Pistolet Nambu Typ 14

(Przekierowano z Pistolet 14 nenshiki Nambu)

Pistolet Nambu Typ 14 (14-Shiki) (jap. 南部 十四年式 拳銃 Nambu jūyon-nen-shiki kenjū)japoński pistolet samopowtarzalny kalibru 8 mm zaprojektowany przez generała Kijirō Nambu w 1925 roku, tzn. w 14. roku ery Taishō.

Nambu Typ 14
Ilustracja
14-Shiki
Państwo

 Japonia

Rodzaj

pistolet samopowtarzalny

Historia
Prototypy

1925

Produkcja

19251945

Dane techniczne
Kaliber

8 mm

Nabój

8 x 22 mm Nambu

Wymiary
Długość

230 mm

Długość lufy

117 mm

Masa
broni

900 g (niezaładowanej)

Inne
Prędkość pocz. pocisku

325 m/s

Zasięg skuteczny

50 m

Pistolet stanowił rozwinięcie wcześniejszych pistoletów Nambu, produkowanych na rynek cywilny i nieprzyjętych jako etatowa broń wojskowa. Nambu Typ 14 był w stosunku do nich uproszczony i tańszy i został zaadaptowany jako broń wojskowa[1]. Zasada działania automatyki Nambu Typ 14 była oparta o krótki odrzut lufy, zamek ryglowany wahliwym ryglem (opora ryglowa za chwytem), bezpiecznik nastawny i automatyczny, działający z chwilą wyjęcia magazynka. Zamek był wewnętrzny, schowany w komorze zamkowej połączonej z lufą, posiadający pierścieniowy chwyt wystający z tyłu broni. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek zatrzymywał się w tylnym położeniu.

Pistolety produkowane od 1939 roku miały powiększony kabłąk spustu[1].

Istniał też pistolet Nambu Typ 94, który w odróżnieniu od Typ 14 miał tylko jeden bezpiecznik automatyczny, w przedniej części chwytu, który wyłączał się samoczynnie z chwilą przepisowego ujęcia broni przy strzelaniu.

Standardowa broń boczna oficerów Cesarskiej Armii Japońskiej w czasie II wojny światowej. Zasilany z magazynka o pojemności 8 naboi.

Przypisy edytuj

  1. a b G. Henrotin, Japanese...

Bibliografia edytuj

  • Encyklopedia Techniki Wojskowej Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1987 (wydanie drugie)
  • Gérard Henrotin, Japanese Nambu Type 14 pistol explained (Ebook), H&L Publishing – hlebooks.com – 2010
  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 159. ISBN 83-86028-01-7.