Pietro Gasparri

kardynał włoski

Pietro Gasparri (ur. 5 maja 1852 w Ussita, Perugia, zm. 18 listopada 1934 w Rzymie) – kardynał włoski, prawnik (doktor prawa kanonicznego i cywilnego), autor tzw. Katechizmu św. Piusa X

Pietro Gasparri
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

5 maja 1852
Ussita

Data i miejsce śmierci

18 listopada 1934
Rzym

Miejsce pochówku

Ussita

Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania

13 października 1914–7 lutego 1930

Kamerling
Okres sprawowania

4 grudnia 1916–18 listopada 1934

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

31 maja 1877

Nominacja biskupia

2 stycznia 1898
arcybiskup tytularny Cesarea di Palestina

Sakra biskupia

6 marca 1898

Kreacja kardynalska

16 grudnia 1907
Pius X

Kościół tytularny

S. Bernardo alle Terme
S. Lorenzo in Lucina

podpis
Odznaczenia
Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Włochy) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch Order Krzyża Wolności za służbę cywilną (Estonia) Order Orła Białego (1921–1990)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

6 marca 1898

Konsekrator

François-Marie-Benjamin Richard de la Vergne

Współkonsekratorzy

Louis-François Sueur
Charles-François Turinaz

Kształcił się w seminarium niższym w Nepi, a później w Rzymie. Święcenia kapłańskie otrzymał 31 marca 1877. Wykładał prawo kanoniczne w paryskim Institut catholique w latach 1879–1898, a następnie był delegatem Stolicy Apostolskiej w Ameryce Południowej (Boliwia, Peru, Ekwador). 3 marca 1898 otrzymał święcenia biskupie (z arcybiskupią stolicą tytularną Cesarea di Palestina).

W 1904 został powołany przez Piusa X na sekretarza Komisji Kodyfikacyjnej, której zadaniem było stworzenie nowoczesnego kodeksu prawa kanonicznego. Odegrał ogromną rolę w przygotowaniu kodeksu prawa kanonicznego z 1917. 16 grudnia 1907 został kardynałem, a w październiku 1914 papieskim sekretarzem stanu (z nominacji Benedykta XV). W czasie spotkania z Romanem Dmowskim zabiegającym w Europie o poparcie dla sprawy niepodległości polskiej kardynał nie poparł jego stanowiska odpowiadając

Polska niepodległa? Ależ to marzenie, to cel nieziszczalny. Wasza przyszłość jest z Austrią[1].

W imieniu papieża był sygnatariuszem traktatów laterańskich. Przeszedł na emeryturę w 1930 (zastąpił go kardynał Pacelli, późniejszy papież Pius XII). Jego grób znajduje się w Ussita. Odznaczony Orderem Orła Białego.

Przypisy edytuj

  1. Roman Dmowski, Polityka polska i odbudowa państwa, Warszawa 1925, s.208

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj