Piotr Hadziewicz
Piotr Onufry Hadziewicz herbu Wieniawa (ur. 1736 w Warężu) – brygadier komenderujący w Dywizji Małopolskiej w 1792 roku[1], brygadier Kawalerii Narodowej w czasie wojny polsko-rosyjskiej 1792.
Wstąpił do kawalerii w 1764, w 1768 został namiestnikiem, w 1775 porucznikiem, zaś w 1780 wicebrygadierem. Od 1771 adiutant króla. Od 1789 brygadier 1 Wołyńskiej Brygady Kawalerii Narodowej. 20 lutego 1790 przeszedł na brygadiera 1 Małopolskiej Brygady Kawalerii Narodowej[2]. 18 października 1793 wziął dymisję w randze generała majora.
W 1768 obronił na czele 300-konnej odsieczy konwój amunicji idący z Warszawy do Kamieńca Podolskiego przed atakiem konfederatów barskich. W tym samym roku pod Uszajeckiem, oparł się jako jedyny wraz ze swoim szwadronem atakowi barzan i po stracie kilku pocztów, kiedy cały szwadron przeszedł na stronę konfederatów, zrobił to samo. Nie złożył jednak przysięgi konfederackiej i został osadzony w barskim więzieniu.
Przypisy edytuj
- ↑ Ciąg dalszy Kalendarzyka narodowego i obcego na rok ... 1792 czyli II część, z konstytycyami od roku 1788 dnia 6 października do roku 1791 dnia 23 grudnia przez daty oznaczonemi, [1792], s. 545.
- ↑ Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 141.
Bibliografia edytuj
- Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Sztaby i kawaleria. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-71-88-500-8.