Piotr Zajlich
polski tancerz i choreograf
Piotr Zajlich (ur. 26 czerwca 1884 w Warszawie, zm. 18 kwietnia 1948 w Piasecznie k. Warszawy) – polski tancerz i choreograf.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Uczęszczał do warszawskiej szkoły baletowej, gdzie był uczniem Jana Walczaka i Rafaela Grassiego. Występował między innymi z zespołem Siergieja Diagilewa i Anny Pawłowej[1]. W latach 1917–1934 był dyrektorem baletu Teatru Wielkiego w Warszawie. Do jego najbardziej znanych inscenizacji zalicza się Pana Twardowskiego Ludomira Różyckiego, Świteziankę Eugeniusza Morawskiego, Pieśni miłosne Hafiza Karola Szymanowskiego. Dyrektor warszawskiej szkoły baletowej[2].
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 74-4-1)[3].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi (12 lutego 1933)[4]
Przypisy edytuj
- ↑ Piotr Zajlich, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2019-09-13].
- ↑ Cmentarz Powązkowski w Warszawie, praca zbiorowa: Zofia Czyńska, Danuta Jendryczko, Barbara Olszewska, Hanna Szwankowska, Jerzy Waldorff, Warszawa 1984, s. 146.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: PIOTR ZAJLICH, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-10-12].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 44, poz. 57 „za zasługi na polu polskiej sztuki baletowwej i propagandę zagranicą”.