Piotr Radowski
Piotr Radowski (ur. 14 stycznia 1946 w Łodzi) – inżynier mechanik, działacz opozycyjny w PRL, działacz polonijny w Austrii, działacz społeczny w III RP.
 Piotr Radowski (2010) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
inżynier mechanik |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Okres życia w Kraju edytuj
Drogę zawodową rozpoczął pracując jako tokarz, ślusarz, nastawiacz maszyn. Po ukończeniu Technikum Mechanicznego podjął pracę jako konstruktor w Zakładzie Odlewniczym „Polmatex – Wifama” w Łodzi. W 1976 r. rozpoczął Studia dla Pracujących na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej. Za znaczące gospodarczo osiągnięcia w dziedzinie wynalazczości został zwolniony z obowiązku zdawania egzaminu wstępnego. Po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego w grudniu 1981 r. aresztowany i internowany w więzieniach w Sieradzu i Łowiczu do czasu załatwienia formalności związanych z emigracją z Kraju na stałe. W trakcie pobytu we więzieniu skreślony z listy studentów. We wrześniu 1982 r. przybył wraz z rodziną do Austrii, gdzie uzyskał azyl polityczny.
Działalność społeczno-polityczna edytuj
Działacz Konfederacji Polski Niepodległej, współzałożyciel Łódzkiego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. Współzałożyciel i członek Tymczasowej Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w zakładzie, w którym pracował jako konstruktor. Redaktor techniczny Biuletynu Informacyjnego Komitetu „Obrona” oraz Biuletynu Zakładowego.
Emigracja edytuj
Po przybyciu do Austrii został skierowany, niezgodnie z przedwyjazdowym ustaleniem w Ambasadzie Austriackiej w Warszawie, do obozu dla uchodźców w Traiskirchen. W obozie przebywał wraz z rodziną do 1986 roku. W latach 1983–1986 pracował jako betoniarz w jednej z podwiedeńskich betoniarni. Od 1987 roku pracował jako konstruktor kolejno w kilku firmach związanych z branżą metalową. Od 1990 r. współpracował, w ramach obowiązków służbowych, z kilkunastoma polskimi zakładami produkcyjnymi, wśród, których są: Łódzkie Zakłady Radiowe Fonica, „Polmo – Praszka”, „Wifama”, „Automet”, „Artgos”. W 1986 r. otrzymał obywatelstwo austriackie. Po zniesieniu wiz między PRL i Austrią zdał egzamin rehabilitacyjny i podjął przerwane studia na Politechnice Łódzkiej, a w styczniu 1993 roku uzyskał tytuł inżyniera mechanika.
Działalność społeczno-polityczna edytuj
Od samego początku pobytu w Austrii organizował pomoc dla działaczy opozycji w PRL. Po wznowieniu zagranicznej działalności Konfederacji Polski Niepodległej w 1984 r. został mianowany przedstawicielem i prowadził Terytorialne Zagraniczne Biuro KPN w Austrii. Od roku 1989 jest wiceprezesem, a potem prezesem Polsko-Austriackiego Klubu Informacji i Kultury „Sierpień '80”. Jest wieloletnim członkiem zarządu Wspólnoty Polskich Organizacji w Austrii – „Forum Polonii”. W latach 1999–2001 sprawował funkcję prezesa zarządu w „Forum Polonii”. Jest autorem wielu inicjatyw polonijnych o zasięgu lokalnym – Rada Prezesów, Komisje Robocze, a także o zasięgu europejskim i światowym – Integracyjne Spotkania Europejskich Grup Polonijnych, Odrębny Okręg wyborczy dla Polaków Zamieszkałych poza Granicami Kraju. W 2005 r. bez sukcesu kandydował do Parlamentu Europejskiego z łódzkiej listy Narodowego Komitetu Wyborczego Wyborców pod hasłem „Głos Polski w Europie”. Komitet Wyborczy nie uzyskał wymaganej liczby głosów. W latach 2011–2022 wiceprezes Związku Weteranów Trzeciej Konspiracji 1956–1989. Członek komitetu honorowego Centrum Ścigania Zbrodniarzy Komunistycznych i Faszystowskich. Posiada status działacza opozycji antykomunistycznej oraz osoby represjonowanej z powodów politycznych.
Nagrody i wyróżnienia edytuj
- 1964: Mistrz I-ego Kroku Bokserskiego w Łodzi w wadze średniej.
- 1973: Nagroda w Turnieju Młodych Mistrzów Techniki.
- 2002: Wyróżnienie wydawanego w Norwegii miesięcznika „Kronika”.
- 2004: Nagroda Tygodnika „Nasza Polska”.
- 2005: Medal 25-lecia Powstania NSZZ „Solidarność”.
- 2007: Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[1].
- 2016: Odznaka honorowa „Działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych”
- 2016: Krzyż Wolności i Solidarności[2]
- 2018: Odznaka „Za Zasługi dla Miasta Łodzi”[3][4]
- 2021: Odznaka Honorowa za Zasługi dla Województwa Łódzkiego[5]
- 2022: Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości[6]
Przypisy edytuj
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 36, poz. 416
- ↑ M.P. z 2016 r. poz. 877
- ↑ Uchwała Rady Miejskiej w Łodzi nr LXX/1790/18 z dnia 18 kwietnia 2018 roku
- ↑ Oto odznaczeni „Za Zasługi dla Miasta Łodzi”. Urząd Miasta Łodzi. [dostęp 2018-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-31)].
- ↑ Uchwała Nr XL/487/21 Sejmiku Województwa Łódzkiego z dnia 7 grudnia 2021r. w sprawie nadania Odznaki Honorowej za Zasługi dla Województwa Łódzkiego. [dostęp 2022-02-07].
- ↑ Odznaczenie działaczy KPN w Wiedniu. kpn-1979.pl, 2022-06-04. [dostęp 2022-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-20)].
Bibliografia edytuj
- „Encyklopedia Polskiej Emigracji i Polonii” – wydanie 2005 r. tom 4 str. 230.
- „Polonia Słownik biograficzny” Agata i Zbigniew Judyccy – wydanie 2000 r. str. 262. Wydawnictwo Naukowe PWN.
Linki zewnętrzne edytuj
- Strona Polsko-Austriackiego Klubu „Sierpień ‘80” – info o wyróżnieniach
- Strona Związku Weteranów Trzeciej Konspiracji 1956-1989 – info o wyróżnieniach
- Katalog osób „rozpracowywanych” przez organa bezpieczeństwa państwa komunistycznego [online], bip.ipn.gov.pl [dostęp 2009-08-13].
- Strona Związku Weteranów Trzeciej Konspiracji 1956-1989 – Info o nadaniu statusu działacza opozycji antykomunistycznej
- Strona Centrum Ścigania Zbrodniarzy Komunistycznych i Faszystowskich – skład komitetu honorowego. centrumscigania.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)].
- Strona Instytutu Pamięci Narodowej – Odznaczeni Kryżem Wolności i Solidarności