Piotr Odrowąż ze Sprowy i Zagórza
Piotr Odrowąż ze Sprowy i Zagórza (ur. XV wiek, zm. 6 września 1450) – starosta generalny ruski w 1440 roku[1], starosta lwowski w latach 1442-1450 i podolski, wojewoda ruski (1437), wojewoda podolski (1434), starosta samborski i starosta halicki.
 Odrowąż | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Żona |
Katarzyna Odrowąż |
| Dzieci |
Jan Odrowąż ze Sprowy (zm. 1450), |
Życiorys edytuj
31 grudnia 1435 roku podpisał akt pokoju w Brześciu Kujawskim[2]. W 1438 roku był uczestnikiem konfederacji Zbigniewa Oleśnickiego[3].
Piotr Odrowąż jako wojewoda lwowski był dowódcą wyprawy na Mołdawię i prowadził posiłki z Wołoszczyzny wraz z kasztelanem sandomierskim Przedborem z Koniecpola, dowodzący chorągwiami ziem lwowskiej i przemyskiej, zaś Teodoryk Buczacki, kasztelan i starosta podolski był na czele szlachty podolskiej. Gdy część wojsk polskich i Mołdawian, Aleksandra Eliaszewicza, skierowała się do ucieczki, sytuację zdołał jednak opanować Piotr Odrowąż, pełniący rolę dowódcy w bitwie. Jednak w czasie odwrotu w lasach pod Crasną niedaleko Vaslui tabory wojsk polskich zostały niespodziewanie zaatakowane przez Mołdawian. Wkrótce (6 września 1450) wywiązała się krwawa bitwa z głównymi siłami Bogdana. Polacy zwyciężyli, ale ponieśli duże straty w ludziach. Zginął wtedy Piotr Odrowąż, Michał Buczacki i Mikołaj Poraj, starosta halicki. Niepowodzenie tej kampanii przekreśliło możliwość włączenia Mołdawii do Polski.
Posiadłości edytuj
Wieś Piekoszów, dawniej Piankoszów, odległa o 1,5 mili od Kielc, była siedzibą rodu Odrowążów, w tym Piotra Odrowąża, który tam miał ukończyć budowę kościoła. Był też współfundatorem kościoła w Żurawicy i założycielem miasta Szczekociny. W 1431 roku za pośrednictwem księcia Witolda stał się Piotr Odrowąż właścicielem Satanowa i miał ufundować tamtejszy zamek oraz wystawił załogę rycerską do obrony pobliskich terenów przed tatarskimi atakami, które parokrotnie spustoszyły Podole.
Rodzina edytuj
Był synem Dobiesława ze Sprowy i Zagórza. Miał czterech braci. Byli nimi Jan Odrowąż ze Sprowy (zm. 1450) – arcybiskup lwowski, Mikołaj, Paweł Odrowąż - kasztelan lwowski (1463) i Dobiesław Odrowąż – kasztelan przemyski. Pozostała po Piotrze Odrowążu wdowa - Katarzyna, za zgodą syna swego Jana, wojewody ruskiego, uposażyła wzniesiony kościół w Piekoszowie.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy. Oprac. Kazimierz Przyboś. 1987, s. 150.
- ↑ Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dodgiel, t. 4, Wilno 1764, s. 133.
- ↑ Codex epistolaris saeculi decimi quinti. T. 2, 1382-1445, Kraków 1891, s. 366.
Bibliografia edytuj
- Ilona Czamańska: Mołdawia i Wołoszczyzna wobec Polski, Węgier i Turcji w XIV i XV wieku. Poznań: 1996.
- Zdzisław Spieralski: Awantury mołdawskie. Warszawa: 1967.
- Teodor Żychliński: Złota księga szlachty polskiej. T. 16. Poznań: 1879-1908.
- Polski Słownik Biograficzny. T. 23. Poznań. s. 541.