Pitteus
Pitteus – król Trojzeny, ojciec Ajtry, matki Tezeusza. Kiedy król Aten Egeusz gościł u niego, wracając z wyroczni delfickiej, Pitteus doprowadził do zbliżenia jego córki z gościem.
Rodowód edytuj
Pitteus był synem Pelopsa[1], który z kolei pochodził od Zeusowego syna Tantala[2]. Matka Pitteusa miała na imię Hippodameja[3] i była ona córką Ojnomaosa, króla Pisy w Elidzie[4], który z kolei pochodził od Aresa i jednej z Plejad[5]. Jego braćmi byli Tyestes oraz Atreus[6], władcy mykeńscy[7].
| Pluto | Zeus | Hera | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ares | Harpinna / Eurytoe / Sterope | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Tantal | Dione/Euryanassa | Ojnomaos | Sterope / Eurytoe / Euarete | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Niobe | Broteas | Pelops | Hippodameja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Atreus | Tyestes | Chrysipppos | Trojzen | Pitteus | Alkatoos | Skiron | Astydameja | Nikippe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Panowanie edytuj
Pitteus został monarchą panującym w Trojzenie[12]. Przed nim miastem tym władał Trojzen[6]. Stał się znany jako władca posiadający wielką wiedzę, mądry[12], obdarzono nie tylko darem wymowy[6], ale nawet i nawet darem wieszczenia[12]. W Trojzenie wybudował świątynię Apollina Teariosa, najstarczą świątynię w całej Grecji[6].
Potomek edytuj
Pitteus, korzystając ze swego daru wieszczego, przepowiedział kiedyś Ajgeusowi[12], królewiczowi ateńskiemu[13], że spłodzi on sławnego[12], mężnego potomka[6].
Pitteus wykorzystał tę informację. Spoił Ajgeusa alkoholem. Podsunął mu następnie swą córkę imieniem Ajtra[12].
Ajtra urodziła Ajgeusowi herosa Tezeusza[14], największego bohatera Aten[15], łączącego w sobie krew Pelopsa i Erechteusa, który dorastał w Trojzenie z matką[16] i z dziadkiem[6]. Tezeusz wrócił do Aten, dokonał wielu sławnych czynów[17]. Spłodził on syna Hippolutosa, którego oddał na wychowanie swemu matczynemu dziadkowi Pitteusowi. Wnuk ten został po śmierci Pitteusa władcą Trojzeny[16].
- Potomkowie Pitteusa[11]
| Pitteus | |||||||||||||
| Ajtra | Ajgeus | ||||||||||||
| Tezeusz | |||||||||||||
Przypisy edytuj
- ↑ Schmidt 2006 ↓, s. 302.
- ↑ Kubiak 1997 ↓, s. 205, 499.
- ↑ Grimal 2008 ↓, s. 284.
- ↑ Pietrzykowski 1983 ↓, s. 224.
- ↑ a b Grimal 2008 ↓, s. 261.
- ↑ a b c d e f Grimal 2008 ↓, s. 291.
- ↑ Grimal 1998 ↓, s. 249.
- ↑ Grimal 2008 ↓, s. 145.
- ↑ Grimal 2008 ↓, s. 252.
- ↑ Grimal 2008 ↓, s. 333.
- ↑ a b Grimal 2008 ↓, s. Tablica 2.
- ↑ a b c d e f Schmidt 2006 ↓, s. 260.
- ↑ Schmidt 2006 ↓, s. 21.
- ↑ Pietrzykowski 1983 ↓, s. 194.
- ↑ Parandowski 1979 ↓, s. 190.
- ↑ a b Grimal 1998 ↓, s. 260.
- ↑ Cotterell 1996 ↓, s. 212-213.
Bibliografia edytuj
- Arthur Cotterell: Słownik mitów świata. Katowice: Książnica, 1996, seria: Słowniki encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 978-83-7132-704-9.
- Pierre Grimal: Mitologia grecka. Oficyna Wydawnicza Volumen, 1998, seria: alfa omega. ISBN 83-86857-91-9.
- Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo we Wrocławiu, 2008. ISBN 978-83-04-04673-3.
- Zygmunt Kubiak: Mitologia Greków i Rzymian. Warszawa: Świat Książki, 1997. ISBN 83-7129-585-5.
- Jan Parandowski: Mitologia. Warszawa: Czytelnik, 1979. ISBN 83-07-00233-8.
- Michał Pietrzykowski: Mitologia starożytnej Grecji. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1983, seria: Mitologie świata. ISBN 83-221-0111-2.
- Joël Schmidt: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: Książnica, 2006, seria: Słowniki encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 978-83-7132-841-1.