Pinakoteka ateńska

Pinakoteka ateńska – najsławniejsza i najstarsza pinakoteka starożytna, mieszcząca się w północno-zachodnim skrzydle Propylejów na ateńskim Akropolu, znana dziś głównie na podstawie skąpych źródeł pisanych.

Północno-zachodnie skrzydło Propylejów

Skrzydło to, stanowiące pomieszczenie dla ekspozycji obrazów, składało się z:

1. prostokątnej sali (10,76 × 8,96 m) wyposażonej w dwa otwory okienne po obu stronach wejścia celem lepszego oświetlenia,
2. poprzedzającego ją przedsionka z kolumnadą dorycką między antami.

Wystawione tam dzieła malarzy greckich, m.in. Polignota, Aglaofona, Timajnetosa i innych, były prawdopodobnie zarówno freskami, jak i malowidłami wykonanymi na płytach drewnianych, gipsowych i marmurowych.

Do osób, które miały okazję zwiedzić ateńską pinakotekę należeli m.in. Polemon na przełomie III i II wieku p.n.e. i Pauzaniasz w II wieku n.e.

Bibliografia

• Piszczek Z. (red.), Mała encyklopedia kultury antycznej, PWN, Warszawa 1983, s. 590-591, ISBN 83-01-03529-3.
• Encyklopedia sztuki starożytnej, praca zbiorowa, WAiF i Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, s. 472, ISBN 83-01-12466-0 (PWN), ISBN 83-221-0684-X (WAiF).
• GuyG. Rachet GuyG., Słownik cywilizacji greckiej, EwdoksiaE. Papuci-Władyka (tłum.), Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 2006, s. 306-307, ISBN 83-7132-919-9, ISBN 978-83-7132-919-7, OCLC 749560502 .