Pierwszy rząd Umara Karamiego
Pierwszy rząd Umara Karamiego – rada ministrów Republiki Libańskiej funkcjonująca od grudnia 1990 r. do maja 1992 r.
W 1990 roku zgodnie z porozumieniem z Taif wprowadzono poprawki do konstytucji dające większą władzę muzułmanom. 24 grudnia 1990 powstał rząd jedności narodowej na czele z prosyryjskim sunnitą Umarem Karamim. W skład gabinetu weszło 30 osób. Wśród członków rady ministrów znaleźli się przywódcy sześciu czołowych milicji z okresu wojny domowej. Brak było natomiast przedstawiciela Hezbollahu, a Samir Dżadża, lider chrześcijańskich Sił Libańskich zrezygnował ze stanowiska w proteście przeciwko syryjskiej okupacji[1][2].
Skład edytuj
| Stanowisko | Imię i nazwisko | Stanowisko | Partia |
| Premier | Umar Karami | Sunnita | niezależny |
| Minister spraw wewnętrznych | Sami al-Chatib | Sunnita | niezależny |
| Minister zdrowia Minister spraw socjalnych |
Dżamil Kebbe | Sunnita | niezależny |
| Sekretarz stanu ds. reformy administracji | Zaher al-Chatib | Sunnita | niezależny |
| Minister przemysłu i ropy | Mohamad Dżarudi | Sunnita | niezależny |
| Sekretarz stanu | Nazih Bizri | Sunnita | niezależny |
| Minister finansów | Ali al-Chalil | Szyita | niezależny |
| Minister rolnictwa | Mohsen Dalloul | Szyita | Socjalistyczna Partia Postępu |
| Minister zasobów wodnych i elektryczności | Mohammad Jusuf Bejdun | Szyita | niezależny |
| Minister mieszkalnictwa | Mohammad Abdel-Hamid Bejdun | Szyita | Ruch Amal |
| Sekretarz stanu | Nabih Berri | Szyita | Ruch Amal |
| Sekretarz stanu | Abdallah Amin | Szyita | Partia Baas |
| Minister ekonomii i handlu | Marwan Hamadeh | Druz | Socjalistyczna Partia Postępu |
| Minister turystyki | Talal Arslan | Druz | niezależny |
| Sekretarz stanu | Walid Dżumblatt | Druz | Socjalistyczna Partia Postępu |
| Minister telekomunikacji | Georges Saade | Katolik-Maronita | Falangi Libańskie |
| Minister edukacji i sztuk pięknych | Butrus Harb | Katolik-Maronita | niezależny |
| Sekretarz stanu | Samir Dżadża (zrezygnował); Roger Dib |
Katolik-Maronita | Siły Libańskie |
| Sekretarz stanu | Sulajman Farandżijja | Katolik-Maronita | Brygada Marada |
| Sekretarz stanu | Elie Hobeika | Katolik-Maronita | Hizb al-Waad |
| Minister spraw zagranicznych | Fares Boueiz | Katolik-Maronita | niezależny |
| Wicepremier Minister obrony |
Michel Murr | Prawosławny | niezależny |
| Sekretarz stanu | Assad Hardan | Prawosławny | Syryjska Partia Socjal-Nacjonalistyczna |
| Sekretarz stanu | Nicolas al-Churi | Prawosławny | niezależny |
| Minister pracy | Michel Sassine | Prawosławny | Narodowa Partia Liberalna |
| Sekretarz stanu ds. transportu | Szawki Fachuri | Prawosławny | niezależny |
| Minister informacji | Albert Mansur | Katolik-Melchita | niezależny |
| Minister robót publicznych i transportu | Nadim Salem | Katolik-Melchita | niezależny |
| Minister sprawiedliwości | Chatczik Babikian | Prawosławny Ormianin | Dasznak |
| Sekretarz stanu ds. środowiska | Hagop Jokhadarian | Katolik-Ormianin | niezależny |
Przypisy edytuj
- ↑ The Taif Agreement: Still On Schedule After 1-1/2Years (ang.) www.wrmea.org [dostęp 09-09-2011]
- ↑ Lebanon's Cabinet Named, Then Boycotted (ang.) New York Times, 25 grudnia 1990 [dostęp 09-09-2011]