Pistolet maszynowy Mors

polski pistolet maszynowy

Pistolet maszynowy Mors wz. 39polski pistolet maszynowy z okresu międzywojennego. Przed wybuchem II wojny światowej wyprodukowano jedynie partię próbną 36 sztuk, użytych podczas kampanii wrześniowej.

pm Mors wz. 39
Ilustracja
Państwo

 Polska

Producent

Warszawska Fabryka Karabinów

Rodzaj

pistolet maszynowy

Historia
Prototypy

19361938

Produkcja

1939

Wyprodukowano

52 egz.

Dane techniczne
Kaliber

9 mm

Nabój

9 x 19 mm Parabellum

Magazynek

pudełkowy na 25 nabojów

Wymiary
Długość

970 mm

Długość lufy

300 mm

Masa
broni

3,25 kg (niezaładowanej)

lufy

250 lub 300 g

Inne
Szybkostrzelność teoretyczna

ok. 400 strz./min

Zasięg skuteczny

200 m

Historia

edytuj

Pistolet maszynowy Mors został opracowany w latach 1936–1938 przez Piotra Wilniewczyca i Jana Skrzypińskiego. Broń przeznaczona dla niektórych oddziałów piechoty, a także załóg wozów bojowych. Produkcję rozpoczęto w marcu 1939 roku. Nazwa pochodziła od łacińskiego mors – „śmierć”[1]. Cena jednej sztuki wynosiła 2500 zł[1].

Do września 1939 roku Fabryka Karabinów w Warszawie, oprócz trzech prototypów, wyprodukowała jedynie partię próbną w liczbie 36 egzemplarzy[2] (w starszych publikacjach podawano „prawdopodobnie około 50”[1]). Otrzymała je Komisja Doświadczalna przy Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Podczas mobilizacji część pistoletów otrzymał 3 Batalion Strzelców z Rembertowa, który m.in. użył ich w obronie Warszawy, dwa otrzymał Wojskowy Ośrodek Spadochronowy w Bydgoszczy, a resztę broni otrzymała kompania sztabowa 39 Dywizji Piechoty zmobilizowana w Rembertowie.

Opis techniczny

edytuj

Pistolet maszynowy wzór 1939 Mors jest bronią samoczynno-samopowtarzalną i działa na zasadzie wykorzystania energii odrzutu zamka swobodnego. Lufa osadzona była wewnątrz perforowanej osłony (pełniącej rolę chłodnicy) w przednim korku komory zamkowej, posiadała sześć bruzd prawoskrętnych i była przystosowana do szybkiej wymiany w warunkach polowych, poprzez mocowanie za pomocą poprzecznego kołka-łącznika. Jej wylot przystosowano do zamocowania hamulca wylotowego. Iglica wkręcana była do trzonu zamkowego. Z chwilą wystrzelenia ostatniego naboju z magazynka, zamek pozostaje w tylnym położeniu. Po załadowaniu pełnego magazynka następuje samoczynne przestawienie się trzonu zamkowego na zaczep zamka, co pozwala na natychmiastowe strzelanie. Na tylnej części komory zamkowej osadzony celownik ramieniowo-krzywiznowy z krzywizną w ramieniu, jak w przypadku kbk Mauser, jednak inaczej skalowany. Z prawej strony komory zamkowej znajduje się szczelina prowadząca rączkę zamka oraz okno wyrzutowe łusek, z lewej zaś zostały wyryte oznaczenia fabryczne, tj. orzeł, producent: F.K. (Fabryka Karabinów), oznaczenie Mors wz.39 i pod nim numer fabryczny.

Pistolet maszynowy „Mors” wyposażono w dwa spusty, przedni do ognia ciągłego, tylny — do pojedynczego. Zabezpieczenie broni następowało przez wprowadzenie rączki zamkowej w specjalne wycięcie w tylnej części komory zamkowej.

Odpowiednią celność i szybkostrzelność osiągnięto przez zastosowanie pneumatycznego opóźnienia strzałów, które działa na zasadzie wytwarzania próżni za trzonem zamkowym.

Pistolet maszynowy ma drewniane łoże z chwytem oraz kolbą zakończoną metalowym trzewikiem. Zasilany jest z dwurzędowego magazynka pudełkowego o pojemności 25 nabojów.

Pistolet posiada teleskopową podpórkę schowaną w przednim chwycie, co jest niespotykane w tego typu broni.

Zachowane egzemplarze

edytuj

Podjęte po wojnie poszukiwania w kraju ocalałych pm Mors nie dały rezultatu, udało się je odnaleźć jedynie w zbiorach zagranicznych. W roku 1983 jeden niekompletny egzemplarz pistoletu maszynowego Mors, numer fabryczny 38, został podarowany z Centralnego Muzeum Sił Zbrojnych w Moskwie do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Egzemplarz ten otrzymał zrekonstruowaną lufę i magazynek[2][1].

Drugi egzemplarz, znajdujący się w zbiorach w Moskwie nosi numer fabryczny 39, a trzeci w Petersburgu ma numer 19. Oba nie posiadają magazynków, a nr 19 także chwytu przedniego z teleskopową podpórką (użytą do radzieckich eksperymentalnych konstrukcji karabinków)[2].

Czwarty niekompletny egzemplarz (pozbawiony m.in. całego mechanizmu spustowego, zamka i magazynka), oznaczony numerem fabrycznym 13, znajdował się w Muzeum Wojska w Budapeszcie[2]. W dniu 26 czerwca 2013 roku w Ambasadzie RP w Budapeszcie dyrektor węgierskiego Muzeum i Instytutu Historii Wojskowej wręczył Ministrowi Spraw Zagranicznych Radosławowi Sikorskiemu wspomniany wyżej egzemplarz pistoletu[3]. Został on następnego dnia przekazany przez MSZ do bydgoskiego Muzeum Wojsk Lądowych jako długoterminowy depozyt[2][4].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Ireneusz Wojciechowski: Pistolet...
  2. a b c d e Remigiusz Wilk: Drugi Mors w Polsce!, "Broń i Amunicja" nr 03/2013, s.41
  3. MSZ przekazało unikatowy polski pistolet Mors do bydgoskiego muzeum.
  4. Po latach pm Mors wrócił do Polski.

Bibliografia

edytuj
  • Andrzej Konstankiewicz: Broń strzelecka Wojska Polskiego 1918-39. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1986. ISBN 83-11-07266-3.
  • Ireneusz Wojciechowski: Pistolet maszynowy wz. 1939 MORS, Typy Broni i Uzbrojenia nr 100. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1984. ISBN 83-11-07141-1.
  • Witold Głębowicz: Indywidualna bron strzelecka II wojny światowej. Warszawa: Magnum X; Bellona, 2010. ISBN 978-83-88920-47-2 (Magnum X), ISBN 978-83-11-11804-1 (Bellona).
  • Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990, s. 64-65. ISBN 83-211-1096-7.

Linki zewnętrzne

edytuj