok. 2 cm[4].
- Owoce
- Wielonasienna torebka[4] dłuższa niż kielich z nasionami o długości ok. 1,5 mm.
- Gatunek podobny
- Pierwiosnek lekarski Primula veris różni się złocistożółtymi kwiatami, kielichem luźno odstającym od rurki korony, w całości bladozielonym, torebką krótszą od kielicha[5]. Liście mają ogonek krótszy od blaszki[6].
Biologia i ekologia
edytujBylina, hemikryptofit. Kwitnie od kwietnia do maja[4], czasem do lipca[5]. Kwiaty są różnosłupkowe co utrudnia samozapylenie – w jednych kwiatach wyżej sięga znamię słupka, a pręciki są krótsze, w innych pręciki przewyższają znamię[4]. Kwiaty zapylają trzmiele i motyle[4]. Nasiona rozsiewane są za pomocą wiatru[4].
Liczba chromosomów 2n= 22[5].
Preferuje gleby przepuszczalne, wilgotne i gliniaste[4]. Siedliskiem są lasy liściaste[4][5], zarośla i łąki[5]. Gatunek charakterystyczny dla rzędu Fagetalia. Odmiana Primula elatior var. tatrica jest gatunkiem charakterystycznym dla klasy Betulo-Adenostyletea[7].
Zagrożenia i ochrona
edytujRoślina objęta jest w Polsce częściową ochroną gatunkową od 1957 roku na podstawie rozporządzeń wydawanych kolejno w latach: 1957[8], 1983[9], 1995[10], 2001[11], 2004[12], 2012[13] i 2014[14].
W południowej Polsce gatunek nie jest zagrożony. Zagrożone mogą być jedynie niektóre stanowiska, na których zbiera się go dla potrzeb przemysłu farmaceutycznego[3].
Zmienność
edytujTworzy mieszańce z pierwiosnkiem bezłodygowym i p. lekarskim[15].
Wyróżnia się następujące podgatunki[16][17]:
- Primula elatior subsp. elatior (syn. Primula veris var. elatior L.) – podgatunek typowy, występujący tylko w Europie, również w Polsce. W Tatrach występuje odmiana P. elatior var tatrica[3]. Istnieją też inne odmiany, m.in. var. acutidens, var. corcontica[3].
- Primula elatior subsp. leucophylla (Pax) Hesl. Harr. (syn.: Primula leucophylla Pax, Primula ruprechtii Kusn.[16]) – występuje tylko w Azji i Rumunii[16].
- Primula elatior subsp. pallasii (Lehm.) W.W.Sm. & Forrest – występuje w rejonie Kaukazu oraz w zachodniej i północnej Azji[17].
Zastosowanie
edytujRoślina ozdobna uprawiana w ogródkach, szczególnie w ogródkach skalnych. Uprawia się zarówno typową formę, jak i mieszańce z pierwiosnkiem lekarskim. Występują liczne odmiany uprawne. Najlepiej rośnie na gliniasto-próchnicznym podłożu, na zacienionym i wilgotnym stanowisku. Na zimę należy go lekko przykryć, np. gałęziami drzew iglastych.
Przypisy
edytuj- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-12] (ang.).
- ↑ a b c d Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
- ↑ a b c d e f g h i j k Jakub Mowszowicz, Flora wiosenna, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1979, s. 105, ISBN 83-02-00322-0 .
- ↑ a b c d e f g Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 353-354. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ John Poland , Eric Clement , The Vegetative Key to the British Flora, Botanical Society of the British Isles, 2009, s. 248, ISBN 978-0-9560144-0-5 .
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 139, 150. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Dz.U. z 1957 r. nr 15, poz. 78 – Rozporządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 28 lutego 1957 r. w sprawie wprowadzenia gatunkowej ochrony roślin
- ↑ Dz.U. z 1983 r. nr 27, poz. 134 – Rozporządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 30 kwietnia 1983 r. w sprawie wprowadzenia gatunkowej ochrony roślin
- ↑ Dz.U. z 1995 r. nr 41, poz. 214 – Rozporządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 6 kwietnia 1995 r. w sprawie wprowadzenia ochrony gatunkowej roślin
- ↑ Dz.U. z 2001 r. nr 106, poz. 1167 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 11 września 2001 r. w sprawie listy gatunków roślin rodzimych dziko występujących objętych ochroną gatunkową ścisłą częściową oraz zakazów właściwych dla tych gatunków i odstępstw od tych zakazów
- ↑ Dz.U. z 2004 r. nr 168, poz. 1764 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 5 stycznia 2012 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin (Dz.U. z 2012 r. poz. 81)
- ↑ Dz.U. z 2014 r. poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin
- ↑ Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński, Bogumił Pawłowski: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- ↑ a b c Primula elatior. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. [dostęp 2010-08-15]. (ang.).
- ↑ a b Primula elatior (L.) Hill, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2025-04-26] .
- BioLib: 39268
- EoL: 483957
- EUNIS: 179086
- FloraWeb: 4555
- GBIF: 5414326
- iNaturalist: 55840
- IPNI: 701870-1
- ITIS: 505952
- NCBI: 175059
- Plant Finder: 285543
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-2564876
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:701870-1
- Tela Botanica: 53174
- identyfikator Tropicos: 26400080
- USDA PLANTS: PREL3
- IRMNG: 10594336
- CoL: 6VWWT