Piran (miasto)
Piran (wł. Pirano) – miasto w Słowenii, siedziba gminy Piran. Położone jest na wybrzeżu, na półwyspie o tej samej nazwie.
![]() | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Gmina | |||
Burmistrz |
Tomaž Gantar | ||
Powierzchnia |
44,6 km² | ||
Populacja (2008) • liczba ludności • gęstość |
| ||
Nr kierunkowy |
5 | ||
Kod pocztowy |
6330 | ||
Tablice rejestracyjne |
KP | ||
Położenie na mapie Słowenii ![]() | |||
![]() | |||
Strona internetowa |
Jest jednym z najbardziej atrakcyjnych turystycznie miejsc nad słoweńskim Adriatykiem. Miasteczko przypomina swoją architekturą włoską Wenecję. W przeszłości było wenecką twierdzą na wybrzeżu Istrii. Z tego okresu pochodzi większość zabudowy, a także imponujące, średniowieczne mury, oddzielające miasto od reszty lądu.
Nad miastem góruje usytuowany nad skalnym urwiskiem kościół św. Jerzego.
Reprezentacyjny plac Tartiniego powstał pod koniec XIX wieku, kiedy zasypano wewnętrzny basen portowy. W mieście znajduje się rodzinny dom Giuseppe Tartiniego, w którym znajduje się muzeum poświęcone życiu i twórczości kompozytora[2].
HistoriaEdytuj
Obszar Piran był zasiedlony od czasów antycznych, nazwa miasta pochodzi od greckiego słowa pyr oznaczającego ogień – tutaj na krańcu półwyspu zapalano ogień jako punkt orientacyjny dla statków płynących do portu Koper. Od XIII do XVIII wieku część Republiki Weneckiej[3]. Miasto, pełniące funkcję siedziby władz gminy, liczy nieco ponad 4 tysiące mieszkańców. Łącznie z kurortami Portorož i Lucija, z którymi w latach 1912–1953 łączyła je linia tramwajowa, tworzy aglomerację zamieszkaną przez około 17 tysięcy osób. Do lat pięćdziesiątych XX wieku w Piranie większość stanowiła ludność włoskojęzyczna. Dopiero po przejściu Piranu pod władzę Jugosławii (1954) ta sytuacja uległa zmianie w wyniku wyjazdu większości włoskojęzycznych mieszkańców. Język włoski nadal ma jednak status języka urzędowego obok języka słoweńskiego. W trakcie ostatniego spisu powszechnego (2002) 72% mieszkańców gminy Piran podało jako swój ojczysty język słoweński, 13% chorwacki, a 8% włoski.
ZabytkiEdytuj
Demografia[4]Edytuj
Panorama miastaEdytuj
Miasta partnerskieEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Prebivalci po spolu, občine in naselja, Slovenija, 1. januar 2018. Statistični urad Republike Slovenije. [dostęp 2019-04-06]. (słoweń.).
- ↑ Wiosenny urok Adriatyku.
- ↑ Steve Fallon: Lonely Planet Slovenia. Wyd. 5. Londyn: Lonely Planet, 2007, s. 171. ISBN 978-1741044805.
- ↑ www.stat.si.