Plac Przymierza w Warszawie
Plac Przymierza – plac na Saskiej Kępie w Warszawie.
| Saska Kępa | |
 Plac Przymierza | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′50,5″N 21°03′23,3″E/52,230694 21,056472
| |
Układ edytuj
Plac położony jest u zbiegu ulic: Francuskiej, Zwycięzców i Paryskiej. Stanowi część ciągu – Wersalska – Paryska – plac Przymierza - Francuska – rondo Waszyngtona.
Opis edytuj
Nazwa związana jest nawiązaniem do aliantów i ich zwycięstwa w I wojnie światowej. Podobnie jak cały ciąg komunikacyjny, plac swoją nazwą upamiętnia też sojusz polsko-francuski z okresu międzywojennego.
W 1963 przy placu otwarto kino Sawa[1]. Było to jedyne kino na Saskiej Kępie[2]. Na skwerze przed kinem ustawiono rzeźbę syrenki-dziewczyny trzymającej w opuszczonych dłoniach bukiet kwiatów dłuta Jerzego Chojnackiego[3].
Między kinem a samym skrzyżowaniem istniał również parking. Od strony wschodniej zaś za ul. Wandy Klub Sportowy „Drukarz” z boiskiem i błoniami rozciągającymi się aż do ulicy Saskiej. Obecnie znajduje się tam duży kompleks bloków mieszkalno-handlowych. W 2000 kino zostało zburzone, a na jego miejscu wzniesiono wielki budynek mieszkalno-usługowy[2].
Na skutek wybudowania dwóch dużych budynków na początku XXI wieku, pomimo zachowania nazwy, plac Przymierza przestał być placem[4][5].
Na placu znajduje się popiersie Stefana Żeromskiego wykonane przez Stanisława Sikorę, odsłonięte w 1987 przed kinem Sawa. W związku z rozbiórką kina i zabudową placu nowymi budynkami zostało przeniesione kilkadziesiąt metrów od pierwotnego miejsca i ponownie odsłonięte w 2001[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Tadeusz Kur. Kalendarz wydarzeń 1963. „Warszawski Kalendarz Ilustrowany 1965”, s. 168, 1964.
- ↑ a b Jerzy S. Majewski: Spacerownik. Warszawa w filmie. Warszawa: Wydawnictwo Agora, 2015, s. 336. ISBN 978-83-268-2388-6.
- ↑ Stefan Krzysztof Kuczyński: Herb Warszawy. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1977, s. 123.
- ↑ Grzegorz Piątek, Jarosław Trybuś: SAS. Ilustrowany atlas architektury Saskiej Kępy. Warszawa: Centrum Architektury, 2012, s. 9. ISBN 978-83-934574-0-3.
- ↑ Tomasz Urzykowski. Elitarna enklawa Warszawy. Rozmowa z Kubą Czajkowskim, wiceprzewodniczącym Samorządu Mieszkańców Saskiej Kępy. „Gazeta Stołeczna”, s. 8, 19 maja 2023.
- ↑ Irena Grzesiuk-Olszewska: Warszawska rzeźba pomnikowa. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003, s. 162. ISBN 83-88973-59-2.